Die Liebesbriefe einer Portugiesischen Nonne (1977)

Lesbische nonnen, geile priesters, martelingen van nonnen en nog veel meer van dit leuks komt in deze film voor en dat maakt het dus ook een nunsploitation, één van de beste die ik tot nu toe gezien heb in ieder geval.

Hier nog een leuke site, de "nunsploitation database".

Waar is dit verkrijgbaar? Klinkt erg leuk, op het eerste gezicht...

Probeer play.com...

Wat mij betreft de beste Jesus Franco die ik gezien heb. Nou zegt dat nog niet zoveel, maar dit is echt een uitschieter (The Bloody Judge komt in de buurt). Het is al weer een tijd geleden dat ik deze erg vermakelijke en goed gemaakte (voor Franco begrippen) film heb gezien.

Voor een gezellig avondje nunsploitation zou ik als eerste kiezen voor de film waar het allemaal mee begon, The Devils van Ken Russell. Een goede tweede zou zijn Flavia the Heretic, een wonderlijke hybride tussen arthouse en exploitation, minder flamboyant en rustiger van toon, maar zeker niet minder geschift. Wanneer de drank rijkelijk heeft gevloeid en de zintuigen zijn geprikkeld zou ik Loveletters erin smijten. Succes gegarandeerd!

Interessante Franco, maar saai en langdradig. Het onderwerp van seksuele verlangens binnen heilige huisjes is een leuke en wordt hier extra aangedikt door christendom op een lijn te zetten met satanisme, wat zijn climax kent in een belachelijke scène waar de duivel zelf ten tonele komt. Love Letters of a Portuguese Nun is een wat serieuzere film van Franco, maar goed is het niet.
2*

Had hier wel wat meer van verwacht.

Het eerste halfuur is vrij goed daarna gaat het echter bergafwaarts.
Veelal saai geleuter en wat martelingen maar verder niets interresants.
Jammer hier had echt meer ingezeten.
Wel een leuke rol van William Berger als geile priester.

Nou, deze film is ook al geen aanbeveling voor de katholieke kerk. Terwijl de regisseur nota bene Jesus heet en uit een heel erg katholiek land komt. En daar vinden ze dit soort dingen niet leuk. Film is inderdaad wel een beetje traag en zo heel veel spectaculairs gebeurt er niet. Wie veel bloot en andere carnale bezigheden verlangt, wordt ook al teleurgesteld. Veel meer dan een lesbische vrijscène en een ontmaagding heb ik niet gezien.

Maar er valt ook veel te genieten. De film mag dan door Franco geregisseerd zijn, maar hij komt verder geheel uit het Zwitserse productiehuis van Erwin C. Dietrich, die ook zijn vaste cameraman Peter Baumgartner en componist Walter Baumgartner ter beschikking stelde. Dus cinematografisch is het allemaal dik in orde. De opnamen zijn gemaakt in de koninklijke paleizen en kloosters van Sintra en Lissabon en zijn een lust voor het oog.

Susan Hemingway als het 'zondige' meisje dat een brief naar God schrijft is ook een lust voor het oog met haar kleine tietjes. En ook nog eens geloofwaardig als veertienjarige, die gedwongen in een klooster wordt opgesloten omdat ze een vriendje heeft, al is ze de kuisheid zelve. Wat grappig is, Susan Hemingway speelt in feite zichzelf. Ze is geboren als Maria Rosalia Coutinho en dat is ook de naam van haar personage in deze film. Het was haar eerste filmrol. Zo heel veel rollen heeft ze niet gespeeld.

Maar al die katholieken, priesters, nonnen, en andere gelovige griezels komen er erg slecht vanaf in deze film. En zo hoort het ook. Leve Jesus Franco.