No Highway (1951)

Een van de eerste `rampen` films. Deze thriller met komedie ingrediënten, waarin het nemen van verantwoordelijkheid, voor mij, het centrale thema was, was zeker de moeite waard, maar de op zichzelf interessante personages misten diepgang. De opbloeiende relaties waren te vooropgezet en kwamen daardoor weifelend over. De rol van de goedaardige, maar zonderlinge en onnozele vliegtuigingenieur en voormalig Amerikaanse oorlogsheld, die voor de Britse luchtvaart werkte, was James Stewart op het lijf geschreven.

James Stewart doet zijn ding als een even geniale als verstrooide wetenschapper wiens expertise rondom metaalmoeheid bij passagiersvliegtuigen in de wind wordt geslagen wanneer hij zijn vrees uitspreekt dat het vliegtuig, waarvan hij zelf één van de passagiers is, het elk moment kan begeven. Met verder onder anderen Marlène Dietrich en Glynis Johns is de film goed gecast en de acteurs houden het interessant, maar het verhaal is wat aan de magere kant om je als kijker ruim anderhalf uur aan de buis (of het grote scherm) gekluisterd te houden.

Mooie film met een prachtige rol van James Stewart als autistisch natuurkundige.

Wat ongeloofelijk jammer dat de film na 1 uur in elkaar stort als een kaartenhuis.

.

''Rampenfilms zijn al bijna net zo oud als het filmmedium zelf''. Dus denk niet dat wat Gauke beweert waar is dat dit één van de eerste ''rampen'' films is.