The White Lotus - Seizoen 1 (2021)

Viel me dit tegen. Met hoge verwachtingen aan deze serie gestart door de vele positieve recensies, maar blijkt uiteindelijk een grote sof te zijn. Af en toe intrigeert het enigszins, maar de verhaallijnen steken voor mij nooit boven de middelmaat uit en die van Coolidge is zelfs gewoonweg storend. Je verwacht uiteindelijk een climax van alle frustraties op het einde, maar het zakt net in door enkele ongeloofwaardige plotwendingen. Anticlimax dus. Wel mooi in beeld gebracht met af en toe een leuke scène en prikkelende muziek.

Wat een fijne unieke serie is dit toch. Heerlijke personages met Armond en Shane voorop. Toffe vibe, mooie locatie en dito beelden op het schitterende Hawaï. Sarcastisch tot en met.

3,5*

Briljant seizoen, op het topniveau wat HBO in de 00’s had. Humor, gelaagdheid, geweldige karakters en een socio-economische laag voor de finishing touch. Alleen net te kort! Ik snap de keuze wel om niet te veel te rekken maar daar wordt het toch net wat minder episch van.

Vreemde serie, er hangt een vibe die ik eigenlijk nooit in een serie tegen kom, maar wat zeker erg geslaagd is. Na 1 á 2 afleveringen dacht ik, waar ben ik naar aan het kijken maar het intrigeert, boeit en je raakt er steeds meer ingezogen. Het is een bijzondere mix van maatschappelijke kritieken en donkere humor samen met unieke personages zoals die hotel manager. Jennifer Coolidge is wel de bekendste naam, maar haar rol vond ik denk ik wel het minste. De weirde familie + bonusvriendin en het trophy wife stelletje (wat een mooie vrouw!) vond ik leuker om te volgen.

Dat dit uit slechts zes afleveringen bestaat is ergens jammer, maar ook wel weer goed omdat ze dingen niet blijven rekken, waardoor elke aflevering heel geslaagd is.

Grote complimenten ook voor sterk camerawerk en een hele ritmische, ontspannen soundtrack die zó bij deze serie past. Binnenkort ook maar eens met seizoen 2 beginnen.

4*

Sydney Sweeney, altijd fijn om naar te kijken

Alexandra Daddario blijft toch een schoontje, die ogen

Fijne zwarte komedie - dramaserie, die zeer vlotjes wegkijkt.

Hm,

Het einde verneukt eigenlijk het hele seizoen in 15 minuten. Voor dat laatste stuk zat ik op 4 dikke sterren, en ergens wil ik dat nog wel geven maar jezus christus zeg. Naja, de charme van de serie zit hem vooral in de uiterst ongemakkelijke dialogen, het acteerwerk, en zalige cringe momenten. Dit is natuurlijk honderd procent bewust en uiterst effectief. Heerlijk stereotype rijke lui met heerlijk stereotype rijke lui problemen.

Murray Bartlett speelt echt fantastisch als hotel manager en heeft een heerlijk dubbel personage. Dingen lopen uit de hand, worden erger en erger en mensen kunnen geen kant uit. Alexandra Daddario viel me ook positief op, ik zag haar altijd als een vrouw die vooral goed was in het mooi zijn, maar qua acteerwerk is het hier erg overtuigend. Echter is het vooral Jake Lacy die samen met Bartlett de show steelt. Wat een vreselijk personage is die Shane, maar de wisselwerking tussen hem en Armond is echt geweldig.

Dan is er ook nog de soundtrack, en hoewel ik daar best wat negatieve dingen over lees vond ik dit misschien wel een van de beste soundtracks in een serie. Ja oké hij is veel aanwezig, maar het is behoorlijk effectief en zorgt voor precies de juiste sfeer.

Ik heb eigenlijk niets negatiefs te zeggen over de serie, en zodoende is dat einde echt dood en dood zonde. Waarom niet gewoon roll credits wanneer we Shane weer op het vliegtuig zien (alleen) met z'n zonnebril? nu verneuk je dat hele Rachel personage, maar ook het begin waar er gehint wordt op dat zijn vrouw mogelijk dood is, en je gaandeweg gaat denken oh nee ze zijn gewoon uit elkaar. Het is overigens niet enkel dat, ze moesten blijkbaar echt iedereen een positief einde geven en dat ook nog ff uitgebreid in beeld brengen....

Cijfer ga ik nog ff over nadenken, maar wellicht eerst ff seizoen 2 bingen straks hopelijk heeft dat een iets betere afronding.

Dit komische drama van schrijver/ regisseur Mike White heeft inhoudelijk niet veel om het lijf, maar personages, dialogen en situaties zijn net leuk genoeg om te blijven kijken. De prima cast helpt, net als de aantrekkelijke locaties. Ik voel niet direct de behoefte een tweede seizoen ook te bekijken, maar de serie is verder aangenaam genoeg.

Wat een vreselijk nare serie. Wat een nare mensen. Als dit een kijkje geeft over hoe de huidige mens in elkaar steekt dan heb ik medelijden met de kinderen en jeugdigen onder ons, beter zal het er niet op worden in de wereld ben ik bang.

Begrijp het doel niet van de serie, het is niet grappig, het is eigenlijk ook helemaal niet boeiend of onderhoudend. Alleen maar tenenkrommend en een bron van ergernis

Ik word er in ieder geval depressief van dus ga dit niet verder kijken.

Pip2020

Dat je er depressief van wordt is niet de bedoeling, dan zou je dat eerder kunnen worden van Oppenheimer met zijn wereld verwoestend resultaat. En ik denk dat het flink tegen de waarheid aanzit hoe de mens in elkaar steekt en dat is ook juist de kracht van deze serie. Natuurlijk is het een en ander wat over de top, maar dat moet ook. Alles is zo herkenbaar, soms uiterst subtiel, soms behoorlijk banaal. De afwisseling tussen de verschillende ontwikkelingen is uiterst sterk en de beelden zijn vaak fenomenaal. Geholpen door de goede passende muziek, brengt je dit gelijk in de juiste omgeving en sfeer. Ook de vaak verborgen metaforen zijn uiterst effectief gevonden. Echt vele items komen aan bod; kapitalisme, imperialisme, arrogantie, werkdruk, schoonmoeders, onbegrip, puber-ouder relatie, een mate van spiritualisme enzovoort. We hebben de serie nu twee keer bekeken, maar het blijft van de eerste minuut tot de laatste uiterst boeiend. (Klein minpuntje en dat is al eerder hier vermeld; de rol van Rachel aan het eind....Die had ik toch graag anders gezien, maar haar houding is ook wel weer eng herkenbaar.)

In aanloop naar seizoen 3 hebben we dit seizoen nog een keer gekeken, en het is nog steeds een fantastische serie. Wat The Oceanic Six vertelt over de vibe van de serie herken ik wel, mooie mix van verschillende genres waardoor het niet in een hokje te plaatsen is. Geen happy end (want dan was Rachel niet teruggegaan, en had Murray het overleefd), maar dat is in dit geval niet erg. Benieuwd naar seizoen 3!

Ik had deze serie of in ieder geval de titel al regelmatig voorbij zien komen, maar het was nog nooit bij me opgekomen om er naar te kijken. Tot dat m'n zoon zei dat ik het toch maar eens moest proberen. En het viel me 100% mee. Ik ben het wel zo ongeveer met The Oceanic Six zijn recencie eens. Ik had ook zoiets van, waar zit ik naar te kijken. Maar ik vond het totaal niet erg om door te blijven kijken. Trouwens ook een hele leuke cast. Die hotel manager vind ik wel een leuk figuur, hij speelt ook, Frank in "The Last Of Us". En die mooie vrouwen maken het ook aangenaam om het te blijven volgen. Ik ga de andere seizoenen van "The White Lotus" ook zeker kijken. Ik ben niet echt een liefhebber van Amerikaanse humor, maar dit kan ik toch wel waarderen.

Seizoen 1 heb ik nou helemaal gezien en ik vind het toch best wel goed. Het doet me zelfs zo nu en dan heel veel aan de gebroeders Coen denken. Dezelfde soort zwarte humor. Ik ben nu heel benieuwd naar het volgende seizoen.