Toen Was Geluk Heel Gewoon - De Film (2014)

Ongelooflijk stupide film van de gelijknamige serie.

Vond de serie 'soms' wel `s leuk, maar dat ging ook steeds bergafwaarts.

En nu komen ze ook al met een film op de proppen.

Nee, 1 van de slechtste nederlandse films die ik ooit gezien heb.

On Demand zitten kijken vanmiddag, was toch wel nieuwsgierig door een collega die totaal niet van Nederlandse films is, maar dit toch wel leuk vond. Tja, wat vind ik ervan? Als film best leuk. Maar dan moet je niet continu gaan zitten zoeken naar links of gelijkenissen met de serie. Alleen de personages zijn hetzelfde. En dan nog is de moeder van Nel niet de 'echte': Elisabeth Versluys, de enige echte 'Eucalypta', overleed 2 jaar na het stoppen van de serie. Coby Timp doet in niets aan haar denken, het spijt me.

De aankleding vond ik wat overdreven, al snap ik dat het allemaal wat karikaturaal MOET zijn, maar zelfs in de hippe oranje/bruine jaren 70 wisten de meeste mensen wel wat doseren was en hadden ze in hun kamer niet twee wanden met totaal verschillende schreeuwmotieven. Beetje té dus.

Maar al met al heb ik best een paar keer gelachen. En okee, Jaap is nu dan echt met pensioen, dus hier blijft het ook bij. Denk ik. 3 sterren van mij.

Wat vreselijk jammer......... De gehele vertrouwde sfeer uit de TV-reeks was helemaal weg in deze film. De bekende huiskamer van Jaap en Nel met de eettafel met het smirnoff-tafelkleed, de R.E.T.-kantine met de klok die altijd op 12:25 uur staat, het stoffige kantoortje van meneer Harmsen... dit alles was er niet in de film. Het grootste gemis vond ik nog de originele schoonmoeder (Eukalypta) van jaap Kooiman. Dat was in de film een andere actrice, maar die schijnt helaas overleden te zijn. Ik zou het leuk hebben gevonden wanneer men Zus (Moena Goeman Borgesius) uit Emmer Compascuüm nog een keer terug had laten keren in deze film. Ik schrok er eerlijk gezegd een beetje van om te zien hoeveel verouderd de acteurs inmiddels zijn geworden. De nek van Joke Bruis (Nel Kooiman) was helemaal verrimpeld. Er is zichtbaar veel moeite besteed aan de materiele zaken uit de tijd waarin de film zich afspeelt, zoals de auto's, stadsbussen en gebruiksvoorwerpen en dergelijke. Alles leek te kloppen met de tijd zoals ik die zelf destijds heb meegemaakt. Het acteerspel van Ton Kas (een wazige, drugsverslaafde yoga-beoefenaar) vond ik geweldig (net als in de film "Plan C"). Het flinterdunne verhaaltje was best leuk. Alles bij elkaar afwegende komt de film wat mij betreft niet verder dan 2 sterren. Al had men de film nooit gemaakt, had ik dat ook niet erg gevonden en dan was de mooie herinnering aan de TV-reeks intact gebleven.

Vermakelijk en nostalgisch, maar het niveau van de geweldige serie wordt helaas nergens gehaald.

Grappige familie film, en als je de serie leuk hebt gevonden.. vind je deze ook prima.

Ik vond de jaren 70 stijl wel goed gebracht.

2.5***

Ik vond de film in tegenstelling tot de tv serie erg tegenvallen, de film lift eigenlijk onterecht mee op het succes van de tv serie. Ik had na alle promotie die er aan de film vooraf ging veel meer van verwacht, echt jammer dit.

De serie op TV was best wel aardig. Maar deze FILM? Na 30 minuten de hoop opgegeven dat het nog wel leuk zou worden. En wat normaal nog niet bij slechte films gebeurt is er dan toch eindelijk van gekomen. De stop knop ingedrukt en deze film in de afvalemmer gedeponeerd. Dit om te voorkomen dat ik deze nog eens een keer per ongeluk zou opzetten.

Tegenvallende film die veel te ver af stond van de hoogtij dagen van de serie.Dit is veel te flauw en overdreven en het onzinnige verhaal weet zelden een glimlach te ontlokken.Het laatste half uur werd het iets beter maar toen was Toen was geluk heel gewoon al lang niet meer te redden.

Niet dat ik hier ooit naar zou willen kijken, maar ik heb toch maar op de trailer geklikt. Die ziet er erg triest uit en bewijst al direct het gelijk van alle negatieve reviews. De serie was toch eigenlijk al na de eerste vier of vijf jaargangen niet leuk meer. De formule is uitgewerkt, iedereen is uitgeblust en het kijkpubliek is al lang moe geworden. Gevalletje ze hadden er eerder mee moeten stoppen.

Hoe langer ik erover nadenk, hoe triester en overbodiger deze film vind. Dit hadden ze gewoon niet moeten doen. Het klopt niet. De personages zijn versleten, de decors zijn anders, het verhaal is vergezocht. Een tweede keer kijken zit er niet in vrees ik.

Waar ging dit in hemelsnaam over?

Was nooit echt bekend met de serie, maar Rotterdammer dus was wel nieuwsgierig. Ik heb me suf zitten vervelen, en hoe langer ik over het verhaal nadenk hoe debieler het wordt. En wat is Gerard C. toch naar. Wel leuk om Ids van der Krieke weer eens te zien.

2,0*

Leuke film met grappige grappen.

Serie nooit gezien en deze film was zonde van mijn tijd.

Jammer dat het zich niet afspeelt in dezelfde setting als de serie. Een gemiste kans. Verder vond ik het verhaal ook niet om over naar huis te schrijven. Maar op zich wel aardig.

Heel slecht. Ik ken de serie vaag en die was op de achtergrond nog wel te kijken, maar een film is net te veel. Nergens wordt het grappig, soms is het zelfs irritant en het verhaaltje boeit ook niet echt. Verder heb ik weinig binding met de personages waar de film natuurlijk wel een beetje op drijft. Het tijdsbeeld en de aankleding zijn nog wel prima, maar dan kan ik ook gewoon foto's kijken. 1,0*.

Best geinig. Niets hoogstaands maar wel aantal keer moeten glimlachen.

Deze film kwam gewoon te laat na het stopzetten van de serie. En zoals enkele voorgangers hier schrijven was de sfeer eruit omdat men het nodig vond nieuwe decors te gebruiken i.pv. de oude vertrouwde. Maar het grootste gemis is de afwezigheid van de actrice die Kooiman's schoonmoeder speelde; die was in de tussentijd al overleden. De actrice die de rol overnam komt er niet eens in de buurt.

Ja, het verhaal is flauw. Maar de hele serie was flauw, op een leuke manier. Mooi dat ze er een eind aan hebben gebreid - Jaap met pensioen - maar deze film had gewoon meteen achter de serie aan gemaakt moeten worden.

Als je de serie bent gewend, moet dit wel flink wennen. Dit is wel echt weer wat anders. Leuk om eens een keertje te zien, maar de uitgesproken type's zijn nu allemaal wat trager. Inderdaad opvallend hoe veel ouder ze geworden zijn in de film.

Het lastige bij dit soort producties is dat ze vooral bedoeld zijn voor de fans van de tv-serie, maar tegelijk een zelfstandig iets willen zijn. Wie de serie nooit heeft gezien, snapt waarschijnlijk absoluut niet waarom iedereen zich in het begin dusdanig ergert aan Jaap dat niemand hem erbij wil hebben als naar de finale gekeken gaat worden. Terwijl de fans zich (ook hier) in hoge mate ergeren aan de verschillen met de tv-serie. Een andere schoonmoeder, andere decors, echte straten in plaats van karton...

Ik heb de serie nooit op televisie gevolgd, maar een jaar of vijf geleden wel een keer in een weekend een paar seizoenen gebingewatcht op YouTube. Ik weet nog dat ik het er in de latere seizoenen allemaal niet geloofwaardiger of leuker op vond worden.

Ik denk dat ik intussen weer ver genoeg van de serie af stond om deze film gewoon als film te kunnen waarderen.
Het verhaaltje is dun, maar de film heeft ook niet de pretentie om meer te zijn dan een luchtige komedie met een romantisch sentimentje. Dat Nel zich dan, balancerend tussen moeder en echtgenoot, laat verleiden door een goeroe met wat jointjes begreep ik verdorie ook nog wel. Je zult maar zo'n moeder hebben - en zo'n man..! Verder zitten er best wel leuke grappen en details in, zoals de twee hippies die na dagen nog op dezelfde plek staan te kletsen.

Ik zag in deze film vooral vakmensen met een schat aan ervaring aan het werk. Huib Rooymans en Sjoerd Pleijsier werkten gelukkig veel minder over the top en irritant dan in de tv-serie. Joke Bruijs en Gerard Cox horen gewoon bij elkaar en doen het geweldig (dat Cox bij sommigen hier zoveel irritatie oproept geeft al aan hoe geknipt hij is voor deze rol!). En de kleinere rollen zijn met aandacht ingevuld. Wat een dotje is die Jelle de Jong!

Dan nog dit: ik was 15 jaar ten tijde van de finale. En al volg ik het voetbal al jaren niet meer, ik voel bij wijze van spreken nog de pijn. En het voelde als een opluchting dat geen juichende Mannschaft in beeld kwam. Het bleef bij de doelpunten en ik keek weg. Maar daarmee zat ik wel in de sfeer en de beleving van toen.