Barcelona (1994)

Vormt samen met Metropolitan en The Last Days Of Disco min of meer een trilogie. Onderkoelde humor, intellectuele observaties en romantiek gaan hand in hand in deze ondergewaardeerde film. Leuk maar zeker niet voor iedereen.

Is deze film ergens op dvd te krijgen?

Toch wel een stuk minder dan Metropolitan.

Waar die film een ietwat cynische toon had op het luxueuze leven van jongeren en veel meer de satire kant op ging, IS deze film gewoon wat stoffig door het leven van mannetjes in pakjes en vrouwen in elegantje jurken met champagne.

Dialogen en humor zijn nog steeds droog. De film gaat alleen veel minder zelfbewust met de dialogen en de omgeving om. Zoals hiervoor gezegd, word het dan al gauw wat stoffig.

Ook had ik het idee, dat de band tussen de personages niet zo sterk was. Een beetje afstandelijk.

Denk dat vooral het drama een beetje langs me heenging, want eigenlijk vond ik bepaalde onderwerpen en dialogen best leuk. En die typische jaren 90 yuppen-kleding is natuurlijk ook stiekem echt fantastisch! Maar de relatie tussen de neven deed me bijzonder weinig, en het drama dat met de politieke laag in de film gepaard gaat voelde een beetje too much.

Heb de eerste drie Stillman films op een weekend herzien, en denk dat dit toch wel mijn favoriet is... Hoewel, het is heel nipt. Maar dit is zeker de grappigste. Met dialogen die horen bij de beste die ik al in films ben tegengekomen. Chris Eigeman - altijd goed - schittert als Fred.

Opnieuw een leuke yuppie-satire van Stillman. Ik vond 'm net iets scherper dan Metropolitan. De dialogen zijn gevat, het tempo ligt lekker hoog en het gebrek aan een verhaal is eigenlijk vooral een voordeel, zeker in combinatie met de chaotische sfeer in de stad.

Zoals het een dramady betaamt, verandert de toon ongeveer halverwege, van gewoon “speels” naar “speels met een hoop gewichtig gedoe eromheen”. Dat pakt eigenlijk slechts zelden goed uit. Ook in het geval van Barcelona betwijfel ik of het schietincident, gevolgd door een coma, voor een echte meerwaarde zorgt … Al was het ongetwijfeld met een knipoog bedoeld.

Aan de cinematografie werd verder niet zoveel aandacht besteed, deze film drijft volledig op dialogen. Opgenomen theater dus, maar gelukkig wel van de betere soort. Nichols en Eigeman voelen elkaar prima aan en ook de andere acteurs maken er een fleurig schouwspel van.

Dus ja, een meer dan aardige praatfilm die jammer genoeg in de vergeethoek is gesukkeld. 3,5*