Voksne Mennesker (2005)

Dit wordt één van de meest verrassende bioscoopfilmen van 2006, als je het mij vraagt!

Ik kijk er erg naar uit, deze te mogen bewonderen.

Aanstaande zaterdag vóórpremière in Utrecht en Amsterdam.

3,5 *

Prettig vermaak / leuk uitgewerkt / aangenaam voortkabbelend.
Opgedeeld in 10 'hoofdstukken', met een semi-hoofdrol voor een Fiat 500! Bovendien een aanrader voor scheidsrechters!!

Duidelijk geïnspireerd door de Dogma-school. Prettig in zwart-wit geschoten, zonder extra belichting. Veel scènes komen daardoor beter tot hun recht. Een aantal echt mooie shots en scènes met aandacht voor details. Zelfs Joris Ivens' De Brug kwam bij mij even bovendwarrelen.

Leuke verrassende wendingen, vaak minimaal, maar juist daardoor goed voor een subtiele glimlach ( dyslexie als excuus voor verkeersovertredingen! en "Hoi, ik bel je vanuit Spanje ... Ja, 't was een aanbieding"). Kleine dip in 't midden. Wel goed dat er vervolgens 'n tweede verhaallijn(tje) (over de rechter) toegevoegd wordt.

Aangenaam verhaal, enigszins voorspelbaar, zonder dat dat erg storend werkt. (Afgezien van die abortus, die - zoals in vrijwel iedere film - uiteindelijk weer niet doorgaat ).

Verrassend is wel dat-ie nu pas in Nederland uitkomt (zie hier).

P.S. De vertaling van de tekst van 't oude mannetje luidt:
"Jij bent een man van het geluk. Dat zie ik in je ogen."

Dark Horse betekent lekkere droge absurde humor, typetjes waar allemaal een steekje aan los zit en een minimale plotontwikkeling. De film is onderverdeeld in ongeveer 12 hoofdstukjes, en elk hoofdstukje geeft een korte komische schets. Vooral in het eerste uur werkt dit ronduit meesterlijk.

Na een uur slaat deze film een pad in dat het beter niet had kunnen doen. Het verhaal wordt geconcentreerder en serieuzer en richt zich meer op een verhaalontwikkeling. Dat is jammer want daardoor krijgt de film een stijlbreuk en wordt het over het geheel een stuk onevenwichtiger.
Het zijn de hilarische scenés die in het laatste half uur een stuk minder voorkomen.

Helemaal kan de film van Kári dus niet overtuigen. Maar uiteindelijk is het toch de aangename speelsheid van Dark Horse die het best werkt. Er valt genoeg te genieten: de prachtige onafgewerkte grofkorrelige zwart/wit beelden, leuke beeldgrapjes, heerlijke rollen van Daniel en zijn vrienden en het is een genoegen om naar de mooie Tilly Scott Pedersen als Franc te kijken. Ook een regisseur die, zoals cinema.nl al zo mooi zei, zomaar twee olifanten op de achtergrond voorbij laat wandelen verdient meteen al respect. Dikke 3 1/2 *en.

Het omaatje met de kettingzaag dan! echt meesterlijk.

De goocheltruuk van de rechter vond ik een van de mooiste stukskes cinema die ik het afgelopen jaar gezien heb. Sowieso was zijn verhaallijn erg mooi uitgewerkt. De weinige teksten die hij spreekt hebben gigantische impact. Bv. het vaarwel tegen zijn dochter, en zijn overpeinzing van de yahtzee dobbelstenen.

Toch scoort deze film bij niet niet HEEL hoog, omdat ik de hoofdpersoon eigenlijk wat oninteressant vond. Hij lijkt niet echt een passie te hebben, laat alles maar wat over zich heen komen. Gelukkig ergert zijn dikke vriend zich daar ook aan

Weer een film die zo leiuk begint en waar men toch maar besloot een omzwaai te maken naar drama. Maar dit is goed kwalitatief goed drama, wat het dan weer minder erg maakt. Leuke vondsten, grappige dialogen en oogt sympathiek. 3.5 sterren

Maar waarom dat ene shot nu in hemelsnaam in kleur was?

Geestige experimentele film.

De film heeft een erg hak-op-de-tak verloop, dat sluit wel goed aan op de melige humor.

Ik vind de humor een beetje te flauw. Die dikzak vind ik wel erg geestig. Het andere hoofdpersonage vind ik supersaai en oninteressant. Ik had veel liever die dikke jongen in de hoofdrol gezien.

Het kon me niet zoveel schelen wat die nietsnuttende graffiti jongen deed.

Het zwart-witte beeld vind ik niet passend voor deze film. Ik stoorde me er zelfs aan, terwijl ik dat normaal gesproken nooit heb.

Van de maker van Noi Albinoi. Die film vind ik beter, maar wel leuk dat deze regisseur zoveel experimenteerdrift heeft. Hij mag het alleen wat beter doseren.

Misschien omdat het zwart/wit de inhoudsloosheid en nutteloosheid van het leven van de jongen weer moet geven. Op het moment dat het shot in kleur komt 'ziet hij als het ware het licht' en een reden om het leven zinvoller en boeiender te vinden: er is weer zin. Zoiets misschien?

Prachtige film met van die typische ultra droge en donkere Deense humor.

Voorlopig een 4 maar deze moet ik binnenkort gewoon nog een keer zien en misschien dat het dan een 4,5 wordt.

Enige minpuntje vond ik dat aan het einde die rechter plotseling ook een hoofdrol krijgt, de reden hiervan is me helemaal ontgaan.

Anyway, de dialogen en de verwikkelingen zijn de grote kracht van deze film.

Toch maar verhoogd naar 4,5.

Ik vind de film is te uniek om 'maar' een 4 te geven.

Ja een unieke film is het. De humor is lekker melig en direct voor de raap, zoals Denen wel vaker kunnen zijn. De rol van die scheidsrechter vond ik mooi (wat een gast!), maar ook de sullige hoofdpersoon kon op mijn sympathie rekenen en dat meisje Franc was helemaal . Het eerste gedeelte van de film verloopt lekker vlot, het tweede gedeelte is wat rustiger, waarbij de chille soundtrack erg genietbaar is. Geen hoogvlieger, wel weer een prima film van Deense makelij .

Plot: Daniel, een late twintiger zonder vaste job of woonplaats, verdient de kost met het spuiten van graffiti in opdracht van verliefde kerels die op deze manier hun boodschap willen overbrengen.

Het begint als een bizarre komedie maar langzaam evolueert hij in iets meer en wordt de zin van het leven in vraag gesteld op een mooie, poëtische manier.

Klinkt dit allemaal nogal vreemd...? Dat is het ook !

Deze film is zeker geen meesterwerk maar heeft zoveel scènes die echt fantastisch zijn dat je niet anders kan dan blijven kijken, liefst in je eentje zodat je niet gestoord kan worden (GSM af !! , zoals in de cinema) want anders verdwijnt de magie...

Ach ja, nog een klein detail, hij is volledig in zwart-wit gefilmd, maar dat had je hierboven al kunnen lezen hè

7/10.

Een aanrader voor de liefhebbers van alternatieve films

Er komen veel goeie dingen uit Scandinavië, maar deze is toch een beetje een tegenvaller. Iets te weinig diepgang bij het hoofdpersonnage (die ik ook al niet de beste acteur vind), iets te weinig echte humor - NB de oma die plots sterft, dàt soort humor is te zeldzaam -, en de zwart-wit beelden - die ik heel erg kan waarderen in bv The Elephant Man of Young Frankenstein - geven hier totaal geen meerwaarde; integendeel.
Leuk om te zien, maar er zat véél meer in.

Ik had hetzelfde, en dat als z/w liefhebber. De plotseling gekleurde scene doet als goedkoop truukje aan, je ziet dat in de fotograie ook wel eens. Verder, Dagur Kári maakt heerlijke films, zo ook deze. Het verhaaltje kabbelt rustig voort, soms wat grappig, met een donkere ondertoon.

Van zijn drie films is dit wel de minste, maar nog altijd wel een plezier om naar te kijken.

Labradford

Mooie en grapppige Deense film met een reeks heerlijke scènes die naar het einde toe een stuk serieuzer wordt. Mooie film over hoe iemand doelloos door het leven dwaalt en na vallen en opstaan toch op zijn pootjes stilaan begint te vallen. En daar tegenover een rechter die schijnbaar een mooi leven heeft (mooi betaalde job, een gezin,...) maar zich duidelijk leeg voelt en doelloos door het leven dwaalt.

Wat begint als een grappige film mondt uit in een aangrijpende film over het leven zelf. Al had de film wel iets korter gemogen : naar het einde toe begint te film iets teveel te slepen. Wel mooi is hoe de eindscène van die stoet kleine autootjes (waar ook het hoofdpersonage mee rijdt) om een of andere manier het zwaardere laatste halfuur draaglijker maakt.

De film heeft bij momenten iets poetisch, en zeker een om eens te herbekijken om al zijn schoonheid te ontdekken

Noi Albino helaas nog niet gezien, en met deze begonnen.

Behoorlijke knotsgekke (of toch serieuze) zwart-wit vertelling over het leven van een loser. En dan ook weer typisch op de zwarte manier zoals ze dat alleen maar in Denemarken en Ijsland kunnen.

Hoe diep kun je gezonken zijn. Je hebt geen cent te makken en kan ook niet 1, 2, 3 aan geld komen nadat je ontslagen bent, terwijl de rekeningen zich opstapelen, je eigendommen worden verkocht door je huisbaas, en per minuut de rekeningen alleen maar hoger worden. Ondertussen word je ook niet meer serieus genomen door je vader, moet je maar leven in je Fiat rugzak of bij je zeikende vriend. Tsja, hoeveel kan een mens hebben?

Dat overkomt Daniel, nietsnut eerste klas die veel beloofd maar weinig doet (op liefdesspreuken op muren schilderen na dan en op die manier net zo zijn bijdrages krijgt) Hij zit, zoals hierboven opgenoemt tot zijn oren in de shit en ook van zijn schreeuwerige vriend Morfar (schitterende vertolking door Nicolas Bro) die zichzelf als een professionele scheidsrechter ziet. Echter lijkt Daniel zich niet zo al te veel aan te trekken van al die sores. Zeker niet wanneer hij verliefd word op Franc, het meisje van de bakker. Tot grote jaloezie van Morfar.

Zo word Dark Horse gewoonweg een erg fijne, sfeervolle en creative film waarbij we ook vaak getrakteerd worden op onvergetelijke, bizarre en grappige momenten Franc's oma met een kettingzaag, Morfar tijdens zijn proef als scheidsrechter, die verhuizing, die scene dat Daniel olifanten voorbij ziet lopen door een bepaald medicijn enz enz

Verder ook lekker arty opgebouwt en de sfeer en de prima plaatjes van Kopenhagen werken, alsmede dankzij de zwart-wit montage, erg perfect en word er hier gewoon een erg geslaagde feelgood film neergezet (uiteindelijk komt alles ook gewoon weer goed! ) Voor de zoveelste keer weer een parel uit Denemarken, alleen dan nu wel van een Ijslandse regisseur.

4,5*

De film begint nog best veel belovend en ook met leuke humor. Maar gaandeweg kakt hij toch wat in en wordt de humor en het verhaal ook minder interessant. Ook lijkt het zwart/wit wel kunstzinnig en een mooie toevoeging, maar vraag je je uiteindelijk toch ook af of het nou wel echt wel zo'n meerwaarde was. Kortom de film wist zijn belofte bij mij uiteindelijk niet waar te maken. Alhoewel het ook zeker geen slechte film was.

Vrij originele film met sterke, absurde elementen maar af en toe echt te flauw en dan niet grappig.

Het stemmige zwart-wit kan ik ook niet helemaal plaatsen maar al met al toch wel een aardige film.

Prachtige film!

De titel kwam me bekend voor en ik had hem dus ook al eens gezien. Maar ik herinnerde me er toch eigenlijk niets meer van. De film begint heel leuk met absurde situaties en komische dialogen. Tegen het einde wordt de film helaas wat serieuzer, maar het blijft toch best een prima film. Als ik mijn oude bericht teruglees stoorde ik me toen kennelijk wat aan het zwart/wit. Dat had ik nu helemaal niet. Het had zelfs iets symbolisch. Er zit namelijk één kleurenbeeld in de film. En dat is de toekomst. De rest is het onbezorgde heden. Hoewel onbezorgd?

Film die me vooral leek te bestaan uit kleine sketches. Dat er in elk fragment wel iets staat te gebeuren is daar niet vreemd aan.bij momenten absurde en grappige film. Tegelijkertijd eveneens wat eigenaardige scènes. Acteerwerk staat zeker op punt, net als de dialogen.

Waarom de film in zwart-wit,geschoten is, is me niet helemaal duidelijk. Leek me zelfs overbodig. Eerste gedeelte vond ik erg sterk, zeker wanneer de focus werd gelegd op Daniel, maar ook zijn vriend Morfar is best leuk. Die scènes als scheidsrechter. Geweldig!

Droogkomisch gedurende meer dan de helft van de film, maar eveneens evoluerend naar iets meer moraal of poëtische elementen.