FLCL (2000)

Best valt het te vergelijken met Dead Leaves denk ik. Ghibli zou ik er niet in betrekken, het heeft meer weg van een opgeblazen, uitgebouwde en omgetimmerde TVanime.

Er is plaats voor rust inderdaad, met een streepje nostalgie, maar niks om in te verzinken. Wel om uit losgerukt te worden. Het is vooral erg veel fun en geweldig gebruik van het medium.

Humor is verder niet echt schokkend maar best wel origineel. Zie het als een Dead Leaves ligt met een licht nostalgische insteek.

Klinkt nog steeds interessant! Ik ga er maar eens achteraan. Anime stelt mij immers zelden teleur.

Briljant! Heb deze serie eindelijk af kunnen kijken, hij is pijlsnel, grappig, orgineel en bizar.

De eerste aflevering begon erg rustig, tot ineens de vreemde scene opduikt met de gitaarklap. De serie kwam weer even tot rust en toen werd ik weer wakker geschud door de 'manga scene' (zoals die in het laatste deel genoemd word). Wat er volgde waren een hele reeks heerlijke vreemdheden.

Heerlijk getekend. Constant omdat het helemaal niet constant is, de ene overdreven gezichtsuitdrukking na de ander. En op deze manier ook erg lekker geanimeerd, af en toe erg statisch met weinig frames en af en toe ook weer wat meer zoals wanneer er vanalles uit Naota's hoofd moet komen.
De hele serie is hierdoor ook best wel punk te noemen en daar draagt de muziek uiteraard aan bij. De geweldig leuke soundtrack word verzorgd door The Pillows, een Japans punkbandje. Of het er helemaal bij past is heel af en toe de vraag, maar dit zorgt juist voor dat prettig gestoorde effect Wanneer de muziek wat softer word klinkt het af en toe ook wel weer haast Radiohead-achtig, wat ook weer erg mooi werkt en dan juist ontzettend rustig.

Aflevering 5 was toch wel mijn favoriet. Die begint gewoon ontzettend snel en is dan echt knettergek. Kan ik niet veel over kwijt, zou je eigelijk gewoon moeten zien. De serie sloot ook erg leuk af en in totaal komt de serie bij mij uit op een kleine 5*
Geweldig, wil al deze afleveringen nog graag eens in een marathon zien

Heerlijk gestoorde miniserie.

Eigenlijk een stuk rustiger dan ik had gedacht. Enkel in de laatste 2 afleveringen treedt de hypersnelle actie op. Desondanks is het toch goed te zien waar de makers van dead leaves hun inspiratie vandaan haalde. Idiote characters, (soms) gelijke animatiestijl en de rush is er op momenten wel. Ergens dan ook jammer dat ik dead leaves al heb gezien, dit voelde toch een beetje minder.

Maargoed dit blijft heerlijk en het mocht van mij allemaal nog wel langer duren. Ben blij dat ik dit op dvd heb, zal het vast nog wel eens opzetten.

4.5*

Juist de rust en het serene dat de serie soms uitstraalt vond ik geweldig. Het hangen onder de brug, die ontspannen muziek en dan ineens keihard onderbroken door ruige animatie stijlen en vreemde karakters. Hierdoor scoort deze dan ook echt hoger dan Dead Leaves, juist die rust doorheen de film doet het hem, apprecieer ik sowieso meer dan het beeldgeweld (wat overigens ook super is).

Het was inderdaad een mooie combi. Had enkel wat meer actie verwacht. (My bad.) Dead leaves blijft voor mij de meerdere, meest gestoorde film ooit. Maar juist door de rust onderscheid FLCL zich wel. De makers zaten denk ook vooral te experimenteren, misschien voor later werk of gewoon voor de lol.

Maar als conclusie zeg ik dat het beeldgeweld mij net wat meer aanspreekt.

Ik wou me eens een beetje verdiepen in anime, en met een leuk lijstje van Onderhond stootte ik op deze geweldig gestoorde en originele miniserie. En die blijkt nu ook nog eens op MovieMeter te staan.

De tekenstijl is geweldig, verandert voortdurend,die stripstukjes zijn echt heel leuk. De gestoorde stukjes vind ik wel het allerleukste maar dat wordt gelukkig nooit overdreven, waardoor het ook nog bijzonder blijft, de muziek vind ik leuk, wanneer er tekst in komt vind ik het wel iets minder, maar dat is maar een pietluttig minpuntje. Ik zou dit best wel geniaal durven noemen. 4.5* en op naar Dead Leaves!

PS. Weet iemand nog een (of meer) gestoorde anime(s), dan zijn tips meer dan welkom.

, geweldig geanimeerde serie dit. Echt prachtig.

Wat helaas dan wel weer echt plezier in de weg zit is dat het weer om kids moet draaien, toch een beetje jammer aan die animes.

Ze zijn dan kennelijk niet specifiek voor kinderen/jongeren gemaakt maar die spelen er vrijwel altijd een hoofdrol in, toch jammer.

Vraag ik mij ook wel eens af. Veel producties zijn inderdaad niet direct met een (heel) jonge doelgroep voor ogen - maar de personages bevinden zich wel vaak in die leeftijdsgroep. Of dat nu science-fiction, thriller, actie, romantiek of drama is.

Heb mij daar in FLCL niet kunnen storen overigens, gewoon pure lol dit. Wat stoorde jou hier dan? Wel benieuwd naar, toch een 'interessant punt' in Anime.

Anime is meestal voor en over pubers toch?

Verder genoeg serieuzere films met volwassenen in de hoofdrol. Meeste van Oshii's werk oa, maar ook een Kon bijvoorbeeld.

Natuurlijk zijn er zat producties met volwassen personages. Maar dan ga je toch al gauw de serieuze kant op.

Ik denk dat tiener personages veel makkelijker te gebruiken zijn voor de extremiteiten en kenmerkende Japanse grenzenloze humor. Vooral in een FLCL zie ik niet gauw volwassen personages met een knuppel en een scooter.

Over pubers dus, maar daarom niet direct voor - denk ik. Misschien ook wel, lastig te zeggen...

Nou ja, storen. Het is meer dat je er niet zo fijn in mee kunt gaan en de maffe gebeurtenissen toch een wat kinderlijker trekje krijgen op de één of andere manier. Het mist ook een soort coolheidsgehalte daardoor.

Overigens lijken de Oshii-animes me om die reden ook idd wat interessanter, al was GitS qua uitvoering niet echt mijn ding en de andere die ik zag, Tenshi, ging ook al over een kind. Maar Red Spectacles of zo lijkt me wat fijner.

Dat geloof ik graag, alleen ik kom ze nauwelijks tegen, al wat hier ook vooral populair is (en bij leken als ik) zijn toch vooral met kinderen of tieners/jongeren in de hoofdrol. Zo'n beetje alle Miyazaki's, Tenshi, Whispers of the Heart, 5 cm. per Second, Grave of the Fireflies etc.

FLCL weet naar mijn mening juist die coolheid te bewaren, met de bijna rustige momenten met slome muziek die ineens onderbroken worden door hilarische uitbarstingen. Maar dat is persoonlijk.

The Red Spectactles is live-action, Jin-Roh is Anime en zeker aan te raden. Ook Patlabor van Oshii. Wings of Honneamise is ook een mooie film. En zoals Onderhond al noemde zijn Perfect Blue en Millennium Actress van Kon erg de moeite waard.

Dat klopt ook en ben ik het mee eens. Vandaar dat ik het ook een toffe serie vind. Alleen qua coolheid zie ik liever wat kinderachtige bijzaken en geschreeuw.

Meeste daarvan staan ook al op mn lijstje. .

Komt ook vooral omdat Ghibli zo populair is hier, die werken inderdaad erg veel met kindjes. Daar heb je eigenlijk enkel Yamadas en Only Yesterday die buiten het stramien vallen.

Tenshi vind ik trouwens een uitzondering, hoofdpersonage mag dan een kind zijn, maar die "kinderlijke trekjes" zie ik niet echt

Fantastische filmervaring waarin het tempo toch wel onnoemelijk hoog lag. Gelukkig ging de film er niet aan onderdoor en werkte de afwisseling tussen rustige sfeerschetsen en razendsnelle, flitsende en vreemde actie goed genoeg. De settings beginnen alleen wel langzaam wat slijtage te vertonen en dan doel ik vooral op de veelal hetzelfde zijnde panoramashots van de zon die op het water schijnt. Had best wel wat meer variatie in aangebracht kunnen worden. 4*

Uiteraard erg gaaf. Super weirde situaties, ondersteunt door harde pop punk. Lekker chaotisch dat er verschillende soorten animatie werden gebruikt en de strip sequences deden het vooral erg goed bij me.

Toch, de basis die voor de character design gebruikt werd, vond ik wat standaard. Het soort langwerpige, heldere ogen (bij meisjes) met glans, die ik wel vaker gezien heb bij de meer standaard tv anime bijvoorbeeld. Nu niet bepaald een visueel aantrekkelijke manier om een character op te bouwen, vind ik.

Daartegenover staat wel, dat het voor de rest helemaal los gaat, maar ik had ook in de personages wat meer creativiteit gezien.

Haha, leuke woordenwisseling tussen Menni en Onderhond op de vorige pagina. Om er even op terug te komen, aantal jaar te laat maar goed...

De nadruk ligt er in de serie wel erg dik bovenop dat het een Vespa is... Hoe vaak wordt die merknaam wel niet genoemd... Als er iets niet macho of pseudo-macho is, is het een Vespa...

Vespa commercials

Ik ben nu bij episode 5, leuke en mooie serie tot nu toe!

Miyazaki is nou eenmaal voor kids bedoeld. Daarom kids.

5 cm. per Second - jeugd liefdes. Daarom kids.

Grave of the Fireflies wil de slachtoffer-rol die Japan, naar mening van veel Japanners, had in WOII versterken. Daarom kids.

Ohja, Tenshi no Tamago moet ik nog steeds zien!

Net afgekeken. Misschien iets minder bizar en geflipt dan Dead Leaves inderdaad. Maar de animatie zelf beviel me eigenlijk beter. Waar DL hoekig en iets donkerder is, is FLCL soms smooth/ronder en vrolijker. Niet dat ik niet van hoekig en donker hou, maar dit beviel me als totaal plaatje gewoon beter vanwege de elkaar in hoog tempo afwisselde stijlen, erg leuk en origineel. Haha Southpark?! Het kleurgebruik vond ik trouwens ook beter bij deze. Daarom Dead Leaves een halfje naar beneden gehaald naar een 4. En voor dit prachtig, onlogisch, en origineel stukje animatie geef ik een 4,5.

edit: Ik hoor sommigen hier zeggen dat ze het jammer vinden dat de actie pas echt losgaat vanaf ep. 5. Daar had ik geen problemen mee aangezien in eerdere aflevering er ook al genoeg bizarre dingen gebeuren qua dialoog, personages etc.

Is er in de vijfde episode nou een South Park parodie te zien? Die Canti-Sama is trouwens wel een van de meest geniale characters die ik ben tegengekomen.

Yup, er is ergens ook een John Woo parodie.

Nu ik gestemd heb, zie ik ineens de spoiler boven mijn bericht...

En achtermekaardoor in een maffe oogverblindende marathonrun.

Terecht veelgeroemde manga die krankzinnige animaties en acties afwisselt met rusterige stukken (zien we "Lain" letterlijk geciteerd worden in aflevering 3?).

En die arme Naoto die ook nog een waanzinnige amoreuze aantrekkingskracht uitoefent op de wat oudere meisjes en ook nog een last heeft van allerlei robots en aliens die uit z'n hoofd groeien.

Aliens, honkbal, liefde het zit er allemaal in net als giga-kogelregens en toch is het zeer zeker niet de aktie die de het belangrijkste onderdeel vormt.

Top-anime!

"Furikuri."

Grappig, ik wist niet dat deze anime erop stond.

Ik weet nog goed dat ik een aantal jaar terug de eerste aflevering had gezien en niet wist wat me was overkomen door de vertoonde idioterie. Na deze aflevering was ik afgehaakt, om de serie een jaar later alsnog op te pakken en mij te laten verrassen in positieve zin. Want wat een verademing is deze anime toch eigenlijk.

Het verhaaltje is gewoon te gestoord voor woorden, de anime zit vol met gekke situaties en opmerkelijke personages, om vooral de heerlijke punkachtige soundtrack niet te vergeten. Met name van de dialogen in de geïncorporeerde manga tijdens een paar diners kon ik echt genieten. De manier waarop dit gedaan was is echt subliem, grappig dat er dan ook 'the fourth wall' werd gebroken door te zeggen dat ze weer terug naar anime moesten gaan omdat het anders teveel werk is.

Het hangen onder de brug was ook erg nice, wat een heerlijk ontspannen sfeertje werd er gecreëerd.

Al met al een erg geinige anime om eens gezien te hebben. De funfactor is erg groot, er zit een lekker hoog tempo in met afwisselende stijlen en is het bovenal erg origineel te noemen. Geef het een kans en je zult positief verrast worden, sowieso verplichte kost voor elke anime liefhebber.

4,0 Sterren.

Mooi, flitsend en bovendien zeer komisch. Zo heb ik deze afleveringen van FLCL ervaren. Je moet deze mini serie wel op het grote flatscreen scherm bekijken met het volume op hard. Dan geniet je het meest van deze totaal gestoorde anime.

4,0*

Slecht. Ik heb het zelfs niet eens één episode volgehouden; en door de overige episodes heb ik heen zitten scrollen. De humor is ontzettend infantiel en puberaal, de personages en het verhaal zijn oninteressant en stompzinnig, de animatie vond ik lelijk, maar bovenal vond ik de muziek (rock) ongelofelijk lelijk. Zelfs de anderszins leuke Dead Leaves-achtige stukken aan het einde van de serie werden compleet verpest door de verschrikkelijke muziek. Stemmen zal ik niet, maar anders zou het een ruime onvoldoende krijgen.

Krijgt 12 nieuwe afleveringen? Oké...logisch. Strike while the iron is hot I guess.

Polygon

Nu kan dit meteen ook naar TvMeter verhuizen.

Fijn herziening.

FLCL is eigenlijk nog steeds wat het 16 jaar geleden was. Een onbeschijflijke mix van alles anime en daarboven nog wat. Een animatie gemaakt door animators zonder veel oog voor het publiek. Anything goes en anything goes dan ook echt.

Het plot lijdt daar wat onder, als je dat belangrijk vindt. Maar verder is dit een heerlijk, fris en wild creatief werkje dat 150 minuten puur animatieplezier belichaamt. Van de fantastische animatie tot de verschillende artstyles en de ingebeitelde muziek (want ik mag dan geen J-Rock fan zijn, de soundtrack maakt gewoon 100% deel uit van het FLCL imago), alles klopt en werkt gewoon.

Wat me nog het meest verwondert is hoe de serie zowel chaos als melancholie uitstraalt, zelfs wanneer de twee constant gecontrasteerd worden. De serie heeft een soort van stop/start tempo dat vreselijk klinkt op papier, maar in het echt gewoon geweldig goed uitpakt. Het is als zo'n prentje waar je 2 tekeningen in kan herkennen afhankelijk van hoe je er naar kijkt, maar je kan ze nooit alle 2 tegelijkertijd zien.

Na 16 jaar nog altijd een unicum, het enige dat ik hiermee zou durven vergelijken in Kizumonogatari. Niet zozeer om specifieke kenmerken, wel om de opzet en de creatieve, gedurfde aanpak.

4.5* en een uitgebreide review

Ruim zeven jaar na de eerste kijkbeurt herzien; goeie timing ook aangezien dit jaar de vervolgserie schijnt uit te komen. Niet dat het zeven jaar geleden niet beviel, maar ik geloof wel dat het deze kijkbeurt wat beter smaakte omdat ik in de tussentijd een stuk meer gewend ben geraakt aan gestoorde randomness.

Want ongewoon is het wel allemaal wat we allemaal voor de kiezen krijgen. Uiteenlopende stijlen, van manga naar South Park tot Dead Leaves (gedurende de gevechten in de vijfde episode). De gebeurtenissen zijn helemaal knotsgek. Wat er allemaal in het hoofd van de makers zit; het komt allemaal uit het hoofd van het hoofdpersonage. De muziek is ook vrij wild. Felle gitaarmuziek, altijd fijn, al moet ik zeggen dat tijdens de dialogen de zang bij sommige gezongen liedjes wat stoort.

Van wat ik eerder heb gezien komt dit nog het meest in de buurt van Dead Leaves, al heeft FLCL veel meer rustigere momenten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik Dead Leaves uiteindelijk sterker vind, juist vanwege het ontbreken van die rustmomenten.

Uiteindelijk bevalt deze kijkbeurt wat beter, desondanks blijft FLCL op 4* staan, al moet ik toegeven dat ik twijfelde over een halfje extra. Wellicht dat een volgende kijkbeurt alsnog dat halfje meer oplevert.

De eerste promo van het nieuwe seizoen (strikt genomen: de nieuwe seizoenen) is uit. Te zien in 2018, dus tijd genoeg om deze serie voor die tijd eens een nieuwe kans te geven. Uit de trailer kun je verder nog niet zoveel afleiden, behalve dat de soundtrack door dezelfde band verzorgd wordt. Het ziet er zo op het eerste gezicht best stijlvol uit, maar ook een stuk generieker, en de regisseur van Psycho-Pass (Katsuyuki Motohiro) lijkt me niet direct de meest geschikte persoon voor een project als dit. Afwachten dus.