Passport to Pimlico (1949)

Alleraardigste produktie uit de Ealing Studios. Het eerste uur verstild glimlach-plezier maakt plaats voor heerlijke lachbuitjes in de laatste 20 minuten, waar alles compleet over-the-top gaat, incl. melkvliegtuigen en varkens aan parachutes.

Een film die een moderne adaptatie / remake wel waard is, Passport to Pimlico is wel een zeer brave komedie, dat kan extravaganter en vooral bijtender. Prima vertier: 3,5*

Erg leuke Ealing comedy, maar zoals gezegd had er misschien meer ingezeten; haalt het niet bij klassiekers als Kind Hearts and Coronets en The Man in the White Suit. Toch dikke 3,5*

Gedateerd, uiteraard... maar let eens op hoe efficiënt de karakters worden neergezet, hoe warmbloedig-levend het portret van een kleine wijkgemeenschap is en hoe gemakkelijk het is om met de innemende personages mee te leven. Dat zijn kwaliteiten van de scenarioschrijver (Ealings usual suspect T.E.B. "Tibby" Clarke) èn van de film waar niet te licht over mag worden gedacht.

En de Dutch Connection : Clarke kwam op het idee voor deze film toen hij een kranteartikeltje las waarin verhaald werd hoe het Canadese parlement tijdens de ballingschip van het Nederlands koninklijk huis in Canada een wet had aangenomen waarin de kamer waarin Juliana van Beatrix zou bevallen tijdelijk Hollands grondgebied zou worden om een "constitutional crisis" te voorkomen omdat volgens de Nederlandse wet een Nederlandse erfgenaam op Nederlands grondgebied moet worden geboren. (Beetje raar dat Clarke daarvoor een Nederlands voorbeeld nodig had, want ik hoorde vroeger altijd dat Engelse upper-class-dames die in het buitenland moesten bevallen daarvoor altijd een Engels schip opzochten omdat dat ook altijd Engels grondgebied is.)

Een film die maar matig weet te boeien en buiten een enkel amusant lachje niet meer teweegbrengt. Het mag gezegd worden het concept is uitermate goed, maar de uitwerking is behoorlijk oubollig. Dit viel mij tevens al op bij meerdere Ealings Studios producties als Genevieve. Waar geregeld dit soort films wat stroef op gang komen, uitmondend in een complete chaos, viel dat hier enorm tegen. Er is wel chaos, maar leuk was het niet. Gelukkig viel er genoeg te genieten van een zichtbaar met plezier spelende cast,

Passport to Pimlico wordt beschouwd als een van de klassieke komedies van Ealings. Dat de film duidelijk die specfiieke stempel heeft valt niet te ontkennen, maar ervaring leert dat de kwaliteit zeer wisselvallig is.

Erg mee vermaakt. Zoals Roger T. een paar posts hierboven al opmerkt, erg fraai economisch neergezet. Als water en elec het niet meer doen, zie je kort even 3 leuke voorbeelden. In plaats van dramatische muziek, drie mensen die tegen elkaar zeggen dat het niet meer werkt EN in beeld nog een keer tekst "water en elec" afgesloten. De hele film zit vol met grappige en leuk uitgewerkte running gags en de karakters zijn zeker niet plat.

Erg komische anarchistische komedie. Voor mij 1 van de betere Ealing comedies. Met Whisky Galore! Natuurlijk is het oudbollig, maar alles van Tati is dat niet?

Goeie film waarin een wijk in Londen plots een onafhankelijke staat wordt als een oud verdrag wordt gevonden. Een origineel gegeven dat hier vermakelijk is uitgewerkt en genoeg leuke scenes oplevert. De bewoners van de wijk worden goed neergezet en de film duurt zeker niet te lang.

Voor zover ik weet de eerste Ealing komedie die ik zag, en het is een beetje wat ik verwachtte op basis van de poster. Erg flauw, het woord 'oubollig' komt ongewild naar boven. Niet heel vervelend om naar te kijken maar niet bepaald smakend naar meer.

Ik houd wel van Britse humor, maar dan toch meer die van de absurdistische, anarchistische en venijnige tak.

Een aardig gegeven, maar de film boeide me niet echt.

Ik vond de humor erg flauw.

Wel een leuke cast, vooral Margaret Rutherford is altijd de moeite waard.

" I don't want to set the world on Fire", klonk het in het liedje, maar dat deden die "Bourgondiërs" toch bijna.

Wat slapjes in het begin, maar na wat wenning aan de stijl en het karikaturale van de personages, best grappig, met allusies op allerlei toestandjes uit die tijd.

Weer een typische Ealing comedy. Minder braaf dan de gemiddelde Amerikaanse evenknie en vooral conceptueel heel goed bedacht en uitgeschreven. Dat de karakters en dramatische wendingen ondergeschikt zijn aan dat concept, hoort er ook een beetje bij.

Best aardige 'wat als?'-film die onnozel is qua insteek, maar best interessant op vlak van wat dat qua uitwerking met zich mee brengt. Onthutsend om te zien hoever we op de 75 jaar erop alweer gesprongen zijn… het heeft dus wel wat historische waarde, met een London dat nog duidelijk zijn wonden likt van de oorlog. Ik was er enkjele maanden terug nog toevallig op wandel. De film is in zijn geheel best plezierig, nergens pretentieus of kolderiek. Dus best oké, maar nu ook weer niet onvergetelijk.