Ten Little Indians (1965)

Op de gok gekocht. Niet zo'n bijzondere film. Het verhaal, dat eigenlijk het beste is, kende ik al, dan blijft er natuurlijk een whodonit-trucje over. Acteerprestaties vrij plichtmatig, niemand die er bovenuit stak, muziek uitermate middelmatig.

Maar verder niet vervelend of zo. 3*

Leuke film,maar de Agatha Christie BOEKEN blijven toch mijn favoriet.

Kan iemand mij enkele soortgelijke films aanraden? De humoristische films Murder by Death en Clue ken ik al.

Er zijn helaas niet zo veel van dit soort films. Behalve Murder by Death en Clue kun je misschien Gosford Park nog proberen en eventueel Murder on the Orient Express.

Eentje die ik je zeker kan aanbevelen is Kind Hearts and Coronets, welliswaar een wat ander thema, maar wel een geniale film!

Zwakke film, met handenvol aanwijsbare, storende fouten, een liefdespaar zonder enige chemie, een matig acterende cast, slecht gekozen muziek en een slap einde. Amusant ook om te zien hoe gezellig alles blijft na zes moorden. De laatste woorden van de dader mogen ook in het lijstje lachwekkend. Toch 2*, omdat ik dit als jong mannetje erg spannend vond.

Goeie film, met juist een uitstekende cast. Spannend genoeg en weer eens een leuke hersenkraker (voor het geval dat je het verhaal niet kent of grotendeels vergeten was). Agatha Christie was toch wel een genie in dit soort mysteries. Ik heb genoten.

Sluit me geheel bij Tsjidde aan. Fabian voor het jonge publiek, een paar knappe dames voor de heren, een paar uitstekende karakteracteurs om de kwaliteit te waarborgen, en op de een of andere manier werkt het allemaal toch heel goed. Ook de plot blijft uitstekend, inclusief het grappige minuutje "freeze-frame"dat de kijker op het einde wordt gegund om nog eens goed na te denken. Bovendien heb ik een zwak voor deze regisseur vanwege zijn vier prachtige Miss Marple-films uit de eerste helft van de jaren 60 met de unieke Margaret Rutherford (vooral Murder at the Gallop is een feest).

Ik ben zelf gek van het boek van Agatha Christie en was toch benieuwd naar deze verfilming. Het verhaal volgt het boek, maar het einde is toch anders. Daarin volgt het vooral de theaterversie van het boek, dat trouwens ook geschreven werd door Agatha Christie. Ze heeft zelf dus de aanpassing gedaan, al verkies ik toch het boek. Misschien iets te donker voor het (zeker toen nog) bravere Hollywood. Ik zeg nu wel Hollywood, al weet ik evengoed dat de film uit Engeland komt. Maar je begrijpt wat ik bedoel.

De film is vooral sterk vanwege het verhaal. Dat wordt duidelijk gebracht, en ik vermoed dat je als kijker in verrassing blijft als je het boek niet gelezen hebt. Maar ik mis toch de diepere ingang van het boek, voor zover je dat kan weergeven in anderhalf uur film. En een nog wat meer aanwezige paranoia sfeer. Tenslotte krijg je nadat enkele mensen wegvallen een situatie waarin iedereen iedereen verdacht. Wat overblijft is toch nog een interessant ensemble van 10 mensen, waar het sowieso moeilijk bij is om zoveel personages evenveel aan bod te komen. Maar wat toch aardig gelukt is.

Reizen de tien slachtoffers in het oorspronkelijke verhaal nog op uitnodiging van een onbekende gastheer naar een onbewoond eiland is de locatie hier een luxueuze villa op een hoge bergtop in de Oostenrijkse Alpen, slechts te bereiken met een stoeltjeslift. Nu is het verhaal van Agatha Christie op zich een hele sterke factor maar deze film bracht het wel enigszins gemakzuchtig. En dan zijn er nog de acteurs; Daliah Lavi zet haar rol dik aan en was (voor mij) onuitstaanbaar irritant en Shirley Eaton (uit ‘Goldfinger’) en Hugh O’Brien krijgen voor een weinig interessante liefdesaffaire de meeste screen-time. Niet echt een goed idee, zeker niet als dit uitmondt in een knokpartij. Een ander opvallend iets was de whodunit-break, tegen het einde van de film. In deze ‘break’ krijgt de kijker in twee minuten de moorden en belangrijke momenten nog eens te zien om te bepalen wie de dader is. Dit deed me denken aan William Castle Hij stond bekend om dit soort gimmicks. Echter vond ik dit niet zo goed passen bij dit meer serieuzere moord-mysterie van Agatha Christie. Tja het is en blijft een sterk verhaal maar deze versie was theatraal en doet krampachtig zijn best om "modern" te zijn.