The Wistful Widow of Wagon Gap (1947)

Marriage is a three ring circus: the engagement ring, the wedding ring and suffering

The Wistful Widow of Wagon Gap is een nogal vreemde eend in de bijt in de reeks van Abbott & Costello. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat James Stewart de rol van Costello op zich ging nemen maar die bleek toch niet beschikbaar dus werd het duo in de plaats genomen. Ook is dit tot nu toe de enige Abbott & Costello die zich in een Western setting afspeelt. Het is wel een leuke afwisseling geworden.

Het verhaal voelt dan ook iets minder Abbott & Costello aan dan ik ben gewend en dat is dan ook niet zo moeilijk als je de historie met Stewart bekijkt. Dit had een perfecte rol voor hem geweest maar ook met het hilarische duo is dit nog wel de moeite waard. De humor is niet zo overduidelijk als in de andere films maar de film kent nog wel een aantal leuke routines zoals de kikker in de soep. Zoals gezegd is het plot één van de meest uitgewerkte tot nu toe. Abbott & Costello komen weer in de meest uiteenlopende situaties terecht maar deze keer is er meer gekozen om voor een logische aanpak te gaan (ik haal nogmaals het feit aan dat dit logisch ziet als je bekijkt dat de film oorspronkelijk voor Stewart was bedoeld). Ik kan de opbouw in ieder geval wel appreciëren. De film blijft in ieder geval wel voor de gehele speelduur boeien en weet zelfs een meer dan degelijk plot voor te schotelen. Barton wordt de beste Abbott & Costello regisseur genoemd en, hoewel ik er wat sceptisch tegen dit zogenaamde feit stond, ik moet toegeven dat ik ook dat idee begin te krijgen. Barton wist van Buck Privates 2 het origineel te overtreffen en weet ook met deze ogenschijnlijk 'vreemde' Abbott & Costello zijn ding te doen. De muzikale intermezzo's lijken nu definitief geschrapt te zijn, uitgerekend Costello's korte maar hilarische stukje.

Abbott & Costello blijven toch echt het beste wanneer ze als duo fungeren. In Time of Their Lives en Little Giant was dit niet en het voelde toch wel een beetje als een gemis. Gelukkig zijn ze hier weer bijeen en zorgen ze weer voor een aantal geweldige scènes. De twee zijn zo perfect op elkaar ingespeeld dat het een genot is om naar te kijken. Toch zijn er in The Wistful Widow of Wagon Gap nog kapers op de kust want Marjorie Main is werkelijk fantastisch. Het schijnt dat ze in de film hiervoor (The Egg and I) pas echt furore heeft gemaakt als Ma Kettle (er zouden nog 8 films met dit personage volgen) maar die komen wel op het verlanglijstje te staan. Main is fabuleus als de weduwe en vooral de interactie tussen haar en Costello is hilarisch. De film is vooral de moeite waard voor de Western elementen die in de film zijn geweven. Ik zie zelf van tijd tot tijd graag Westerns (ben er jammer genoeg niet zo hard in thuis) maar dit is wel erg vermakelijk. De gunfights zien er erg leuk uit, het plotje is typisch Westerns (de good guys vs de bad guys) maar het wordt er niet minder leuk op. De rest van de cast is dan ook uitstekend gecast. Gordon Jones is dan ook een uitstekende Jake Frame, geweldige rotkop heeft die kerel.

Goede film in de lange carrière van het duo. Het blijft allemaal boeiend en de routines zitten er wel in maar toch voelt het ergens nog een tikkeltje minder aan. Het plot is interessant maar ik zie liever een aaneenschakeling van kluchten als ik een Abbott & Costello zie. Mocht ik dit met Stewart in de hoofdrol hebben gezien dan zou dit op 4* zijn uitgekomen maar voor het duo toch een tikkeltje te min, daar kan Main ook niets meer aan veranderen.

3.5*

Ik vind het steeds moeilijker om een lange recensie neer te zetten bij een Abbott & Costello film, dit is vaak door dat het plot simpel en recht door zee is en het verhaal vooral bedoeld is voor de grappen van Abbott & Costello. Dat klinkt misschien negatief maar dat is het alles behalve, het zijn hele vermakelijke, komische en luchtige films die bovenal ook niet te lang duren en erg goed werken als tussendoortje of voor later in de avond/nacht.
Deze film is daar geen uitzondering op, leuke setting en niet de aller beste van dit duo maar toch nog steeds de moeite meer dan waard.

3,5.