In Praise of Older Women (1978)

Deze film die naar mijn gevoel weinig om het lijf heeft (zowel letterlijk als figuurlijk ) won toch 4 Canadese Etrog Awards en kreeg zelfs nog één nominatie. Wellicht teveel eer.

35 jaar oud al weer, deze film. De bezoeker uit de duisternis was er niet kapot van. De vier stemmen hier waren ook al niet gul en op IMBd krijgt hij ook geen voldoende. Toch is er alles uit de kast gehaald om er wat van te maken. Tom Berenger en Karen Black kunnen zeker acteren. Er is veel moeite gedaan om het nog een beetje Hongaars te laten lijken. Er is zelfs wat bloot, hier en daar. En toch, het is allemaal ongelooflijk ouderwets en nietszeggend.

De film is niet spannend en niet sexy. En gezien het onderwerp, een Hongaarse Don Juan op vrijersvoeten, zou dat toch moeten. Maar wat hem nu echt drijft komen we niet te weten. Dat de vrouwen voor hem vallen geloven we wel, maar we worden er warm noch koud van. Het boek, dat ik toevallig gelezen heb, en ook geen literair meesterwerk is, wordt netjes gevolgd, maar ja, het levert geen bijzondere film op.

De film is braaf, maar kiest nergens voor. Alles is kunstmatig, zoals vaak de gewoonte was in films uit de jaren zeventig. hoewel de tijd anders zou doen vermoeden. Alsof de filmkunst nog in de kinderschoenen stond. Hongarije nabouwen in Canada, dat gaat niet, Daar reden geen Citroëns. Er wordt veel gerookt in de film. Maar een regisseur moet geen actrices laten roken die niet kunnen roken. Dat staat lullig. De muziek is irritant en vervelend met die klarinet die maar door blijft zeuren, Alleen het zeemanslied is leuk,, maar dat was ook echt Hongaars. Dat zijn natuurlijk maar bijzaken, waar het om gaat is dat iedere echte emotie ontbreekt. Tom Berenger slaagt er niet in om ons mee te nemen op zijn zoektocht naar vervulling en geborgenheid. In feite een trieste zoektocht, en zelfs dat krijgen we niet mee, want het blijft natuurlijk een erg Noord-Amerikaanse film. En die houden daar niet van.