Liefde zonder Grenzen (2021)

Na Just Say Yes (2021) is hier alweer de nieuwe film van Appie Boudellah en Aram van de Rest, wederom met Yolanthe Cabau en Jim Bakkum. Hoe krijgen ze het voor elkaar, wat een romcomfenomenen!

Vanaf 14 oktober in de bioscoop (Splendid Film)

Potdomme, ze hebben met Yolanthe, Sjim en Abbey Hoes weer een paar charismatische acteerkanonnen te pakken zeg. Zal wel weer een krakertje worden.

En allemaal maar blijven jammeren dat de Nederlandse film zo weinig credits en waardering krijgt van het publiek.

Hoho, ik accepteer geen negatieve klanken over Abbey

Die kan echt helemaal niets behalve mooi doen.

Meer hoeft ook niet.

Het acteren is nog het minste probleem in dit soort films. Het is het scenario en de laffe uitwerking daarvan dat zo op de ergernisklieren gaat werken.

In dat geval kan ze beter in ander soort films mee gaan spelen

Leuk om Jim Bakkum weer eens te zien.

Goh, een Nederlandse film met "liefde" in de titel. Creatief weer. Net als de cast...

Romantische komedie is dit toch niet, dik aangezet melodrama met (in het begin) wat komische elementen. Jammer dat er zo beroerd geacteerd wordt, want ik hou wel van een lekker potje janken.

Niet spectaculair, maar juist Yolanthe vond ik samen met Soy Kroon het hart van de film vormen. En Edwin Jonker, ook een prima verrassing. Abbey Hoes blijft charmant, maar ze doet de laatste wel erg vaak hetzelfde. De film vermaakt en kijkt lekker weg maar het plot wordt voortgedreven door allerlei personages niet de waarheid zeggen en dat hangt voor mij te veel richting soap.

De ideeën en de creativiteit zijn er volgens mij wel degelijk, ik vond de film ook sympathiek. En juist daarom vond ik de lijn met Yolanthe en Soy zo leuk; zo'n vriendschap zie je niet vaak in dit soort romcoms.

Een aardig tussendoortje - niets meer maar zeker ook niets minder.

3,0*

Zeer vermakelijke familiefilm, alles zit erin: drama, humor, romantiek etc. Cast prima gekozen, niks mis mee.

Deze viel me dan weer reuze mee, sterker nog het is een prima film. Allereerst hulde aan het geluid, alle gesproken teksten waren te verstaan. Ten tweede, er zitten bijzonder geslaagde grappen in. Storende elementen zitten er ook weer in en dan doel ik op het feit dat nu in bijna elke film een homostel moet zitten en dan nog praktiserend ook. Voor de goede orde, ik heb niets tegen homo's, maar het wordt zo langzamerhand wel een overkill. Het verhaal is voor 70% bekend, maar de overige 30% is wel leuk gevonden. Aan het eind is het lekker theatraal met de nadruk meer op de traan dan op de lach, maar uiteindelijk verlaat je wel tevreden de zaal uit.

En in bijna elke film? Als ik de laatste 10 films kijk die jij hebt beoordeeld, is dit de enige met een homokoppel. Als ik bij mezelf kijk en filter op de laatste 50 films uit dit decennium (2020-2021) die ik heb gezien kan ik me maar bij 3 films een homokoppel herinneren.

Ik ben dan zo benieuwd wat pierre18 van praktiserende heterokoppels vindt.

Misschien had ik op 'in bijna elke film', moeten aanvullen met tv-series. Verder lijkt mij het begrip praktiserend duidelijk genoeg als je de film hebt gezien. Maar beste forumleden, ik wil het hier houden op de film, die ik niet verkeerd vond maar ga niet in op wat ik van praktiserende heterokoppels of homokoppels vind. Daarover kan ik mijn mening wel kwijt als ik dat zou willen op andere portalen, maar daar is moviemeter niet voor bedoeld.

Ik schijn een uitzondering te zijn, maar ik hou wel van dit soort films.

Moet je eens nagaan hoe het voor mij als homo is om iedere fucking film naar hetero’s te moeten kijken al m’n hele leven lang. Met je ‘ik heb niks tegen homo’s’ - nee zolang je het maar niet zie natuurlijk. Weet je hoe ze dat noemen? Homofoob, of je het nu leuk vindt of niet.

Ik denk dat hij bedoeld dat het geforceerd erin voorkomt. Ik vind waarschijnlijk deze hele film geforceerd maar goed. Niemand heeft problemen met Will & Grace of met Call Me By Your Name bijvoorbeeld.

De nieuwsgierigheid won het helaas van het gezonde verstand en toch maar begonnen aan dit misbaksel.

Want ja, wat een gedrocht is deze" Liefde zonder grenzen".

Na het heerlijke " Alles op Tafel" had ik wel weer goede hoop in de Nederlandse film.

Maar dit is wel weer andere koek helaas.

De cast is om te janken. Goedkoop ( lees slecht) acteerwerk zet de romantische komedie gelijk al op achterstand. De tenenkrommende politiek correcte onderwerpen doen de rest om de film de vernieling in te helpen. Het zal wel noodzakelijk zijn geweest om de subsidie rond te krijgen.

Er is ruim aandacht voor een uit de kast komende Jim Bakkum en de multiculturele zogenaamde

(in) tolerantie. Dit allemaal uiteraard met een wijzende vinger en een bloed irritante knipoog. En of dit allemaal nog niet genoeg is brengen we er ook nog een vleugje kanker in. Want dat traant zo lekker weg. Totaal misplaatst zoals dit ook gebracht werd. Bah.

1*

Zet de Kleenex alvast maar klaar... en een emmer om in te kotsen. Want wat was dit me toch weer een gedrocht, helft doorgespoeld.

Het stompzinnige verhaaltje is niet meer dan een samenraapsel van televisieprogramma's als Uit de Kast, DNA Onbekend en Over mijn Lijk. Opgenomen in een of ander kakdorp met van die carrièremutsen die dingen zeggen als 'als ik ja zeg dan ga ik gewoon 2 keer zoveel verdienen'. Het acteerwerk is zo slecht dat het me geen reet kon schelen wat die mensen overkomt. Dialogen lijken wel uit een of ander boeketreeksromannetje afkomstig. Dit alles ondersteund door deprimerende Nederlandstalige grafmuziek.

Een eikel van een vader die walgelijke opmerkingen maakt tegen de Marokkaanse vriend van zijn dochter, maar ach stiekem ook wel een goeie vent... Heel ongemakkelijke scène trouwens aan die tafel.

En wat me ook opviel haha, bij een scène in het ziekenhuis wordt ervoor nog even de ingang van het ziekenhuis getoond, zodat de kijker weet: nu volgt er een scène in het ziekenhuis. Haha, als in een of andere soapserie, Medisch Centrum West of Dynasty of zo...

Echt een vreselijk mens, kijk die afl maar eens terug van de gevaarlijkste wegen op NPO. Werkelijk om te kotsen.

Typische Nederlandse film. Al kan ik het geen komedie noemen, aangezien 98% drama was.

Waar ik me erg aan stoorde, was dat ze Yolanthe hebben ingezet. Ik bedoel: oké misschien kan Hoes niet acteren, maar ze heeft in elk geval wel de theaterschool afgerond en musical lessen gevolgd. Net als Melissa Drost en de rest trouwens.

Maar Yolanthe? Zij is echt de meest nutteloze persoon op de wereld zonder enig talent en die totaal niet kan acteren, dus ik kan niet begrijpen dat ze zo’n wijf erin stoppen, en dan ook nog eens in de hoofdrol.

Misschien als ze iemand anders hadden gekozen, had ik nog iets kunnen meeleven met het personage, maar nu kon ik me er alleen maar aan irriteren. Zo slecht was het.

Best een aardige film voor Nederlandse begrippen.

Het is niet echt een komedie, vind ik. Het is meer een drama film.

Iedereen doet zijn best qua acteren. Soms wat houterig en gemaakt, maar vaak oprecht.

Fijn tussendoortje, maar verwacht geen kippenvel.

Een dieptepunt in de nl cinema over een familie van achterbakse huilebalken. De teksten die de cast opdreunt zijn abominabel.

BlueJudaskiss je wordt genoemd

Yolanthe Cabau en Abbey Hoes zetten Netflix helemaal op zijn kop | FilmTotaal filmnieuws

Grappig. Niet het allerslechtste bericht om mee genoemd te worden, hoewel ik die opmerking over Abbey liever achterwege had gelaten. Maar misschien omdat ik de enige ben die iets positiefs te zeggen had over de film?

Formulematige ensemblefilm over de liefdesperikelen van een gezin. Vader Ferry [Hajo Bruins] heeft zijn bedenkingen bij de keuzes die zijn kinderen maken en zoekt een manier om een nieuwe levenspartner te vinden; Eva [Yolanthe Cabau] houdt geheim dat ze baarmoederhalskanker heeft en werkt samen met kankerpatiënt Luke [Soy Kroon] een bucketlist af; Maarten [Jim Bakkum] houdt zijn buitenechtelijke affaire met Hugo [Freek Bartels] geheim; Lieke [Abbey Hoes] woont samen met de Marokkaanse Brahim [Hassan Slaby], die zijn relatie geheim houdt voor zijn familie. Al het leed dat familie heet komt vanzelfsprekend boven tijdens wat een gezellige familiebijeenkomst had moeten zijn. Wisselende vertolkingen, maar van dit materiaal valt sowieso weinig soeps te maken.

Flinterdun verhaaltje met Yolanthe als modeshow mannequin. Teveel verhaallijnen die oppervlakkig worden aangeraakt, zodat geen van de personages echt wordt uitgediept. Pluspuntje voor Hajo Bruns

Regisseursduo Appie Boudellah en Aram van de Rest brengen een hoop verschillende verhalen binnen een relatief kleine cirkel bij elkaar, waarvan het ene gedeelte werkt en het andere juist weer niet. Over het algemeen hebben de personages erg last van het ik-maak-domme-keuzes syndroom. Er zitten een hoop volstrekt onbegrijpelijke momenten in Liefde zonder Grenzen, albeit met acteurs die hun rollen overtuigend neerzetten en daar wat geloofwaardigheid mee scoren. Het vermaakt allemaal prima en het tempo ligt hoog genoeg, dat samen met een volle inhoud goed werkt. Het gebrekkige scenario en een weinig opvallende inmenging vanuit de regie zorgen echter voor een nipte onvoldoende.