Man Zkt Vrouw (2007)

Vorige films met Jan Decleir vond ik echt genieten. Bij deze film ben ik 3x in slaap gevallen. Vond er echt weinig aan. Had er wat meer van verwacht.

Mooi gemaakte film met af en toe enkele grappige momenten (vooral van Wim Opbrouck).

De film kunt ge niet echt catalogeren als een pure komedie want daarvoor zit er teveel een verhaallijn in.

Best genietbaar,mede door de aanwezigheid van Decleir en Opbrouck.

3 sterren.

geinig.

In het begin kon de film me nog wel bekoren maar naar het einde toe wordt hij saai. Ook te humor is flauw.

2,5

Ik vind Decleir wel goed acteren maar der zit eigenlijk totaal geen boeiend verhaal in. Naar het einde echt enorm slaapverwekkend en je zag vanaf minuut één welk einde er ging komen..

tamelijk flauwe film, verhaaltje heeft weinig om het lijf en is voorspelbaar. Decleir weet niet echt te overtuigen, maar zal wellicht vooral aan het script liggen, dat toch wel heel oppervlakkig is. paar keer gelachen, dat wel... en dan was er nog Maria Popistasu.

Ondanks het goede acteerwerk van Jan Decleir en Maria Popistau is deze film maar flauw. Ook de humor is niet overtuigend, zelden momenten gehad waarmee ik kon lachen.

En als men spreekt van overacteren, dan is hier het voorbeeld wel gegeven, Wim Opbrouck, nochtans geen slecht acteur, doet het hier voor, niet echt zijn beste prestatie.

Van deze prent had ik veel meer verwacht, maar dat is helaas niet uitgekomen.

Geen hoogvlieger maar toch sympathiek en ook wel vertederend.

Decleir is klasse, Wim kan het ook. Spijtig dat het nederlands van Maria soms al te Roemeens is.

Waarom spijtig? Ze is toch ook Roemeense?

Dat weet ik en ik verwijt haar ook niets, maar ik verstond ze niet altijd. Vandaar mijn "al te".

Miss Montigny, het langspeelfilmdebuut van de in 2007 reeds 48-jarige tv-regisseur Van Hoogenbemt, haalde in Vlaanderen nauwelijks de bioscoopzalen. Zijn tweede film, Man zkt. Vrouw, is een romantische komedie waarin Jan Decleir (alomtegenwoordig in Vlaamse films de laatste jaren) op een alweer erg verdienstelijke wijze de rol speelt van Leopold Vossius, een zestigjarige schooldirecteur die net op pensioen is gegaan, onlangs zijn vrouw heeft verloren, zijn Roemeense meid naar haar thuisland ziet vertrekken en dan plots aan zijn buur en huisvriend Julien (Wim Opbrouck) meedeelt dat hij een vrouw wil, voor het huishouden en de intimiteit. Terwijl Alina, een nichtje van de oude dienstmeid met wisselend succes haar intrede doet als nieuwe dienstmeid, gaat Leopold met de hulp van Julien en een datingsite op internet op zoek naar een uitverkorene. De gesprekken die Leopold met de kandidates voert, leiden tot enkele grappige sequensen (het pad der liefde is bezaaid met vele doornen, haha), maar uiteindelijk draait het erop uit dat Leopold die jonge Alina wel ziet zitten, te meer omdat ze al vier maanden zwanger blijkt en gebroken heeft met haar Roemeense vriendje. Leopold ziet zo’n in de problemen zittend meisje als een makkelijk te veroveren prooi. Hij neemt Alina voor een weekendje mee naar Bretagne, maar krijgt daar het deksel op de neus. Alina beschuldigt hem ervan alleen uit te zijn op seks. Niet ten onrechte, zo blijkt wanneer Leopold stelt dat hij kan veranderen. Alina staat dan toch even op het punt met Leopold te trouwen, maar als het Roemeense vriendje opduikt, kiest zij toch maar voor de ware liefde, en niet voor het verstandshuwelijk.

Man zkt. Vrouw bevat naast enkele geslaagde grappige momenten (die gesprekken met huwelijkskandidates onder meer) ook een aantal minder gelukte pogingen tot humor. Over het scenario blijkt wel degelijk nagedacht te zijn. Leopold tekent bijvoorbeeld dode bomen waarvan hij dan litho’s maakt om aan die vrouwen cadeau te doen. Wel, Leopold is manifest zelf ook zo’n dode boom, een wat norse man die last heeft met zijn gevoelens (in het begin bij zijn afscheidsfeestje op school: niemand praat met hem, hij heeft een slechte relatie met zijn slecht studerende zoon die hem onder meer koelheid verwijt bij de dood van zijn vrouw, hij helpt Alina niet bij het dragen van haar koffers…) en ziet vrouwen alleen als wezens die hem in bed en keuken kunnen verderhelpen. Daartegenover staat dan de zwangere Alina (een uitstekende rol van de charisma met hopen uitstralende Roemeense Maria Popistasu) die ergens midden in de film stelt dat kinderen de echte rijkdom van een mens vormen en die uiteindelijk kiest voor de ware liefde. Terwijl Leopold berustend achterblijft. Die figuur van Julien past waarschijnlijk ook ergens in dit schema: hij meent ooit ontvoerd te zijn door ufonauten die zijn sperma aftapten om daarmee bij aardse vrouwen kinderen te maken (53 al).

Al zit het scenario echt niet flodderig in elkaar, die thematiek van droogstoppelige - oude - man - loopt - blauwtje - wegens - te -weinig - oprechte - gevoelens ligt er enerzijds wat té dik op, en komt anderzijds niet meeslepend genoeg over om een beklijvende film op te leveren. Het resultaat is een braaf-degelijke Vlaamse film die zonder veel problemen weet te boeien maar nooit boven de middelmaatgrens uitstijgt.

3*

leuke film. Maar toch wel beetje tegenvaller voor de goede acteurs die er in mee spelen. Ik vond het verhaal beetje minder. Maar toch nog 3.5*

Zeer leuke film; luchtig en Wim Opbrouck schittert in deze prent. Mooi contrast tussen de jonge, warme Alina en oude, gesloten Leopold die in Alina's aanwezigheid steeds meer openbloeit. De film een tweetal jaar geleden voor het eerst gezien op het witte doek en zou hem meteen een 4,5 gegeven hebben, maar mijn mening is herzien na het onlangs herbekijken op DVD. De dialooglijnen die zich in Frankrijk afspelen spreken veel meer tot de verbeelding in de bioscoopzaal, daarom nu maar een 3,5 gegeven. Maar dan wel een dikke 3,5! Zeker het kijken waard.

Ik had niet te klagen over deze film. Kan niet echt in een bepaald genre-hokje geplaatst worden, maar bevat zowel komedie, drama en romantiek, en overtuigt in alle drie.

Wim Opbrouck is weer de man van de match. Viel hier wel te vergelijken met de charmante Franky Loosveld. Dat positivisme, die drang om hulp te verlenen, die spontaniteit. Voelt zo echt aan bij Wim. Ik word daar wel vrolijk van .

Jan Decleir doet me niks eerlijk gezegd. Hij speelt zijn rol goed; een ouwe, bijna zielige vent, maar hard moet hij daar sowieso niet voor acteren.

Maria Popistasu, een Roemeense... Ik vond het wel grappig in de extra's te zien dat ze geen letter Nederlands verstond. Kan niets negatiefs over haar opmerken. Een leuk mevrouwtje is dat.

Mja, waarom nu een score van 4.0* hieraan geven... Omdat ik gewoon genoten heb, zonder verveeld te geraken en niet echt iets negatiefs gevonden heb.

De film valt niet echt origineel te noemen maar heeft toch net iets meer dan het standaard. Zo is het wel leuk om de karaktertrekken van alle verschillende vrouwen te zien. Wim Opbrouck heeft hier gegarandeerd de leukste en tevens ook de meest humoristische rol maar de prijs voor het beste acteerwerk moet toch weer gaan naar Jan Decleir, al heeft hij een niet al te moeilijke rol zoals belchinees al zei.

het is wel een mooie en leuke film die goed in mekaar steekt maar ik had er meer van verwacht het is niet een van de beste vlaamse films amerikanen kunnen steeds nog beter regisseren en acteren nochtans heeft die film in amerika een award gewonnen raar

Ik vond hem goed met Jan Decleir. Het eerste uur was wat komisch met al die kandidaten voor een relatie. Daarna wordt het meer een romantisch drama.

ik vond hem een goede film , hij komt misschien wat traag op gang , maar toch , verhaal was goed , cast ook , acteerwerk vond ik van alle acteurs ook goed , het einde was ook goed , 4 sterren , hij krijgt net geen 5 van mij , omdat ik soms niet alles goed verstond wat ze zeiden , het was soms wat onduidelijk .

Deze film was te volgen met ondertitels (888 teletext)..

Ga je mond spoelen. Slechts weinig Amerikanen halen het niveau van Jan Decleir.

ik ga geen nederlandstalige film met ondertitiels kijken .

ze hadden de ondertitels er gewoon moeten bij zetten , zoals ze dat deden toen ze frans en roemeens waren aan het praten .

Erg geinige film, met plezier bekeken Ok, het is allemaal nogal simpeltjes, maar toch deed het me allemaal wel iets, en de acteurs zijn natuurlijk ook een plezier om bezig te zien. Geen absolute hoogvlieger, wel een leuke film, origineel en goed gemaakt.

Een van de weinige romantische komedies van Belgische bodem. Ik heb het altijd een beetje moeilijk met films uit m'n vaderlandje. Meestal stuit je dan op zo'n ongemakkelijk, ietwat geforceerd verhaal dat nergens verbaast. Hoe hard Decleir ook zijn best doet, ik kan niet anders dan concluderen dat hij op automatische piloot is beginnen acteren. Zijn karakter lijkt in elke film haast hetzelfde, en komt hier niet bepaald goed uit. Opbrouck viel wel mee als side-kick. Anders allemaal erg voorspelbaar en bolstaand van de toevalligheden. Matig uitgewerkte personages en nogal overhaaste liefdesverklaringen. De sterren gaan in eerste plaats uit naar een redelijk aantal lachwekkende momenten, daar het romantische aspect haast volledig de mist is ingegaan.

2,50

Redelijke romantische komedie met Jan Decleir die weer speelt zoals Jan Decleir altijd speelt, namelijk zichzelf. Verder zien we een leuk meisje, een grappige buurman en wat vrouwen op leeftijd. Kan er best mee door.

Dit is weer zo'n film uit de faits divers reeks van Vtm en zoals nog een aantal uit deze reeks, vond 'k het weer net niet. Geen slechte film, maar ook weer niet waw. De film is genietbaar en het einde is gelukkig niet cliché, maar vond het einde nu ook niet waw.

Als komedie heb 'k er zeker al betere gezien, dus je zit zeker niet van begin tot einde te lachen.

Eens goed om via tv te bekijken, maar ook niet meer dan dat.

Een innemende, eerlijke, rustige en overdachte, maar te brave Vlaamse tragikomedie (het scenario mist lef) met een klassiek thema: de wijze waarop twee toevallig bijelkaar gebrachte personen naar elkaar toe groeien. Helaas zijn de pogingen tot (Vlaamse) karikaturale slapstick pijnlijk slecht. Over het algemeen speelt de cast goed.

grappig filmpje, beetje surrealitisch bijna , tikkeltje vreemd , mist net even iets wat echt de vonk doet overslaan.

Simpele, alleraardigste romcom over een knorrige man, die met z'n gevoelens geen raad weet, en een temperamentvolle huishoudster, die haar baas letterlijk en figuurlijk niet begrijpt. Jan Decleir is gewoon Jan Decleir en Maria Popistasu, die ik ken van de dramatische miniserie Sex Traffic (2004), is een heel leuke en mooie tegenpool.

Kijk je de hele week uit naar deze film, komt er één of ander stom kookprogramma in de plaats.

Ik heb de film gisteren op play gezien van telenet en daar werkte 888 van teletext niet bij.

Dus van Maria Popistatie verstond ik heel weinig en van het Roemeens helemaal niks.

Dus daarom 2.5*

Toch redelijk verbaasd dat deze film vrij goede commentaren krijgt hier. Ik vond het een niemendalletje en vind dat Decleir tot veel beters in staat is. Hier speelt hij een oude weduwnaar die op zoek gaat naar een nieuwe liefde. Modern als hij is - en opgepookt door zijn speelse vriend Julien - waagt hij zich aan een online datingbureau. De rest laat zich gauw raden: voorspelbaar, clichématig en flauw.

Opbrouck vind ik overigens steeds een leuke verschijning. Kan weinig bij me verkeerd doen sinds de legendarische reeks van Het Eiland als Frankie Loosveld. Kan vele rollen aan: komisch en serieus. Maar de subplot met die ufo's was er toch wat te veel aan.

De vele vrouwen die de revue passeren en die na elkaar werden gemonteerd, was wel goed gedaan. Nogal karikaturaal en het doet uitschijnen dat er geen enkele normale tussen zit. Het gevolg laat zich raden wie de ware moet zijn wanneer er toevallig een jonge Roemeense poetsvrouw zich aandient. Zucht ...