Elvis Presley: The Searcher (2018)

Elvis: the searcher | VRT NU

Het beeld dat we tegenwoordig hebben van Elvis is die van de Las Vegas glitterboy, zoals de meeste Elvis-imitators hem ook graag neerzetten. Nooit begrepen hoe je als fan van Elvis net kiest voor een voorstelling uit die periode. Biopicfilms over de man geven dan weer een fragment uit zijn leven weer. Het werd dus hoog tijd voor een echte documentaire over de man.

Elvis Presley: The Searcher geeft een volledig, boeiend en mooi gebalanceerd verslag van de artiest. Elvis de artiest staat centraal. Geen spannende verhaaltjes als zijn ontmoeting met Nixon, maar wel de muziek waar het om draait. Voor de echte fans zal er niet heel veel nieuws zijn, maar de documentaire geeft wel een volledig beeld. Bij het eerste deel wordt ook duidelijk de invloed meegegeven. Dat Elvis zijn muziek elders ging halen en zeker niet de uitvinder was van de rock 'n roll. Maar hij bracht wel de zwarte muziek naar een blank publiek. Elvis op zijn best eigenlijk. De Colonel maakte daarna zijn carrière wel groter tegen een grote prijs, maar creatief gezien was het allemaal Elvis en de combinatie met goeie muzikanten en producers.

We krijgen veel bekende stemmen te horen met verhalen over Elvis. Maar de mensen komen niet in beeld, je krijgt zelfs dan nog Elvis te zien. Een verschil met de gekende aanpak om fragmentarisch mensen te interviewen. De puzzelstukjes passen bij The Searcher beter in elkaar.

Creatief is deze documentaire niet en het wil ook niet uitpakken met grote geheimen, maar geeft wel een volledig beeld en kan misschien wel wat eerherstel bieden aan een artiest die helaas bij velen tot een karikatuur gegroeid is. Wat vooral versterkt werd door zijn films en carrière in Las Vegas. De man verdient beter dan dat.

Hoewel ik nooit echt een fan ben geweest van Elvis Presley heb ik zijn invloed op de muziekgeschiedenis nooit onderschat, evenals zijn zangtalent, want een goed zanger en performer was hij wel.

Deze documentaire is wel een van de mooiste, beste en meest volledige die ik over zijn leven heb gezien.

Uitstekend gemaakt met vele commentaren uit de naaste omgeving van Elvis, zoals zijn ex-vrouw en zijn manager Col. Parker.

Ook commentaren van huidige muzikanten, zoals Bruce Springsteen en Tom Petty, die ongetwijfeld beïnvloed zijn geweest door Elvis Presley.

De documentaire is dus steengoed, maar een Elvis fan ben ik er niet door geworden nu, maar heb wel nog meer respect gekregen voor de man en zijn werk...

Indrukwekkend vond ik het nummer dat hij op het einde van zijn '68 Special zingt, naar aanleiding van de moord op Bobby Kennedy, om kippenvel van te krijgen... en sorry Elvis, prachtige tekst, maar mocht je nu nog in leven zijn, zal je ook beseffen dat die mooie woorden vruchteloos zijn gebleken, de wereld is er sinds 1968, toen je dat prachtige nummer bracht, niets op verbeterd.

Voor wie geïnteresseerd is in het leven van een grote ster, fan of niet, kan ik deze documentaire zeer warm aanbevelen !!!

Daar kan ik ook niet bij met mijn verstand, dat staat dichter bij een persiflage dan bij een eerbetoon.

Ga je verkleed als de oude Elvis dan kan je net zo goed james dean zijn, of helemaal niet verkleed maar alleen een rockabilly mode-statement

Klopt, Elvis was zelf een halve karikatuur in z'n latere periode. Toch qua uiterlijk betreft. Dat maakt de documentaire ook duidelijk. In het begin was hij meer bezig met de muziek zelf en de performance ervan op heen podium en minder met de kostumering. Als echte fan zou je dus voor die periode moeten kiezen (denk ik dan toch), of je moest echt houden van het kitscherige Las Vegas gedoe.

Vanavond het eerste deel op Canvas (België).

Minder met de muziek bezig in z’n latere jaren? Elvis was juist veel bezig met de muziek zelf, die glitter pakken droeg zowat elke grote artiest in de begin jaren 70 tot eind jaren 70. Elvis had alleen een iets meer overdreven variant om, waarschijnlijk, op te vallen. Heb je wel eens de films ‘Elvis on Tour’ of ‘That’s The Way It Is’ gekeken, daar zie je hoe hij in de studios aan het werk ging om geweldige muziek te maken. Zijn stem was in de 70s ook beter naar mijn mening, zoals in de nummers ‘American Trilogy’ of ‘My Way’, die hij, zo zuiver als wat, LIVE zong in het album ‘Aloha From Hawaii’. Dat Elvis volgens u een betere stem heeft in de 50s, is uw mening. Ik vind persoonlijk de 70s beter. Hij speelde daarbij ook nog eens met één van de beste bands uit 70s, TCB. In de film ‘Elvis on Tour’ zegt hij zelfs dat hij niet te lang backstage wil blijven zitten, ‘I got to please the crowd’, zij hij. Hij maakte ook zijn band leden zenuwachtig, want er zat natuurlijk altijd een nieuw publiek. De band leden mochten niet denken dat alles zo makkelijk was of ‘ach dit is al de zoveelste keer, dit word weer een eitje’. Dus minder bezig met de performance zelf, klopt ook vrij weinig van.

Maar dit was mijn mening!

Voor mij is het moeilijk een voorkeur uit te spreken. De rock-'n-roll jaren zijn onweerstaanbaar. Maar puur als zanger raakt hij me meer in zijn latere jaren, zoals met het nummer Let It Be Me.

Eigenlijk kreeg ik pas een goed overzicht met deze box. Een jaar geleden gekocht. Inmiddels van voor naar achter beluisterd en weer terug. Mijn mening; alleen bij de soundtracks gaat het soms nergens meer over. Tot onvrede van Elvis zelf, zodat hij tussendoor toch met een nieuw gospelalbum kwam, How Great Thou Art.

Nu op Netflix.

Ik ben een fan (51 jaar oud) van de beste zanger en entertainer ooit.zeker in zijn beginperiode was hij zeer gedreven en op zijn best.Die 'fijne' col.parker(Nederlandse roots) maakte een puur marketing product van hem helaas......zijn films,de glitterpakken,de matinees in Vegas....geld,geld en nog meer geld.Tot het moment dat de man zich vergreep aan de medicijnen en zijn ondergang tegemoet ging......het blijft eeuwig zonde dat zo'n groot artiest al op jonge leeftijd het tijdelijke voor het eeuwige inwisselen......3.5 stars.

Beetje zoutloze documentaire ! Leuk om zijn carrière in vogelvlucht te zien .

Maar man O man , wat een ophemeling van de man . Niks kon hij fout doen . Zo lijkt het af en toe .

Echt nergens een echt kritische noot als of het jesus Christus zelf is .

De muziek was wel fijn , geen fan , maar wat Elvis heeft gedaan voor rock and roll en rhythm and blues en het samenvoegen van Afro american invloeden is erg indrukwekkend . En heeft denk ik veel betekend voor die cultuur .

2*

Begrijp de relatief lage waardering voor deze docu niet goed......Dit is namelijk de eerste documentaire over Elvis die tot een min of meer uitgebreide analyse van zijn persoon, de artiest, zijn werk en de betekenis voor de Amerikaanse (jongeren)cultuur komt.

De vorm waarin dit gegoten is, had wat spannender gekund, maar anderzijds kijkt het heel rustig en dringt hetgeen de mensen uit Elvis' entourage vertellen hierdoor goed door.

Tussen de regels door valt zeker te beluisteren dat Elvis zelf verantwoordelijk is voor de fouten die hij in zijn privéleven, maar ook op creatief gebied heeft gemaakt. Het is dus zeker niet, zoals hier wel beweerd wordt, hij als een perfect mens wordt neergezet.

Voor mij als fan een van de weinig echt goede portretten van Elvis en zelfs mijn vrouw die allesbehalve fan is, vond het mooi om te zien. Doordat de docu met medewerking van mevrouw Presley (the estate) tot stand is gekomen, kunnen we gelukkig naar (goed gekozen) muziek van Elvis luisteren. Zoals te doen gebruikelijk wordt ons het gekweel van een imitator zodoende bespaard.

Prima docu inderdaad.

Dat idee bevroed mij ook heel erg. Ondanks dat Colonel Parker hem "klein" heeft gehouden, kan je altijd je manager ontslaan lijkt me. Hij zou daarmee niet de eerste artiest zijn. Die onzekerheid zal hem op dit vlak ook wel geraakt hebben. Toch bizar eigenlijk, dat hij nooit buiten de VS heeft opgetreden.

Afgaande op basis van wat ik door de jaren heen over Elvis heb gelezen en hoe hij op mij in interviews, maar ook feitelijke gedragingen imponeert, moet ik concluderen dat de beste man intellectueel vrij beperkt was en ook als persoonlijkheid tamelijk labiel. Zie bijvoorbeeld hoe hij zichzelf verloor in heel vage zaken als astrologie, de kinderlijke manier waarop hij Nixon opzocht, maar ook zijn enorme verslavingsgevoeligheid.......

De gewiekste Parker die weinig bescheiden was, heeft dus met alle gemak Elvis kunnen domineren, manipuleren en financieel kunnen misbruiken.

Voordat fans die dit lezen mij willen attaqueren; Ik ben zelf een gigantische fan en beschouw Elvis niet alleen als de grootste performer van de 20ste eeuw, maar geloof ook ik in zijn oprechtheid en goede persoonlijkheid. Tegelijkertijd zie ik Elvis als een mens van vlees en bloed met daarbij behorend zijn zwakheden. Verafgoding is iets wat hij zelf altijd zeer sterk heeft afgewezen. Hem wel als zodanig benaderen is dus op zijn minst niet snugger.

Toch niet vergeten dat Elvis de eerste echte megapopster was en muzikanten altijd al door hun managers en labels gepluimd werden. Bovendien dreef Elvis zijn zin verschillende keren door bij Parker, die hem niet alleen 'klein' hield maar ook groot gemaakt had. Als we iedereen met interesse voor astrologie en verslavingsgevoeligheid intellectueel vrij beperkt en tamelijk labiel gaan noemen, wil ik wel eens zien hoe zelfverklaarde stabiele slimmeriken het in dezelfde situatie zouden doen.

Kronos, ik nuanceer juist. Er zijn voldoende zaken aan te wijzen die mijn veronderstellingen staven.

Iemand kan interesse in astrologie hebben, maar ik heb het over "verliezen in" dat is iets heel anders. En, nee geen zelfverklaarde slimmerik die Elvis de maat neemt. Sterker nog, ik begrijp vanuit zijn persoonlijkheid en achtergrond maar al te goed hoe zijn keuzes tot stand zijn gekomen. Er zijn mensen die Elvis in alles de hand boven het hoofd willen houden en verafgoden en er zijn er die hem alleen maar slecht praten.

Ik zie graag de zaken in het juiste perspectief en spreek niet vanuit een zelfverklaarde slimme, stabiele hoedanigheid. Mijn liefde en respect voor Elvis is immens, maar bij respect hoort ook de zaken benoemen zoals ze zijn. Elvis is tijdens zijn leven helaas door teveel jaknikkers omringd geweest.Geen enkele goede reden dit zelfs na zijn dood voort te zetten.

Je spreekt in ieder geval wel vanuit de stelligheid dat jouw veronderstellingen de juiste zijn. Daar kan ik je alleen maar heel veel plezier mee wensen.

Een meer dan aangenaam wegkijkende documentaire. Goed in zijn opzet. De montage is ook bijzonder goed gedaan. De vele geweldige muziek en archiefbeelden die de revue passeren, zorgen ervoor dat de kijker een fijne globale rit door Elvis zijn carrière krijgt voorgeschoteld. Ik denk persoonlijk dat er voor de doorgewinterde fan weinig nieuws te bespeuren zal zijn, maar dat maakte de documentaire voor mij in ieder geval niet minder goed. Boeiend van begin tot eind. 4 Sterren.

Goeie documentaire over Elvis Presley, 'the king of rock and roll'. De talking heads komen hier niet in beeld en de documentaire bestaat dan louter uit archiefmateriaal. Een flinke lengte, maar er valt dan ook genoeg te vertellen. Het geheel focust vooral op zijn carriere (zowel als zanger als acteur), maar ook wie hij was als persoon.

Boeiende maar wel veel te lange docu over Elvis, een van de grootste artiesten aller tijden. Ik wist globaal wel het nodige van hem, maar zo'n verhaal als deze gaat ook dieper in op de details en dat is wel de moeite. Maar het wil niet de gehele speelduur even boeiend zijn, zeker part 1 had wel wat tempo kunnen gebruiken. Ik vind Elvis interessanter in zijn latere fase waar hij doorkreeg dat hij rotzooi aan het maken was en er iets aan wilde doen, maar dat zal persoonlijk zijn. Prime kijkvoer.

3,5*

Mooie doc over de soms moeilijke carriere van elvis en de muzikale artistieke achtergrond van de streek en memphis. Wel talking heads gespot maar alleen als stem van oa priscilla, harris, springsteen en petty. Jammer genoeg ook wat over die films van elvis maar het beroemde 68 optreden dat volgde was een verademing. Veel nostalgie dus.

Ben totaal geen Elvis liefhebber, maar dit was een heel aardig portret.