The Game Plan (2007)

Vrijdag 9 april om 20:40u op VT4

leuke film beetje flauw maar dat moet je er bij pakken

the rock is goed in zijn rol hoewel ik hem toch nog graag zie worstelen

och gewoon toffe film

Dat het allemaal nogal weinig intellectueel uitdagend ging zijn, wist ik natuurlijk op voorhand en eigenlijk had ik maar een flauw Disneyverhaaltje verwacht.

Ik moet echter toegeven dat "The Game Plan" (hoewel zeer voorspelbaar) me wel kon bekoren. The Rock mag dan geen superacteur zijn en de bijdehante dochter soms iets te irritant, toch zaten er erg veel grappige momenten in die niet volkomen flauw waren en die me wel aan het lachen konden brengen.

(Misschien kan dat ook aan mijn mentale status liggen van die dag )

Zeker een aanrader voor wie een gezinsfilmpje zoekt. Topper in zijn genre!

Leuke film. veel beter dan verwacht. verhaal was erg goed. Dwayne Johnson vind ik een goede acteur en speelde weer heel goed. Madison Pettis vond ik ook wel heel goed spelen.

The Rock moet weer wat serieuzere dingen gaan doen.

Ik vond er niet veel aan, verhaaltje en grapjes allemaal erg standaard en erg klef allemaal. Deze film ben ik morgen alweer vergeten, kan er geen voldoende voor geven.

Op tv gezien, prima vermaak. Goed van mister Johnson dat hij zich op zo'n manier laat zien. Er zijn genoeg voorbeelden te noemen van stoere acteurs waarbij het niet lukte.

Verder is het een sympathiek filmke met alleen maar leuke rollen, vooral de acteur die Spike speelde stak er bovenuit.

Ja, niet echt geweldig. Acteerwerk is wel aardig gedaan, heb af en toe is hardop gelachen maar voor de rest allemaal een beetje voorspelbaar. Die wedstrijden zagen er wel allemaal heel echt uit.

Misschien doet ie dat al...

Het bekende spul. Gelukkig was ik ook in een lekker sentimentele mood en kon ik hier prima in meegaan. Mede natuurlijk ook omdat de rollen gewoon fijn vertolkt worden door The Rock als stoere macho (met van binnen toch wel een groot hartje) en Madison Pettis als aandoenlijke dochter. En niet te vergeten Roselyn Sanchez in een vermakelijke bijrol.

3,5*

Ik hou het simpel en kort: dit is een hele leuke film.

Op veel vlakken te voorspelbaar en compleet platgereden. Het verhaal is zielloos en lijkt rechtstreeks van de fabrieksbanden gerold. Een team van middelmatige schrijvers had wellicht niet meer dan twee maandagen nodig om een script van dergelijk niveau klaar te stomen. Dwayne Johnson zit duidelijk gekneld in deze totale mediocriteit. Hij komt erg geforceerd en gespannen over. Hij weet met de meeste emoties zoals blijdschap en ontroering weinig aan te vangen. Het schrijven van dit bericht gaat me trouwens redelijk moeilijk af, daar de glimlach van Johnson nog steeds op mijn netvlies zit gebrand. Elke keer wanneer de spierbundel in beeld komt, kan hij het niet laten zijn spierwit gebit te demonstreren. Verfoeilijk. Alsof er plots een reusachtig fototoestel met flitslamp voor je neus opduikt en onophoudelijk foto's begint te trekken. Gelukkig kan ik blind typen.

Enfin, ondanks het feit dat ik de spierbundel doorgaans wel kan appreciëren, rezen me in dit geval de haren veelal te berge. De rest van de cast doet zowaar nog slechter (vooral die heks van een manager), de muziek is een grijze muis en de grapjes zijn zeer flauw.

Net geen flop.

2,00

Heb hem gisteravond gekeken. Normaal als ik een film om dat tijdstip kijk zet ik hem tussendoor uit om te slapen en de volgende dag verder gekeken, deze toch aan 1 stuk doorgekeken (waar ik vanmorgen spijt van had). Leuke film, ik vond hem juist niet zo heel voorspelbaar. Uiteraard stukken die dat wel waren, maar ik dacht in het begin dat het zijn dochter niet was. Ook had ik absoluut niet verwacht dat ze loog over haar moeder/tante. Het eind goed al goed is natuurlijk altijd voorspelbaar met name bij de Disney-films.

''Watch my legs, I got million-dollar legs.''

The Rock als vader? Waarom niet.

Eén van de non-animatie van Disney, dus dit is wat anders dan een doorsnee Disney.

Het is best een grappig film, wat de vreselijke combinatie van beroemde sporter en vader laat zien.

Het verhaal volgt de beroemdste speler van de Boston Rebels; Joe ''The King'' Kingman. Kingman is een egoïst, die om niemand anders geeft dan zichzelf en de stoere-macho-sport American football. Daarnaast is die helemaal weg van zijn 'trotse bezittingen' (troffeeën, foto's en andere verzamelingen). Dit krijgt allemaal een abrupte time-out wanneer een jonge meisje beweert dat hij haar vader is. Volledig verrast en onvoorbereid, begint er een lange, pijnlijke avontuur voor The King als vader.

Ik vond de keuze van Johnson voor zo'n rol nog lang niet zo gek. Normaal gesproken zie je hem als een krachtpatser of een keiharde commando in films, maar hier moeten alle spiermassa's ruimte maken voor de verantwoordelijke rol om pappa te zijn en hoe die ermee omgaat is gewoonweg leuk. Peyton (z'n dochtertje) kan af en toe zo lief als een olifantenknuffel zijn en dan weer zo vals en tactisch als een... sporter. Ook zij heeft zo haar momenten om als een geliefde dochter over te komen, om zo gewoon een gunst van haar vader te eisen. De meeste overige personages zijn mede-spelers van de Rebels, waarvan er 4 in de dichtere spotlights komen. Die 4 zijn goeie vrienden van Joe en komen ook vaak voor en zijn ook grappig, keihard en ook weer lief (tegen Peyton dan). Daarnaast heeft Peyton een hele mooie balletlerares (Roselyn Sanchez), maar daar zul je als kijker ook genoeg van zien.

Er zijn genoeg momenten waar je van moet lachen en er komen wel wat leuke grapjes voorbij, zoals de balletshow of Joe's 1ste 'vrolijke lach' tijdens de film. Bij sommige stukjes denk je al van '...dit ga ik dus écht niet doen als ik vader ben'' en bij de andere ''wat lijkt het me leuk om vader te zijn''. Het zijn gewoon frisse en opbeurende grappen.

De chemie tussen vader en dochter is gewoon duidelijk. Het bouwt zich langzaam op, nadat Joe eraan moest wennen natuurlijk. Want van een luxe sportwagen ga je naar een stationwagen of van een luxe bed naar je bankje en dat moet je accepteren, hoe moeilijk het ook kan zijn (wat ik me érg goed kan voorstellen)... Af en toe wat spanning, maar de emotie's zijn ook wel zoet. Soms ontroerend (Peyton's bijna-dood-ervaring)... Zo ontroerend dat de almachtige Johnson zelfs een traantje laat vallen.

De film is wel voorspel, maar wat voor gelijknamig verhaal is nou niet voorspelbaar? Persoon 1 en 2 zien elkaar voor het eerst, het klikt niet meteen, na een gegeven tijd zit er wat opbouw tussen, dit wordt beter en beter, er komt iets tussenin wat ze van elkaar scheidt, beide personen denken erover na... en ze zijn weer bij elkaar. Dit is gewoon voorspelbaarheid die in zulk soort filmpjes voorkomen. En natuurlijk relatie-komedie's zoals She's Out of My League.

De speelduur valt redelijk mee, op sommige stukjes zat ik wel even te piekeren hoelaat het was. Maar de tempo maakt dat enigszins goed, want na een intro van Joe; wie die is, wat die doet, waar die van houdt, staat Peyton meteen voor z'n deur.

Uiteindelijk is The Game Plan een avondvullend vermaak. Een prima feel-good film van Disney.

Ik vind The Rock er echt grappig in, en de prachtige Roselyn Sanchez mag ook niet missen natuurlijk, een leuk verhaal, leuk filmpje om eens te zien als je tijd hebt

Een leuk verhaal, niet te veel voorspelbare momenten (zo hoort het!)

Er zitten wel enkele hartverwarmende vader-dochter momenten in.

Tevens vind ik Dwayne Johnson in een ballerina outfit wel hilarisch!

Zijn dochtertje Peyton speelt het ook goed, voor een 8-jarig meiske kan ze wel

bitchy uit de hoek komen. Een slim kind als je het mij vraagt.

Elk personage (voornamelijk de football spelers) geraken uiteindelijk in de ban

van het kind (stupid is a mean word)

Kijkt aangenaam weg

De film doet sterk denken aan 'The Pacifier' uit 2005. Door het begin en middelstuk was de productie hard op weg zich te ontpoppen als een (bijna) perfecte familiekomedie; echter helaas wordt het daarna te beraamd, te aangelegd en duurt het happy end ellenlang. Spierbundel Dwayne Johnson oogt sympathiek en vervult zijn rol met charme en zijn samenspel met Madison Pettis valt goed uit.

Heb genoten van de film!

Leuk verhaal en soms zaten er ook grappige stukjes in!

Dwayne "The Rock" Johnson deed zijn rol leuk en goed!

Alleen vind ik zulke films niet echt voor hem,

De gedachte dat hij een WWE Superstar is en erg populair op dat gebied blijft erg ver weg zitten onder het kijken van de film!

3.5!

Ik heb wel een paar keer moeten grinniken. Maar Disney kan bij mij ook niet vaak iets verkeerd doen.

Leuke film, met spierbundel Dwayne Johnson in de hoofdrol.

Een beetje voorspelbaar verhaal, hoe dit eindigt weet je al vanaf de eerste minuut, maar heb me wel kunnen amuseren met deze prent.

Zo zoet als siroop maar wat draagt de Rock deze film sterk.

Als vader en Elvis-fan kon ik wel genieten van deze familiefilm.

Matige film waarin een succesvolle sportman niet weet dat hij een 7-jarig dochtertje heeft totdat ze voor zijn deur staat. Leuke casting van Dwayne Johnson hier en de interactie tussen hem en het meisje is leuk. Echter is de humor te geforceerd en weet het verhaaltje waarin te weinig vooruitgang zit totaal niet te boeien (al helemaal niet omdat het te lang door gaat allemaal, inclusief een sentimenteel laatste gedeelte).

Erg geslaagd.

Uit een tijd waarin Johnson niet alleen maar hetzelfde personage speelde. Deze rol dwingt hem tot verdere uiteindes waarbij ook wat van zijn subtielere acteertalent wordt benut. Ik heb nooit beweerd dat Johnson niet kan acteren. Ik heb wel in het verleden beweerd dat hij altijd dezelfde rol speelt, maar die is hier toch net wat anders.

Ik had niet snel verwacht hem ooit in een kinderlijke rol te zien en ik zou dat niet snel nog een keer verwachten. Explosieve actiefilms met een monsterbudget (om hem te kunnen betalen) lijken nu de primaire focus te hebben. Daarom zijn films als The Game Plan voor mij extra leuk om te zien. Een film waarin iedereen goed op z'n plek lijkt te zitten en waarbij een piepjonge Pettis een behoorlijke indruk weet te maken.

Ondanks dat het moraal uitgekauwd is en de creativiteit best ver te zoeken is, weet deze film inhoudelijk toch net wat meer effect te hebben dan de gemiddelde film binnen dit kaliber. De dramatischere kant van het verhaal slaat aan, de maatschappijkritiek is nooit vervelend en de bloeiende situatie tussen vader en dochter vermaakt ten alle tijden. Richting het einde weet het zelfs nog een beetje te raken.

Wie ben ik dan eigenlijk om nog te klagen? Het is geen film die me lang zal bijblijven, maar wel een film die lekker gezellig wegkijkt. Een film die altijd de balans tussen zijn elementen wel weet te vinden, terwijl andere films daar beduidend meer moeite mee hebben. Ik ben positief verrast en kan de film zonder schaamte beoordelen met een ruime voldoende.