Il Primo Giorno della Mia Vita (2023)

Vanaf 11 mei 2023 in de bioscoop (Paradiso Entertainment)

EDIT: verplaatst naar 3 augustus 2023.

Er is wat concurrentie, maar voorlopig is dit waarschijnlijk de slechtste nieuwe film die ik dit jaar zag en laten we hopen dat dat zo blijft, want ik zie liever goede films. Het is de eerste film die ik zie van Paolo Genovese die een jaar of zes geleden een filmhuishit had met Perfetti sconosciuti die eerlijk gezegd volkomen aan me voorbij ging.

Het It's a Wonderful Life of Christmas carol achtige uitgangspunt klikt op papier nog best boeiend, maar toen had ik deze puinhoop nog niet gezien. Er is een soort engel die zelfmoordenaars een week lang meeneemt om ze het resultaat van hun daad te laten zien en daarna kunnen ze bepalen of ze het alsnog willen doen of toch liever blijven leven. In de film zijn er vier zelfmoordenaars op een avond in Rome. Een ervan is een jongen van een jaar of 13. En daar begint het gedonder. Dat verhaal is zo onvergeeflijk onsubtiel, plat en dom. De jongen wordt als stevige diabetespatiënt in de film door zijn vader gedwongen enorm veel te eten en daar youtubefilmpjes van te maken. Die filmpjes zijn viral gegaan en daar wordt geld mee verdiend. Zijn moeder doet verder niet zoveel. Maar zelfs je schoonmoeder kan een geloofwaardiger beeld schetsen van social media dan deze nonsens. Om dat het kind geen liefde krijgt van zijn hebberige ouders is een van de andere zelfmoordenaars een agente-moeder wiens dochter is overleden. Dat leidt dus tot de meest voorspelbare conclusie uit de filmgeschiedenis.De andere twee zijn een hulpgoeroe die zelf niet gelukkig blijkt en een turnster die na een ongeluk in een rolstoel zit terwijl ze wel kan lopen Geen van de personages is ook maar een klein beetje geloofwaardig en alles is lomp en leeg. Stilistisch heeft de film vooral weinig karakter.

De film raakt her en der ook nog verstrikt in zijn eigen logica. Voorbeeldje: De zelfmoordenaars kunnen tijdens de week niet eten of drinken, maar wel roken. Ok. En als onze engel het wil kunnen ze ineens wel eten omdat dat weer zo leuk staat op een van de dagen die een gewone dag moet zijn. Het enige dat me van de allerlaagste score afhoud is dat ik de setting in een achteraf deel van Rome met goedkope hotelletjes enzo wel aardig vond.

De engel zou zich omdraaien uit de Himmel über Berlin.

Ik vond hem prachtig.

Een brandweermens [Margherita Buy], een ex-turner [Sara Serraioco], een ‘bullshit goeroe’ [Valerio Mastandrea] en een YouTuber [Gabriele Cristini] staan op het punt een einde te maken aan hun leven wanneer de engelachtige Uomo [Toni Servillo] ingrijpt. Gedurende een week laat hij zien wat hun wanhoopsdaad betekent voor hun directe omgeving en hoe hun toekomst er uit had kunnen zien. Genovese verfilmt zijn eigen roman, dat over geen enkele originaliteit beschikt. Volstrekt voorspelbaar en volledig verstoken van de magie van ‘A Christmas Carol’, ‘Tom Sawyer’ en It’s A Wonderful Life. Als die titels je weinig zeggen, beleef je hier mogelijk meer plezier aan en heb je bij deze een paar lees- en kijktips.

Vier personen staan op het dieptepunt van hun leven en denken zelfs aan zelfdoding. In deze periode ontmoeten ze elk een man die hen de kans geeft de wereld te zien na hun overlijden. Deze onthulling helpt de individuen hun levenslust teruggeven.

De beschrijving van dit plot op moviemeter klopt niet.

De film start nadat er zelfdoding heeft plaats gevonden en de tussentijd van een week start. In deze week helpt een oude man een nieuw perspectief te vinden. Er zaten voldoende ontroerende momenten in om geboeid te blijven.

IL PRIMO GIORNO DELLA MIA VITA - Fast Forward review

Deed me wat denken aan Kore-eda zijn meesterwerk After Life.

Hier had ik eigenlijk veel van verwacht. Te meer omdat het plot me enorm aansprak. Op zich begint de film wel goed waarbij 4 personen die zelfmoord gepleegd hebben worden geconfronteerd met hun acties en de gevolgen daarvan. Knap ook dat Genovese het aandurfde een kind te betrekken, dat ligt toch extra gevoelig.

Later vervalt de film in de middelmatigheid met weinig doordachte ideeën. Erg consequent is men evenzeer zoals met dat roken bijvoorbeeld. De film kabbelt verder en dooft uit als een kaars. Boeien deed het me dan al lang niet meer. Een gemiste kans.