Oude Liefde (2017)

Vanaf 2 november in de bioscoop (September Film)

Een beetje hit or mis gok ik, maar toch wel nieuwsgierig naar.

Wanneer hun jongste zoon Roland [Leo Alkemade] op zijn 40e verjaardag sterft aan een hartaanval, komen vader Fer [Gene Bervoets] en moeder Fransje [Beppie Melissen] voor het eerst in lange tijd weer na elkaar. Ze zijn al vele jaren gescheiden en hebben beiden een ander gevonden, maar, zoals de titel als doet vermoeden, oude liefde roest niet en de terugkerende gevoelens tussen deze twee zestigers (die wel erg gemakkelijk hun geliefden weten te misleiden) zorgen voor veel verwarring tussen Fer en Fransje, zeker wanneer hun kleindochter lucht krijgt van de hernieuwde relatie.
Het scenario van Peer Wittenbols heeft zo z'n zwakheden, waaronder de weinig geslaagde comic relief in de vorm van Roland zus Hilde [Eva van der Gucht], het stereotiepe dikkertje met borderline-syndroom. Carly Wijs en Aus Greidanus zijn opgezadeld met onvoldoende uitgewerkte, ietwat ondankbare rollen als de huidige partners van Fer en Fransje. Gene Bervoets vertolking is bovendien wat gemanierd. Maar Halina Reijn is prima als de oudste zus en Melissens spel is naturel en authentiek. De onvermijdelijke slotconfrontatie laat het sterkste moment van de film aan de subtiel spelende Hadewych Minis als Rolands weduwe. Al met al heeft 'Oude Liefde' meer positieve punten dan zwakheden en hoef je deze niet links te laten liggen.

Prachtige film! Goed geacteerd!

Oude liefde roest niet, maar op deze gezapige vertoning zit toch op zijn minst een flink laag stof. Zelden zo een tamme vertoning gezien aangaande een heikel onderwerp als rouwverwerking. Onwaarachtig en gaandeweg zelfs uiterst irritant dat moeder Melissen en vader Bervoets na de meest verschrikkelijke gebeurtenis die ouders kan overkomen, hier vervolgens de hele film voortdurend met een gelukzalige glimlach en bijbehorende levenshouding rondlopen. Bedoeling zal wel zijn om te laten zien dat twee vroegere minnaars na zo een heftige gebeurtenis zich weer tot elkaar aangetrokken voelen door het wederzijds verdriet, maar als je dat verdriet vervolgens nergens wezenlijk voelbaar kan maken, schiet je je doel voorbij. Gelukkig is het acteerwerk van de dames in de bijrollen(Reijn, Van der Gucht en zelfs Minis) wel behoorlijk, hetgeen uiteindelijk nog leidt tot een sterke confrontatie in de laatste vijftien minuten. Geen puur slechte film derhalve, maar had absoluut beter gemoeten.

Mooie film over een helaas veel voorkomende en vreselijke situatie. Dat ze elkaar in zo'n pijnlijk moment van hun leven terugvinden, is dus niet eens zo gek.

Goed geacteerd.

Film had wel beter gekund, er had veel meer uitgehaald kunnen worden.

Hier vond ik nou helemaal niets aan: de dialogen rammelen vooral en de verhaallijnen.

Had een hele goede film kunnen opleveren, maar die teksten en de ontwikkelingen.....

Goede casting dat wel, vooral Halina Reijn is op dreef, maar er klopt weinig van. Als kijker wacht je tot het écht mooi en interessant wordt en dan is het weer klaar.

Absoluut niet overtuigend dat het oudere stel een affaire beleeft in een boshuisje.

Eva van der Gucht is ook prima als dochter met een steekje los.

(Trouwens: ik ben al bekeerd en hoef niet overtuigd te worden tot een andere visie, want dit is gewoon de mijne. Heel vermoeiend die figuren hier, die beleerderig gaan doen omdat je het z.g. verkeerd zou zien....pfff).

Begon aardig zakt daarna behoorlijk in maar op het einde wordt het toch weer interessant met een aardige monoloog van Halina Reijn. Ook het kleine meisje had een grappig moment.

Fijne film. Ik vind het echt mooi gemaakt. Ingetogen en kwetsbaar. Het acteerwerk en de dialogen vind ik goed en het verhaal blies mij niet omver, maar ik vond het wel interessant en het eind, als ze met elkaar over alles (proberen te) praten, raakte mij. Ik houd hier wel van. 3,5*