Madame du Barry (1954)

Er bestaan er genoeg van : biopics omtrent madame du Barry...de basisgegevens zullen dus gekend zijn, de rise and fall van een simpele grisette tot eerste maitresse en uiteindelijk een prooi voor de guillotine.

De regisseur had zich bewezen in het kostuumspektakelgenre met Fanfan la tulipe , kreeg hier aardig wat geld mee en kon het laten fotograferen in kleur door Matras, die jullie ook- en dat is niet toevallig zo zal blijken- kennen als Ophuls medewerker. Het levensverhaal van de heldin werd tot scenario bewerkt door de gekende Jeanson.

Wat volgt is een typisch spektakelstukje in kostuum uit die tijd, tamelijk vermakelijk en met als protagoniste de wel lekkere maar weinig uitstralende Carol, die dankzij Caroline Cherie de ideale kandidate was voor deze rol. En zo komen we weer bij Ophuls : deze film was wel een heel duidelijke inspiratie voor Lola Montes. Niet alleen vanwege dezelfde protagoniste en fotograaf, maar let u ook op b.v. de schommelscènes en vooral de verteller, hier niet Ustinov als circusmeester maar een sansculot op de kermis die het verhaal in episodes onderverdeelt, terwijl het klootjesvolk een pop van Du Barry mag bekogelen.

Het verhaal kennen we verder uit de boekjes en biedt niets nieuws, al is het opmerkelijk dat we geen guillotine in actie zien. Behalve Carol zien we vele gekende gezichten : de prettigste daarvan Ralli - piepjong nog *- als collegaatje van Jeanne Becu die later even terugkomt om de bruidsjurk van Du Barry te naaien, Ivernel als Louis 15, Rocquevert als de officiele echtgenoot van de heldin, Canale als de- verrassend- immer intrigerende ex- maitresse van de koning die jaloers is en samen met Serato/ Choiseul en Pia/ Marie- Antoinette poogt om de heldin kapot te maken.

Het is natuurlijk allemaal extreem oubollig en gedateerd, maar ziet er leuk uit en kijkt prettig weg.

* ze zal een minuut of 10 in beeld zijn en spreekt amper enkele zinnetjes- in het Frans maar niet gedubd ! - uit, voor Giovanna kenners is het ook weer geen must see.