La Città Si Difende (1951)

Hmm...won de prijs voor beste Italiaanse film op het festival van Venetie,heeft Germi als regisseur,Fellini als scenarist , ook nog een rol voor Lollobrigida,en toch behoorlijk vergeten.

Misschien omdat het een soort hybride is:het begint als een heist movie,lijkt dan een noir/poliziottesco te worden maar blijkt uiteindelijk een soort neo-realistisch drama te zijn.

Het is trouwens opvallend dat deze film duidelijke overeenkomsten heeft met the asphalt jungle uit datzelfde jaar,ook hier hebben we een samengeraapt zooitje verdoemde zielen die na gedane zaken ieder afzonderlijk hun ondergang tegemoet gaan.Bovendien verwijst ook hier de titel naar de grootstad.

Er zitten dus enkele noirish scènes in waarin de helden wanhopig en in het donker door troosteloze voorsteden dolen,maar de overheersende feel is die van het neo-realisme,vooral in de verhaallijnen rondom een nobele,proletarische ziel die alleen rooft om zijn gezinnetje te kunnen voeden,en die rondom het minderjarige ventje.Beide luiken zijn ook overmatig sentimenteel,nog versterkt door de muziek van Rustichelli.

Fellini was scenarist,van al de door hem geregisseerde films doet deze nog het mest aan il bidone denken.

Wat Lollobrigida betreft:ze is slechts een paar minuten in beeld(uiteraard speelt ze een femme fatale) en we zien niet eens een vermoeden van haar boobies .Gelukkig zien we wel die van de eveneens niet verkeerde Greco,die toch ook een prachtige voorgevel had