Electricity (2014)

Zeer fijne ontdekking.

Op het eerste zicht kan je misschien een klassiek Brits drama verwachten. Redelijk grimmig, gebroken personages en weinig glitter & glamour. Zoals ik me de meeste Britse dramas wel voorstel. Maar Higgins slaagt er in om er toch een andere draai aan te geven.

Vooral dan door een opvallend visuele aanpak. Vanaf de eerste minuten is al duidelijk dat deze film naast het drama ook audiovisueel wat te bieden heeft, vooral knap dat Higgins het de volledige speelduur volhoudt. Doorgaans verwatert dat toch wat doorheen een film, zeker wanneer er ook een sterke dramakant aan vasthangt.

Acteerwerk ook meer dan behoorlijk, zeker voor een nieuwkomer in de filmwereld. Muziek is fijn maar vooral in combinatie met beeld. En zo heb je een best fijn drama, eentje dat zich makkelijk weet te onderscheiden en enkele stand-out momenten kent. Dit zijn de fijnere verrassingen op Netflix.

4.0* en een uitgebreide review

Britse drama's zijn in het algemeen niet mijn ding. Zij ogen meestal zo ontzettend depri dat ik er haast zelf depri van zou worden. Ook dit drama behoort ondanks het happy end nu niet bepaald tot de vrolijke films. Toch vond ik deze film als drama zeker niet slecht. Dat ligt niet alleen aan het best wel mooie verhaal maar vooral aan het audiovisuele. Hierin verschilt deze film sterk met andere Britse drama's die op visueel vlak meestal uitblinken in grauwheid. Niet deze film dus. De hallucinatiescènes van Lily zagen er doorgaans schitterend uit en zo zie ik het graag.

3.5*

Toffe BBC productie. Degelijkheid dus, maar dan wel in een hedendaags jasje. Plot is prettig en interessant om te volgen, visueel oogt het lekker fris, de soundtrack klinkt heel aardig en de acteurs doen prima hun ding. Fijn filmpje. 7.5/10*

Simpel verhaal over een jonge vrouw die op zoek gaat naar haar vermiste broer die ergens in Londen woont. Regisseur Bryn Higgins weet op knappe wijze in het hoofd te kruipen van de aan een ernstige vorm van epilepsie lijdende hoofdpersoon, voortreffelijk vertolkt door voormalig foto-model Agyness Deyn. Sfeervol, maar voor sommigen wellicht iets te somber psychologisch drama met degelijke vertolkingen in de ondersteunende rollen, fraai vormgegeven hallucinaties en een sterke soundtrack.

Hoofdthema in deze film is het epilepsieleed van een jonge vrouw, ook in haar jeugd reeds ongelukkig, wat zich filmisch vertaalt in de vele (het begint er mee, en het eindigt ook zo) visionaire, hallucinante beelden tijdens de ziekte-aanvallen.
Het verhaal van de zoektocht vond ik daarentegen niet zo overtuigend gebracht, met wat haperingen in het script. Wat kwam die Al in het stuk doen en ook de houding van Mickey leek niet duidelijk verklaard ?
Een 3,5 lijkt mij een goed toebedeelde score.

Een middelmatige film met een middelmatige uitwerking. Het had zoveel meer verdiend. Een aantal indringende scenes, haast shots, maken de hele film. Krachtig, sterk, diepgaand, direct op je netvlies. Daarom toch een welverdiende voldoende. *3.0