Mexican Hayride (1948)

I got a "what" for you... on second base

Het komt er de laatste tijd maar niet van om Abbott & Costello films te zien. Normaal gezien heb ik een vaste routine in de week maar de laatste tijd is er iets teveel drukte waardoor het er niet altijd van komt. De afgelopen week was weer hetzelfde als de weken ervoor dus kon ik pas gisteravond tijd maken voor Mexican Hayride, al was het nog altijd een rit vol hindernissen doordat de ondertiteling wederom wegviel en ik 20 minuten voor het einde barstende hoofdpijn kreeg waardoor ik de film pas vandaag heb kunnen uitzien.

Soit, de film kan hier in ieder geval niets aan doen dus het zou onterecht zijn om hier punten voor af te trekken. Mexican Hayride is op zich wel weer een goede film geworden. Barton wordt met recht de beste regisseur voor het duo genoemd omdat hij van de meest standaard verhalen nog altijd wel iets leuks weet te maken (vooral Buck Privates Come Home was uitstekend ten opzichte van zijn voorganger, Buck Privates) maar hij is ook de regisseur met de meeste titels op zijn resumé aangaande het duo. Dat zegt natuurlijk niets over de kwaliteit van zijn werk maar het valt wel op dat het de filmreeks goed doet dat Abbott & Costello terug maatjes zijn samen met Barton. Al is deze Mexican Hayride toch ook weer wat een uitzondering op de regel van de reeks want het duo speelt wederom (sinds Little Giant en Time of Their Lives) geen maatjes. Hoewel ze hier elkaar wel overduidelijk kennen, is Abbott er toch meer op gebrand om Costello in het zak te zetten. Dat is in de andere films natuurlijk ook altijd het geval (het is zelfs de drijvende kracht achter de films) maar dit is toch allemaal op een andere manier gebracht. De setting van Mexican Hayride is zoals de titel al doet vermoeden inderdaad Mexico en het zorgt in ieder geval voor een leuke afwisseling ten opzichte van de films. Costello praat af en toe wat Spaans, maakt nogal explosieve tortilla's en blijkt een ware stierenvechter te zijn. Nergens briljant, nergens vernieuwend maar het is zo vermakelijk dat ze voor mij de echte grote komieken van vroeger zijn.

Gebaseerd op een toneelstuk en omgevormd tot film. Altijd wat een vreemde bedoening vind ik, al helemaal wanneer er dan nog eens acteurs van het toneel verschijnen. Zo doet Luba Malina wederom mee in de rol van Dagmar. Leuke actrice maar niet echt zo goed qua acteren. Het fake accent is nogal irritant en naar het einde toe wordt het zelfs erg vervelend wanneer ze Costello's stierengevecht begint te onderbreken. Gelukkig wordt er nog genoeg gefocust op de twee hoofdrolspelers en die zijn zoals altijd weer geweldig. Ik blijf het echt fantastisch vinden hoe fantastisch ze op elkaar zijn ingespeeld, hun timing is werkelijk fenomenaal. Het is alleen jammer dat de bekende routines niet zo erg veel aanwezig zijn. Natuurlijk is veel hiervan te wijten aan het feit dat de film een omgevormd toneelstuk is waardoor de routines een stuk moeilijker worden om te integreren. Er wordt wel een leuke poging gedaan maar het geraakt niet verder dan een korte verwijzing naar de geniale Who's on First sketch en een kort woordspelletje waar Costello weer eens lekker kan losgaan. Het is wel knap hoe de acteurs zich altijd zo weten op te laden voor de film. Het is al meerdere keren voorgekomen dat ofwel beide acteurs zever met elkaar hebben, of dat ze zever met de regisseur hebben, of gewoon geen zin hebben. Deze keer was het dat Costello een andere cast wou en Abbott vond het script gewoon verschrikkelijk. Toch weten ze er weer iets leuks uit te maken, al is het natuurlijk nog altijd een gradatie minder dan hun beste werkt.

Barton, Abbott en Costello brengen wederom degelijk werk maar het voelt toch allemaal net dat tikkeltje minder. Het plot is leuk door de setting maar door de omvorming van toneelstuk naar film is er veel van de gebruikelijke Abbott & Costello humor verloren gegaan. Jammer, maar het blijft toch nog altijd wel de moeite waard.

3.5*

Leuke Abbott & Costello film.Het verhaal stelt niet veel voor,het is meer een aaneenschakeling van sketches maar daarvan zijn er sommige erg leuk en die met de tortilla kar zelfs hilarisch.Ook zijn de vrouwelijke rollen met Virginia Grey (Montana) en Luba Malina (Dagmar) goed ingevuld.Niet hun beste maar toch erg vermakelijk en nog steeds de moeite waard.............P.s. de Nederlandse titel "Leve de Samba" is voor de verandering eens goed gekozen.

Na 11 Abbott & Costello films gezien te hebben die over het algemeen erg goed waren vind ik dit helaas toch een mindere. Het verhaal interesseerde mij weinig en de echte leuke grappen zijn helaas ook dunner gezaaid dan dat ik gewend ben. Het lijkt als of deze film meer op het plot wilt focussen en minder op de grappen tussen Abbott & Costello en dat werkt in mijn bescheiden mening niet helemaal lekker.

Het is allemaal vermakelijk genoeg om mee te pakken en het is zeker geen doorn in het oog, maar dit duo heeft betere films.

Dit verklaard misschien mijn gevoel:

Neither Abbott nor Costello wanted to make this movie. Bud hated the script; Lou wanted a different cast.

2,5*