BUtterfield 8 (1960)

Had deze film niet zo goed verwacht.

Geweldige film, geweldig geacteerd, met die mooie snik in der stem van Elizabeth.

Eigenlijk was er niks mis met deze film, en hij bleef me boeien, ik geef em dus 5*

Vind het een van de 'minste' van Elizabeth Taylor... 3*

Een tamelijk oninteressante en melodramatische film die niet echt ergens over lijkt te gaan. Alleen Taylor is wel leuk. En Betty Field was ook leuk te zien, aangezien ik die eergisteren nog zag in Peyton Place, waar ze ook zo goed in speelde.

Oscar voor Taylor

Ik heb begrepen dat de verfilming een nogal gekuiste versie van het boek is. Het door Elizabeth Taylor gespeelde karakter - in de film een model - zou in het boek een callgirl zijn.

Dat verklaart wellicht ook de wat merkwaardige verhaallijn die niet heel sterk in elkaar zit. Ook de dialogen doen nogal geforceerd aan waardoor de film nogal 'soap'achtig aandoet.

Maar dan is daar gelukkig nog Elizabeth Taylor, die alleen de openingsscene al meer dan de moeite waard maakt. Elke keer als zij in beeld verschijnt gebeurt er iets. Prachtige vrouw, prachtige actrice.

Toch kan ook zij uiteindelijk de film niet helemaal redden. Daar had echt meer in gezeten.

Taylor's rol komt inderdaad nogal gekuist-trashy over en vond haar eigenlijk wel goed in deze over-the-top rol. Jammer eigenlijk dat er nog andere acteurs en actrices meededen. De karakters worden niet echt uitgediept en het melodramatische van het verhaal deed, zoals hierboven reeds gezegd, denken aan soaps. 3*

Vulgarity has its uses

Het is 31 januari en ik heb een dikke twee uur vrij eer ik naar het nieuwjaarsfeest ga vertrekken, perfecte gelegenheid dus om het jaar af te sluiten met een film. In mijn boek van Elizabeth Taylor dat ik ben aan het lezen stond dat ze voor haar rol in Butterfield 8 een Oscar heeft gekregen dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Jammer genoeg komen die helemaal niet uit.

Pas op, Butterfield 8 is op zich geen slechte film want het basisidee is boeiend genoeg maar de uitwerking is vrij triest. Veel daarvan ligt aan het personage dat Elizabeth Taylor moet vertolken. Langs de ene kant komen de trashy trekjes van Gloria regelmatig boven maar langs de andere kant verdwijnen ze ook enorm snel waardoor je eigenlijk nooit echt hoogte van haar krijgt. Het is dan ook jammer dat Mann zich niet aan het originele concept heeft gehouden waar Gloria een callgirl is. Hiermee mist het melodramatische kantje van de film compleet waardoor de climax waar Gloria zich te pletter rijdt compleet zijn gewenste effect. Eventjes dacht ik dat Mann het helemaal ging verkloten door Gloria te laten leven (ze leefde in ieder geval nog toen ze in de ambulance terecht komt) maar gelukkig wordt er verteld dat ze dan toch off screen is gestorven. Heel de menage à trois komt trouwens ook niet tot zijn recht maar misschien ben ik op dat gebied wel verwend met de Truffauts die ik heb gezien. Soit, Butterfield 8 heeft qua verhaal wel zijn momenten maar de rommeligheid en de wisselende Gloria zorgt ervoor dat dit onsamenhangend wordt waardoor de film nooit echt tot zijn recht lijkt te komen.

Waarom Elizabeth Taylor hier een Oscar voor heeft gekregen is me een raadsel. Die voor Who's Afraid of Virginia Woolf is geheel terecht maar ze heeft in ieder geval wel een stuk betere rollen gehad dan dit (Cat on a Hot Thin Roof bijvoorbeeld). Al kan het er natuurlijk ook aan liggen dat haar rol enorm te duren had vanwege het vreemde script maar toch, ik blijf het vreemd vinden. Maar nu klink ik wel erg negatief betreffende Taylor en dat is ook niet de bedoeling want op zich speelt ze het nog wel vrij degelijk. Het trashy aspect van haar personage gaat haar goed af, blijft dan ook echt een prachtvrouw, en de climax weet ze goed te brengen. Sterke bijrollen trouwens voor Laurence Harvey en Eddie Fisher die hier voor het eerst een grote rol speelt maar vooral bekender is geworden vanwege zijn relatie met Debbie Reynolds die hij later dan weer verliet voor Elizabeth Taylor.

Over het algemeen is Butterfield 8 meer een film geworden van net-niet terwijl ik meer een wow-film had verwacht. Vreemde Oscarnominatie maar Elizabeth Taylor zelf vermoedde dat het meer wegens haar ziekte was dan vanwege haar rol. Het verhaal kent zijn goede momenten en een degelijke cast trekt dit toch nog naar een voldoende.

Kleine 3*

Vooral het begin is heerlijk cynisch! De film zit vol geweldige dialogen en zwepende muziek. Jammer genoeg lijkt het allemaal wel érg lang te duren, waardoor de film wat focus lijkt te verliezen en wat langweilig aanvoelt. Maar desalniettemin één van de betere dialoog-films die ik ken (en ik krijg spontaan zin om Who's Afraid of Virginia Woolf? weer op te zetten!).

“Het kan verkeeren”, schreef Brederoo vier eeuwen geleden al. Aan die zinspreuk moest ik denken bij het herzien van deze film, omdat Elizabeth Taylor uitgerekend voor een van haar zwakste films destijds een Oscar kreeg, terwijl zij in de jaren daarvoor naar mijn mening rollen heeft gespeeld, die veel meer Oscar-waardig waren (A Place in the Sun; Cat on a Hot Tin Roof; Suddenly, Last Summer).
Goed begrijpen, er is volgens mij weinig mis met de rol van Taylor in deze film. Maar de film als geheel is het bekijken nauwelijks waard. Het lauwe verhaal over een call girl, die zich voordoet als fotomodel, mist elke vorm van overtuigingskracht. Daarnaast loopt Laurence Harvey er continu bij alsof hij water ziet branden. Zonde van zoveel talent. Matig.