Krazy House (2024)

Never gonna give you up, never gonna let you down....Werkelijk het grappigste moment in deze film.

Erg lollig.

De spoof van de 90s sitcom is pijnlijk herkenbaar. Cringe humor die niet altijd door iedereen gewaardeerd wordt, maar ik kon het best smaken hier. Komt ook omdat er een paar erg goeie acteurs meedoen, tof om Frost & Bijvoet in deze film te zien.

Daarna wordt het meer een klassieke genre film, mix van horror en humor die je van een Kevin Smith kan verwachten. Leuke kentering die mooi overneemt wanneer de originele grap een beetje uitgewerkt is. Wat mij betreft het beste wat dit duo al geproduceerd heeft.

4.0* en een uitgebreide review.

Krazy House is de naam van een stereo-typische Amerikaanse sitcom uit de jaren ’90, met een set die verdacht veel weg heeft van die van Married With Children en een logo dat gejat lijkt van Saved By The Bell en is conform traditie filmed before a live studio audience. Nick Frost geeft als Bernie zijn beste imitatie weg van Ned Flanders met overgewicht, Alicia Silverstone is zijn carrièregerichte echtgenote. De rest van de cast bestaat grotendeels uit bekende gezichten of opkomende talenten uit het Nederlandstalige filmlandschap, waaronder dochter Gaite you-look-more-pretty-than-my-niece Jansen, dokter John Jones, (nep)Russisch crimineel Jan Bijvoet en wraakbeluste Jacob you-killed-my-partner Derwig.

Het overdreven typische gezinsleven van de Christians wordt verstoord als blijkt dat het groepje Russische klusjesmannen, dat hun huis overhoop haalt op zoek naar een verborgen buit, gezocht wordt door de politie en het gezin uiteindelijk door het drietal wordt gegijzeld in hun eigen huis. De situatie escaleert snel, waardoor niet alleen de familieband van de Christians maar vooral het blinde geloof van gezinshoofd Bernie danig op de proef gesteld wordt.

Regisseursduo Steffen en Flip persifleert niet alleen de klassieke Amerikaanse sitcom, het zet eigenlijk alles waar Amerikanen voor staan flink te kakken. Hun devoot religieuze familieleven, buitensporige liefde voor (nationale) sport, afkeer van het communisme en Rusland, portrettering van gezagsdienaars, homofobie, collectieve demonisering van drugs (met uitzondering van voorgeschreven medicatie), verheerlijking van geweervuur: eigenlijk alles wat ze aan de overkant van de plas hoog in het vaandel hebben staan of genormaliseerd hebben (althans volgens de overlevering van films en series uit met name de jaren ’80 en ’90) wordt tot in het belachelijke uitvergroot, ontmanteld, gestereotypeerd, opgeblazen, afgebroken, in de fik gestoken of anderszins geridiculiseerd, veelal vergezeld met satanisch gezang op de geluidsband.

Het is misschien een beetje een cheap shot - zeker omdat alles wat het mikpunt van spot vormt, in ieder geval naar hedendaagse Europese standaard, reeds als belachelijk te boek staat - maar het gebeurt met zo veel overgave dat het toch aanstekelijk werkt, al zal het ook de reden zijn dat deze zo pover ontvangen wordt. Toch vind ik het best blijk van ballen geven om in je Engelstalig debuut, dat een premiere genoot op het prestigieuze Sundance filmfestival, zo een smakelijke middelvinger naar de Amerikaanse cultuur uit te serveren. Bovendien steekt er best wat productiewaarde in dit filmpje. Met name de scenes dat Frost op het randje van psychose wankelt, zijn best gaaf in beeld gebracht.

Niet alles werkte even goed, maar Steffen en Flip geven vol gas in deze overvolle, compleet belachelijke film en ik heb er smakelijk om kunnen lachen. 3,5*

Ik vond vooral het karakter Bernie lastig.

In een film waarin alles over-the-top is voelde de rest nog wel realistisch aan als je dit projecteert op de sit-coms de geparodieerd worden. Misschien was het gast-gezin dat zo liefdevol werd opgenomen nog het meest 'out-of-place' omdat ze gewoon oprecht eng waren.

Maar Bernie is gewoon zó irritiant en ook onnodig lang irritant en neemt deze gewoon té lang om dingen duidelijk of zelfs té overduidelijk te maken dat het vervelend wordt.

Eigenlijk is het concept best goed; de uitvoering ook, het ziet er (op de grime na) zelfs overtuigend uit; er is gewoon écht een studio-set tot aan de grond gesloopt.

Ik hoop zelfs gewoon op een 'director's-cut' waarbij er flink wordt gesneden in Bernie*, want ik denk dat dit nog best wel eens wat kan worden en de toekomst in kan gaan als echte cult. Nu is het pulp.

Voor nu dan ook 2 sterren.

*(dat snijden bedoel ik dan in de beelden hè. Je gaat niet echt snijden in Bernie, dat zou absurd zijn. En als dat dan toch moet, dan maar in het begin. En dan een stiefvader de zaak over laten nemen ofzo. Maar ik ben geen schrijver.

Kun je dus op Amazon Prime kijken in het Nederlands….

Sorry, ik vond het geen mooie film. Er werd gelachen in de film, alsof iets grappigs was, toch niet...

Wat hebben die Steffen Haars en Flip van der Kuil nou toch voor een kutfilm gemaakt zeg. En zo'n ontzettende flauwe irritante rol van Nick Frost. Is die trouwens echt zo moddervet geworden of is hij zo gemaakt voor die film? Zo dik is ie toch niet. Maar als je verwacht om een film in de stijl van New Kids Turbo te gaan zien, dan kom je bedrogen uit. En zelfs Nick Frost die toch wel enkele leuke films gemaakt heeft, kan deze flop ook niet redden. Ik dacht in het begin dat het een grap was, maar het ging maar door. Als ze met dit door hopen te breken in het buitenland dan komen ze van een koude kermis terug.

Wat was dit? Blijkbaar een parodie op sitcoms, maar dat zijn al parodieën op het leven maar dan net aan binnen het geloofwaardige. Deze film gaat er te ver overheen en is daarmee nergens leuk of grappig. Enige geinige is het visuele aspect, hoe beeldformaat maar vooral kwaliteit van fotografie halverwege veranderen (en aan het eind weer teruggaan). Dat is leuk om te zien hoe eenzelfde ruimte er volstrekt anders uit kan zien. Enfin, ik keek de film vanwege Gaite Jansen maar zij is nauwelijks in beeld (maar voldoet nog wel, ze lijkt wel redelijk door te hebben in wat voor film ze zit en raakt de juiste toon ervoor). 1,0*.