Una Ragione per Vivere e una per Morire (1972)

TRIVIA
When Bud Spencer, number 3 in the cast, became famous soon afterwards, the German version was retitled, re-dubbed and re-edited to become a Spencer "comedy", hacked into pieces that finally made a total of 79 minutes on DVD! Fortunately, the original 113 minute version with the earlier dubbing was made available on DVD 2005, restored from an old television tape. Despite the lower technical quality without correct widescreen format, you should definitely go for the long version here. It has excellent additional scenes, such as the stay at the farmhouse where they find out that the "friendly people" there used to kill and rob travellers.


Weet dus welke versie je hebt / koopt !

Vind je een van deze deze poster niet beter, kapp?
http://www.moviegoods.com/Assets/product_images/1010/49859.1010.A.jpg
http://www.wildeast.net/front%20reason%20latest%20copy.jpg
http://www.spaghetti-western.net/images/c/c7/Sie_verkaufen_den_Tod.jpg
http://www.spaghettiwestern.altervista.org/altri_west/ragionexvivere.jpg
http://www.webster.it/data/images/MIT/300/214/img_214235_lrg.jpg

Dank!
Ik heb die van MovieGoods gepakt (refresh).

Heb de originele versie (113 min.) in Denemarken gekocht, de kwaliteit is overigens prima; 1:2,35 anamorphic widescreen.

ARD (Una ragione per vivere e una per morire, vrijdag 20 januari, 1:05 uur)


Titel is niet te vinden via het zoek programma ook de regisseur vind hij niet....

Zo te zien zenden ze de lange versie vanavond uit op ARD.

Vandaag ontvangen en zojuist bekeken.

Aardige spaghetti western, die wat moeilijk opgang komt, maar zo gauw Coburn de leiding krijgt over de groep ter doodveroordeelden wordt het stukken beter.
Film deed mij qua plot nogal denken aan The Deserter.
Coburn en zijn belangrijkste metgezel Spencer zijn goed op dreef, Savalas rol is vrij gering.

Geen klassieker en haalt het niet bij Valerii's bekendste werk My name is Nobody, maar is zeker vermakelijk.

Een zeven, ofwel 3,5 ster.

Deze Spaghetti western heb ik op de duitser gezien .
Dan is het wel komisch om Bud Spenger te horen praten of te brommen .
Dat had wel iets weg van een grizzly. Spenger en Coburn doen het nog het wel aardig .
De rest van de bende wat nou niet bepaald moeders mooiste waren vond ik maar matig acteren .
Savalas rol is maar bescheiden .
5 jaar eerder speelde Savalas in de oorlogsfilm The Dirty Dozen daar lijkt deze film veel op .
Alleen haalt hij het niveau niet van The Dirty Dozen .

Een Westernfilm met Bud Spencer, James Coburn en Telly Savalas en dan ook nog op een Duitse zender (dan klinkt Bud Spencer namelijk op zijn best), daar mag je toch zeker iets van verwachten ! Maar na hem vandaag gezien te hebben (hij was afgelopen maandagnacht op de Duitse zender ARD te zien) kan ik alleen maar concluderen dat het een matige bedoeling is.

De film begint eigenlijk nog wel leuk met het gedoe over eten (typisch Bud Spencer), maar zodra James Coburn (speelde zonder bezieling en was ook zeer saai) in het verhaal komt, gaat het snel bergafwaarts met het verhaal. Het verhaal (innemen van een fort) weet ook eigenlijk nergens echt te boeien (duurt ook maar amper 80 minuten) en spannend wordt het ook nergens.

Telly Savalas komt ongeveer halverwege het verhaal aanbod, maar zijn rol en uitvoering ervan stelt ook weinig voor. De enige die er nog wat van weet te maken is uiteindelijk Bud Spencer, hij zorgt met zijn humor en gestalte er nog voor dat de film het uitkijken waard is. Wat overigens wel geinig is, is dat eigenlijk iedereen in deze film niet moeders mooiste (zoals "mr rumson" dat hierboven mooi omschrijft) is, en dat Telly Savalas nog de knapste is Dat laatste mede ook omdat er geen enkele vrouw te zien is in het verhaal en dat is best een zeldzaamheid in een film.

Omdat de film amper 80 minuten duurt valt hij nog wel goed te bekijken en visueel zag het er ook wel redelijk uit. Een voldoende is deze film zeker niet waard (alle drie de hoofdrolspelers hebben het veel beter gedaan in overige films) en enkel vanwege Bud Spencer krijgt deze film nog een ruim onvoldoende.

P.S. wat eigenlijk nergens opslaat is dat men het op een gegeven moment over goud heeft (eigenlijk de drijfveer van de bende), maar direct na de verovering van het fort is de film afgelopen en komt het goud niet meer aan bod.

"A Handful Of Condemned Men On An Impossible Mission, Against Hopeless Odds." ... " !!!




Spaghetti western (Heropfrissing) !!! 'A Reason To Live, A Reason To Die' is
een fantastische Spaghetti western met enkele klinkende namen ..., James
Coburn, Bud Spencer en Telly Savalas schitteren in deze sfeervolle western
van regisseur Tonino Valerii ('My Name Is Nobody') !
Mijn versie (Italiaanse) duurde 112 minuten en was genieten van de eerste tot de laatste
seconde. Schitterend om te zien dat het personage van James Coburn (Kolonel
Pembroke) een fort wil veroveren, maar op de gewone manier
niet direct aan manschappen geraakt. Hij neemt letterlijk en figuurlijk enkele bandieten
die de strop ontlopen. Zijn list is uiteraard om 'zijn manschappen' te motiveren
... het onderwerp goud! Uiteraard gebruikt hij deze list om ze scherp te krijgen.
Onderweg naar het fort krijgen we te maken met onderhuidse spanningen tussen
de Kolonel en 'zijn manschappen' ! Dit is een heerlijke sfeervolle opbouwende western
met enkele 'zie een glimlach op mijn gezicht' factor. De Scène waarbij Bud Spencer
zijn belagers om de tuin wil luiden door op een bepaalde plek te gaan plassen ... maar
vervolgens niet kan plassen omdat ze om zijn vingers staan te kijken was echt zalig !
De muziek, sfeer, locaties en dialogen ademen gewoonweg heerlijke spaghetti uit,
en naar de finale toe kende deze film heerlijke ontploffingen en vuurgevechten.

The Dirty Dozen op zijn Italiaans

Ik was ooit al eens aan A Reason to Live, a Reason to Die (wat een geweldige titel trouwens) begonnen, maar na een halfuur was ik in het slaap gevallen. Gebeurt me jammer genoeg wel eens meer, maar ik had nadien ook geen zin om dit terug opnieuw op te pakken. Het begin met Spencer die bedelt voor eten is wel leuk, maar de film kon me verder niet boeien. Ondertussen een aantal maanden verder en ik wou het nog wel eens opnieuw proberen.

Slaperig was ik deze keer niet, maar het valt toch op dat de film een redelijk taai begin heeft. Het is pas vanaf wanneer Pembroke zijn toekomstige kompanen van de galg haalt om aan hun missie te beginnen (waardoor de Dirty Dozen vergelijking van hierboven eigenlijk niet helemaal klopt aangezien dit groepje bestaat uit 8 maar The Dirty Eight bekt niet zo lekker) dat de film wat in een hogere versnelling schiet. Nog altijd niet echt fantastisch goed, maar vermakelijk genoeg om nog te blijven boeien. Zou blijkbaar nog een uncut versie van bestaan die rond de 120 minuten afklokt, maar gelukkig kunnen we het in de Benelux tegenwoordig doen met (een licht verknipte) Italiaanse versie van 113 minuten. Dat is in ieder geval heel wat beter dan hetgeen de Duitsers er van hebben gemaakt door de film opnieuw te monteren tot een speelduur van 80 minuten zodat de focus meer op Bud Spencer is komen te liggen.. Soit, A Reason to Live, a Reason to Die kent genoeg fijne momenten om nog een dikke voldoende te veroveren (Spencer en het alarmsysteem onder andere) maar het is toch één van de mindere films die ik al heb gezien van de imposante Italiaan.

Had eigenlijk ook meer een volwaardige rol van Spencer verwacht trouwens. Toch al een paar jaar na God Forgives, I Don't (wat zijn eerste samenwerking was met Terence Hill) dus hij moet toch al een zekere populariteit hebben gehad maar hij heeft eerder een grote bijrol. In ieder geval is dit wel een kolfje naar zijn hand. Zoals eerder gezegd blijft de openingsscène erg leuk en Spencer vormt een goed duo met de wel altijd degelijke James Coburn. Halverwege de film duikt Telly Savalas ook nog eens even op als de grote boze slechterik waar alles om draait en hoewel Savalas de nodige uitstraling bezit voor dit soort personages, kwam hij maar wat pover voor de dag. Sowieso eigenlijk een vrij kleine rol van de kletskop, had ook van hem meer screentime verwacht. De rest van het zootje ongeregeld doet het ook nog wel leuk trouwens.

Leuk om eens een keer gezien te hebben als liefhebber van het werk van Bud Spencer, toch alweer nummer 22 die ik van hem zie, en Italiaanse cinema doet het altijd wel goed ten huize Metalfist. Voorde liefhebbers van The Dirty Dozen-achtige films zal hier ook wel wat in zitten, maar mij blijft toch vooral het taaie begin bij.

3*