Babygirl (2024)

Geen touw aan vast te knopen.

Probeer het nog eens.

Een film waar ik naar uitkeek. Spannende erotiek zie je weinig meer. Om je uit de droom te helpen, in deze film ook niet. Botox mevrouw wordt overspelig en het verhaal kabbelt wat voort. Een pittige zelfstandige vrouw de seksueel tekort komt gaat aan de haal met een jonge minnaar die wel erg bijdehand doet. De film is nergens spannend of opwindend. Veel te braaf en niet voldoende balancerend ‘ on the edge’. Kidman misschien niet goed gecast. Er zijn sensuelere actrices vermoed ik.

Vooral de film gekeken na alle ophef en verheerlijking van Halina Reijn.

Uit pure nieuwsgierigheid dus.

Ach, de film is niet eens zo bar slecht maar kon me ook niet echt overtuigen.

Opwindend of shockerend vond ik het ook allemaal niet.

Misschien vooral omdat ik Nicole Kidman niet interessant vond overkomen.

Al helemaal niet sexy. Ze zag er vooral afgetrokken uit.

Had liever Demi Moore gezien in de zelfde rol.

Moore heeft WEL het charisma terwijl ze van dezelfde leeftijdscategorie is als Kidman.

Beetje overhypt deze film, vooral door de nederlandse media.

3*

Veel geblaat en geen wol.

Reijn krijgt het op zich wel voor elkaar om een ietwat broeierige sfeer neer te zetten, maar inhoudelijk drijft dat nergens op - het wordt nergens ook maar in de verte voelbaar waar de Romy van Kidman dan zo opgewonden van wordt. En evenmin van de andere kant, we moeten kennelijk maar gewoon geloven dat Dickinson/Samuel uit masochisme liever zijn tijd aan het gezanik van Romy besteedt dan aan de niet uitgewerkte maar op het oog toch echt véél leukere Esme.

Visueel klopt het allemaal dan wel weer redelijk, afgezien van een enkele lelijke edit die er in geslopen lijkt. De botox-scene is ook wel grappig gezien de naam die Kidman op dat gebied heeft. Daartegenover maakt de soundtrack een paar stevige miskleunen met INXS en George Michael - gemakzuchtig en storend.

Leuk dat Reijn het voor elkaar heeft om een serieuze film met een paar A-lijst acteurs te maken. Wellicht dat dat haar de ruimte geeft om de volgende ook goed te laten zijn - want dat kan ik deze gewoon niet vinden, daar is het teveel een lege doos voor.

Babygirl is een film die in de media groter is gemaakt dan wat het publiek er zelf van vindt. Ook ik deel deze mening. Het is zeker geen slechte film. Het verhaal is onderhoudend genoeg om de film te blijven uitkijken. Als je dan gaat kijken naar de casting en de puurheid van het verhaal dan vind ik dat toch zeker minder goed. Niet slecht niet goed.

Irritante gekunstelde film vol ongeloofwaardige personages.

Na Bodies Bodies Bodies vind ik ook dit weer interessant werk van Halina Reijn. Deze film is een stuk ambitieuzer dan je misschien van een erotische thriller zou verwachten. Voor een vrij oldschool genre (ik associeer het persoonlijk sterk met de jaren tachtig en negentig) is het een vrij moderne film qua looks en score, en vooral ook wat betreft de totaal andere manier waarop het onderwerp benaderd wordt.

Er is een duidelijke feministische inslag die op momenten wat al te aangedikt overkomt maar over zijn algemeen goed werkt. De film is ook best onvoorspelbaar, niet eens zozeer in plot maar meer in stijl en toon. Regelmatig is er zelfs wat humor, wat je normaal ook niet zo snel over een erotische thriller zou zeggen. De keuze om Antonio Banderas als een echtgenoot die matig in bed is te casten alleen al is amusant. Ik vond hem overigens wel heel matig spelen. Kidman is wel zeer indrukwekkend weer. Dickinson is ook echt leuk.

Ieuw, niet mijn film dit. Openingsscene heel tof, daarna ging het me minder en minder en minder boeien - ik had dan toch meer met het lollige Bodies Bodies Bodies. Sfeervol camerawerk absoluut en een soundtrack die ik zeker nog wel op Spotify ga draaien, ik had simpelweg niks met de personages en wat en waarom wel niet ze met elkaar uitspookten en dan wordt het toch een hele lange zit. Een kleine 2,0*, veel minder dan wat ik had gehoopt.

Een 7 minuut durende ovatie op het filmfestival van Venetië, dan ben je toch ook niet helemaal goed in je bovenkamer als je voor zoiets 7 minuten in je handen gaat staan klappen. Voor welke film dan ook, overigens. Kidman begint me steeds meer tegen te staan, nooit echt heel veel aan gevonden trouwens, maar ze straalt tegenwoordig zo'n nepperige blijheid uit waar ik niet goed van word en dan met name op de rode loper (Halina fluistert iets in haar oor en Kidman werpt schaterlachend haar hoofd achterover) Zo grappig is die Reijn toch niet? Maar ook in films lijkt dat steeds erger te worden bij haar; steeds dat glimlachen, terwijl er weinig te lachen valt.

Dat achterlijke dansen ook, nou ja dansen, eerder gewoon op en neer springen. De scène in de discotheek, ook weer zo onorigineel en cliché. Een discotheekscène met stampende muziek en dansende mensen is zo ongeveer het eenvoudigste wat je als regisseur kan doen. Je film of serie volplempen met oude SkyRadio hits begint ook echt vervelend te worden.

De scène waarin ze elkaar in de haren vliegen is zo raar ge-edit: hij slaat hem op z'n smoel en een seconde later zitten ze alweer jankend op de bank. Dan komt zij tot overmaat van ramp aanzetten met twee zakken ijs, als een moeder de vrouw uit 1958 die voor haar mannen zorgt, de keuken is haar domein. Wat haaks staat op de belerende feministische boodschappen die ze er metersdik bovenop legt. Een wereld van verschil met Catherine Tramell die met een priem in een blok ijs stond te hakken.

Het ergste is nog dat ik nergens spanning voelde, de seksscènes zijn suf en waardeloos, ongemakkelijk zelfs, ik voel geen enkele chemie tussen die twee.

Dat applaus in Venetië was zeker omdat de film eindelijk was afgelopen.