The Magus (1968)

Een nog jonge Michael Caine vlucht weg van zijn grillige verloofde, naar een Grieks eiland om daar als leraar te gaan werken. Daar komt hij in contact met een flamboyante Griek (Anthony Quinn), die hem voortdurend weer andere verhalen op de mouw spelt. Hij raakt onder de indruk van diens vriendin (Candice Bergen) waarvan ook niet duidelijk is welke rol ze speelt. Het begint allemaal met een gedicht van Eliot over de noodzaak tot onderzoeken. Maar aan het eind van die zoektocht ben je nog net zo ver als aan het begin.

Dat geldt dus ook voor deze film. En dat zal wel geen toeval zijn. Voor zover ik weet was deze film een flop, terwijl het boek van John Fowles ook al behoorlijk over de top was. Maar daarin kon je alle plotwisselingen rustig nalezen, in deze film is dat lastiger. Toch volgt deze film redelijk goed het boek. Cain en Quinn leveren vakwerk en zijn een feest om naar te kijken, Bergen is gewoon mooi, maar niet verleidelijk. De scenery is die van Mallorca, dat voor een Grieks eiland door moet gaan.

John Fowles ('Het liefje van de Franse luitenant') was destijds 'hot'. Een verhalenverteller in een tijd waarin schrijvers het vooral over hun eigen zielepijn hadden. Een verademing dus. Maar The Magus was een beetje 'too much'. Net als deze film. Na anderhalf uur ben je alle mystificaties knap zat. Het is allemaal vooral vermakelijk, maar het wordt nergens beklemmend, of dreigend, zoals in het boek. Maar Caine en Quin zijn het waard om nog een keer van te genieten.