Les Bonnes Femmes (1960)

Prima film van Claude Chabrol, deze onbekendere Nouvelle Vague-klassieker.

Fijne, prettig wegkijkende weergave van rusteloze jonge vrouwen op zoek naar geluk en liefde in hun grauwe bestaan.

Aan de ene kant lekker luchtig weergegeven zoals in de vroegste films van tijd- en NV-genoten Godard en Truffaut (met inbegrip van gebruik van echte locaties en hand-held camera).

Anderzijds zit er wel degelijk een licht verontrustend en duister sfeertje in deze film, zoals het verrassende einde weergeeft.

Onbekender dan de films van Godard en Truffaut, maar Les Bonnes Femmes is een uitstekend voorbeeld van een sterke Nouvelle Vague-film. Toegankelijk, vernieuwend en stimulerend.

heel vreemde sfeer ergens tussen frivool en dreigend in. Alle mannelijke karakters zijn dan ook super creepy... maar de bonnes femmes zijn ook niet allemaal geheel normaal, hun escapades tijdens de lunch en avond uren hadden voor mij iets obsessiefs en kinderlijks soms, dus de exacte point van de film ontgaat mij een beetje...

Ik las wel nog een mooie observatie van journalist Mick LaSalle die inzag dat de bonnes femmes, jonge werkneemsters in een winkel met huishoudelijke apparaten (en het zijn er zo veel in een kleine winkel, dat ze zich ook eigenlijk de hele dag vervelen), waarschijnlijk op een toekomst als huisvrouw afstevenen waar ze zich wederom de hele dag zullen vervelen tussen dezelfde apparaten.

Tired Ideas Mire `Bonnes Femmes' / Aimless '60s film hints at misogyny - SFGATE

Als ik het goed heb is dit de vierde film met Bernadette Lafont die ik nu in korte tijd zie - geheel per ongeluk eigenlijk, hoewel ik wel aan het focussen ben op de Franse cinema van de jaren 60 en 70 - en ik vind het een fascinerende actrice. Zij alleen maakt deze film al de moeite waard!

Voor die tijd een heftige film denk ik, nu wat vaag en gedateerd soms. Toch wel een boeiende film, goed acteerwerk van de dames.

Vreemd die magere score hier. Ik vond het een intrigerende film met sinistere trekjes. De meisjes uit de titel (gespeeld door goede actrices waaronder Lafont en de onlangs overleden Audran) zijn knap maar verveeld, en tellen de minuten van hun lange werkdagen. 's Avonds gaan ze uit naar treurige uitgaansgelegenheden waar ze zich laten verleiden door de meest stompzinnige figuren die er rondlopen. De mannen zijn wel heel erg onnozel tot ronduit irritant, het olijke duo in het zwembad en de verontrustende moppentapperij in het restaurant sprongen er wel uit.

Les Bonnes Femmes toont de kloof die er gaapt tussen de bakvisdromen en de realiteit, wat ook weer de laatste scene verklaart- een meisje dat helemaal opleeft als ze ten dans wordt gevraagd, hoe haar gezicht als het ware verspringt van schuchter naar zwoel. Op een of andere manier lijkt Chabrol te insinueren dat het niet goed zal aflopen. Het is natuurlijk ook niet voor niets dat juist de dromerige Jacqueline door geweld om het leven komt.

Een vroege Chabrol uit zijn Nouvelle Vague-periode. Als liefhebber van films met een verhaal ben ik nooit enthousiast geweest over die filmstijl. Deze film vormt daarop geen uitzondering.

Het is stuurloos geheel over winkelmeisjes, die zich overdag stierlijk vervelen en ter compensatie ’s avonds op zoek gaan naar een tenminste nog enigszins bewogen afsluiting van de dag. Een sinister —zij het voorspelbaar— incident tegen het einde van de film is in feite het enige hoogtepunt. Voor het overige bestaat de film voornamelijk uit vulling, dat op zich wel aardig overeenkomt met de dagelijkse sleur van de winkelmeisjes.

Bernadette Lafont steelt de show, maar dat is in deze bleke setting nauwelijks een noemenswaardige prestatie.

De jongedames hebben een vervelende baan maar daarnaast hebben ze toch een vrij opwindend leven in het bruisende Parijs. In de pauzes een entrecôte nuttigen en nog even langs de dierentuin.

Aardig om gezien te hebben.

Goeie film over vier jonge vrouwen die overdag in een winkel werken en in de avond graag uitgaan. Een slice-of-life film die echter hier en daar vrij gestileerd in beeld wordt gebracht. Een tijdsdocument waarin de scheve verhoudingen tussen man en vrouw snel duidelijk is (gelukkig niet geheel zonder humor). Een nipte 3.5 sterren.

Vrij interessant, als film en als tijdsbeeld van de positie van vrouwen. Maar het ligt er ook wat dik bovenop, inclusief het gaan kijken naar gekooide dieren (en wat een kleine kooien zeg). De zwembadsequentie zal me misschien nog het meest bij blijven.