Krámpack (2000)

Aardige coming of age film met mooi geloofwaardig einde.
Ze gaan op het einde weer verder met hun leven alsof er niks gebeurd is. Dani en Nico stellen hun volwassenwording, met hun verschillende gevoelens, nog maar even uit.
Geen topper, wel vermakelijk.

3.0*

Geloofwaardig geacteerd, mooie nonchalante art direction. Alleen dat Spaans... wat een agressief taaltje! Wordt wat weinig gelachen naar mijn mening...

Mooie, integere film over de ontluikende seksualiteit van twee pubers. Persoonlijk ben ik iets te oud om me met de hoofdrolspelers te identificeren, maar het personage van Dani vond ik erg interessant.

De film heeft een nogal traag tempo, maar dat stoort niet echt. Naast de leuke personages die nergens echt overdreven opgaan in hun homogeaardheid (niemand is echt verwijfd in de film, al een grote opluchting), is het ook de omgeving waarin de film zich afspeelt die erg goed op de kijker overkomt. De Spaanse kust wordt erg sfeervol en aantrekkelijk in beeld gebracht, waardoor je je anderhalf uur ter plekke waant. Het grootste nadeel in de film is dat hij niet echt naar een hoogtepunt of finale toewerkt. Je voelt je vooral een observator van twee jongens next door die samen een weekje doorbrengen terwijl de ouders van huis zijn. Misschien was een spetterend einde (positief of negatief) wel specialer geweest dan hetgeen we nu te zien krijgen.

Tuurlijk is "Krámpack" net zoals de meeste gaymovies geen film die je op een torenhoge troon gaat plaatsen tussen je favorieten. Daarvoor zijn ze vaak te inhoudsloos en te weinig memorabel. Maar "Krámpack" laat je toch even stilstaan bij die periode in het leven waarin je je aangetrokken voelt tot een jongen of meisje, maar die gevoelens niet kan beantwoorden.

Aardige film,

Er heerst een relaxed sfeertje waarin vele activiteiten worden ondernomen en waarin de 2 hoofdrolspelers hun seksuele voorkeuren ontdekken. Positief is inderdaad dat er niemand verwijfd bijloopt. Wel ergerde ik mij op een gegeven moment aan Dani, die door zijn jaloezie de plannen van een goede vriend van hem dwarsboomden. Jammer, dat de film zich in het middendeel verliest dankzij volstrekt ongeloofwaardige zijlijnen. Het zal allemaal wel bijdragen aan de vorming van een identiteit, maar ik vond het allemaal verre van geloofwaardig. Het einde is dan wel een fijne afsluiter. Beetje jammer alleen dat de film niet altijd even Spaans aanvoelt, wat meer sfeerschetsen waren op zijn plaats geweest. De film schept overigens wel een fijn beeld van vrijheid, blijheid o.a. dankzij discotheekbezoeken, onbeperkt kunnen zwemmen en wat nonchalante hoofdrolspelers, op Dani na dan. Ik had vaak niet zo `n sympathie voor zijn situatie. Telkens moeilijk doen als het makkelijker kon. 3,5*

Vriendelijk, toegankelijke film over een mooie vriendschap. Sterke rolverdeling met een mooi weergave over de verschillen van de definitie binnen vriendschap. Waar genegenheid, misgunnen, onbezonnen en tederheid een grote rol spelen. Voor de één een primair interpretatie, voor de ander een secundaire beleving. Het eind is verrassend, zonder winnaars of verliezers, wat zomaar weer opnieuw kan beginnen waar het eindigt

Een *3.5

Een recht-door-zee verhaal over de seksuele belevenissen en de persoonlijke vriendschap van twee Spaanse jongens. Beetje melodrama en voor de rest gebeurt er niet zo veel.

Aangezien ik een groot fan ben van coming-of-ageverhaaltjes, heb ik me tijdens Krámpack niet verveeld, maar daarmee is ook alles gezegd vrees ik. De dialogen, de beeldvoering, de soundtrack: het is allemaal te oubollig en duf om indruk te maken. Een beetje de Spaanse tegenhanger van het Belgische De Laatste Zomer, maar dan met driedubbel zoveel tekortkomingen. Geen complete mislukking, maar toch ook geen film die ik nog eens opnieuw hoef te zien.

Gevoelsfilm voor iemand die zich ermee kan identificeren; voor de objectieve kijker waarschijnlijk vrij saai. Al vind ik de scenes op het treinstation erg mooi.

Verschrikkelijk saaie film.

Goede realistische film. Die Spaanse films kunnen me goed bekoren.