Girl at the Window (2022)

Wat was dit slecht zeg.

Het acteren alleen al bbrr.

Door de filmtitel en de synopsis dringt zich meteen een vergelijking op met The Woman in the Window (2021). In beide films kijkt een vrouwelijke hoofdpersoon uit het raam, ziet verdachte handelingen en poogt vervolgens heel geestdriftig de wereld ervan te overtuigen dat een misdaad is gepleegd. In beide films is de bewijslast dun en is de getuige behept met psychische problemen opdat de kijker maar weet dat de protagoniste labiel is en het eveneens hersenspinsels kunnen zijn. Het moge duidelijk zijn. A Girl at the Window plukt (evenals The Woman in the Window overigens) gretig uit eerder verschenen werken en doet dat behoorlijk stumperig.

Plausibiliteit en geloofwaardigheid zijn geen kenmerken van de film. Veel gebeurtenissen zijn slordig en omzichtig geconstrueerd. Ze passen daardoor allesbehalve vloeiend in de verhaallijn en zijn als gevolg daarvan vooral belachelijk. Die trend gaat zover dat ik me op een bepaald moment afvroeg of de film misschien een parodie zou kunnen zijn. Iets in de trant van de serie The Woman in the House across the Street from the Girl in the Window. Dat is echter niet het geval. We hebben hier echt te maken met een serieuze poging om de kijker te trakteren op een spannende thriller. En dat is dus grandioos mislukt.

A Girl at the Window is te slecht om spannend te zijn. Enig positief puntje is de antagonist. Die kan evenals de rest van de cast ook niet acteren, maar maakt met een ijzige uitstraling als enig personage tenminste nog een beetje indruk. Verder deugt er niet veel van de film. Oh ja, de score was wel ok. Meer schiet me echt niet te binnen.

Makke thriller met een volledig gekopieerde inhoud, alleen dan nog wat lomper uitgevoerd. De dader wordt bijvoorbeeld op een behoorlijk nonchalante wijze onthuld en de personages zijn geen moment sympathiek. Ella Newton en Radha Mitchell vormen een vervelende combinatie van kleurloze personages, waardoor het verhaal je in eerste instantie al weinig uitnodigt om geïnvesteerd te raken in deze situatie. De spanningsopbouw loopt verder stroef en regisseur Mark Hartley wint enkel punten met de soms opvallend gemene horrorbeelden, want zijn visuele kwaliteiten liggen niet zo hoog. Uiteindelijk duurt het totale gebeuren kort genoeg en is er altijd wel iets absurds aan de hand om niet compleet om te vallen van verveling, maar om nu nog met dit soort simpel uitgewerkte thrillers aan te komen zetten is natuurlijk vragen om problemen.

Waardeloos, klopt geen reet van het verhaal. Hoezo ga je een huis in van de buurman, als je vermoedt dat hij de killer is. Zwakke poging om er een spannende film van te maken door met muziek te spelen en plotseling iets door het beeld te laten bewegen.