Leedvermaak (1989)

Veel leed gezien, weinig vermaak.

Een film met allemaal nare mensen. Af en toe interessant, maar zonder een echt verhaal.

Nee, Dit was geen hoogvliegertje van Weisz !

Komt binnenkort weer op tv. Zit deze film vol flash backs? Of wordt alles hier verteld?

Film deed me een beetje aan Festen denken. Festen was beter....2,5*

Goede acteerfilm.

Plot slecht uitgewerkt, te veel mensen geven (indirect) blijk van ernstig leed van vroeger.

Beter had geweest als slechts 2 of 3 personages werden uitgediept.

2,8 *

Acteurs [m.n. Kitty Courbois en Rijk de Gooyer) zijn zeer goed op dreef in dit eerste deel van een (oh oh, hipperdehip) trilogie. Tenminste, in het theater, derde deel is (nog) niet verfilmd.

Probleem is het script, dat met het optrommelen van het soort geestachtige personage Daniel [zal vast symbolisch zijn] haar eigen graf graaft. De verschillende verhaallijnen en problemen van de personages (hoofdzakelijk omgaan met het overleven van de Tweede Wereldoorlog) zijn prima, maar door het gedraal van hen door de verschillende ruimtes in het grote huis en compleet verlies van de werkelijke tijdstip in het verhaal, komt het nogal rommelig over. Erg jammer. 2,5*, opvolger Qui Vive is beter uitgewerkt.

Te lang geleden gezien. Kon me er iig weinig meer van herinneren. Nu opnieuw gezien in een behoorlijk beroerde print op het NFF.

Duidelijk erg veel theater en net wat te veel gelul. De karrenvracht aan sterke acteurs maakt het overigens wel aangenaam...

3*

Duidelijk een teleurstelling, neem nou de rol van Rijk de Gooijer, die was veel te klein, de film mocht wel wat meer pit gebruiken, het kwam mij over als een saai feest.

Zo dat het niemand lukt om feest te vieren.

Het begint rustig en statig met de vader (met moeder) die zijn speech oefent op de 1e verdieping en vervolgens door naar de begane grond waar de hectiek langzaamaan kan beginnen met een 'verkeerd' uitgekozen bloemetje...

Enthousiast acteerwerk van een keur aan bekende (en toch ook veel minder bekende - voor mij in ieder geval) gezichten, zoals Edwin de Vries die ik eigenlijk alleen kende van In de Vlaamse Pot - hier is ie al even nervotisch. Dan nog Bokma en de Gooyer in aanstekelijke rollen, en Kitty Courbois die zo'n beetje het meeste leed te verduren krijgt in haar rol. In het bijzonder indrukwekkend hoe zij haar ''tram''-monoloog voert en later een soortgelijke uitbarsting volgt, voorafgegaan door de gedachtegang die daartoe leidt. Een onbekend gezicht voor mij was bv. ten Bruggencate die ook een sterk personage neerzette als nieuwe - twijfelende - vrouw en bijna en passant een confrontatie over haar verleden erbij doet. De ex, gespeeld door Marjon Brandsma, is tot slot ook noemenswaardig. Niet om de overige prestaties teniet te doen, overigens.

Ik kan me best voorstellen dat het geheel wat rommelig overkomt, maar door simpelweg het tijdsbestek van de trouwerij te volgen blijft er voldoende structuur in zitten. En daarbij hoort die rommeligheid gewoon een beetje bij een trouwerij, ik vond het juist wel wat hebben. *zet de polonaise in*. Even verder nu: de hoofdpersonen en hun sores komen daarbij ook regelmatig weer terug en wordt er naar een prima einde toegewerkt. Nee, ik vond het zeker geen sof. Enkel de titel Leedvermaak kon ik er niet uithalen (Werd er om iemand gelachen? Of ging dat om al die roddeltjes tussendoor?), al zitten de twee afzonderlijke woorden er wel in.

Tot slot: de figuur Daniël was wel wat vaag idd. Aanvankelijk een geest van een oude bewonder van het huis, later leek het dat hij De Dood moest voorstellen, zoals hij in gesprek was met Ada overkwam tenminste. Iets te weinig uitgewerkt ook, naar mijn gevoel.

Drie sterren vind ik net te weinig, dus 3,5*.
P.s. Ik had kunnen zweren dat het in de '80-er jaren speelde met muziek uit die tijd, maar ik zal het mis hebben.