Valentín (2002)

Dat maakt me happy. Zal vannacht goed slapen...

Als ie mee mag doen van de regels dan kun je de jury niet kwalijk nemen dat ie ook wint. De regie van deze film is behoorlijk geniaal.

Volgens Floris Vos.

Bron: Oene Kummer

Een sfeervolle film met humor en drama, maar wat nu eigenlijk het moral van dit verhaal is, ...geen idee. Ik vond dat de film nogal plots eindigde. Het zoveel mooier geweest als het wat verder werd uitgediept. Wat meer diepgang in de andere karakters had naar mijn mening voor meer betrokkenheid gezorgd.

Hahaha...dit is een film waarvan ik bijna overgehaald zou worden om kindertjes te gaan maken. BIJNA hè!

vond de film een beetje weg hebben van amelie.. maar dat kan aan mij liggen..

prachtige cinema 4.5

ga deze film zeker kopen nu ik hem heb gezien.

het eindigt mooi met 2 mensen die bij elkaar blijven.

Wat een schattig mannetje is die valentin!

Leuke Europese film! Zoiets kan Hollywood niet nadoen! 4,0*

Het is hoofdzakelijk toch een Zuid-Amerikaanse film...

Ben van gedachte verandert nadat ik de film nog eens heb gezien. Staat bij mij nu op nummer 3 in mijn top 10. Voor mij is namelijk altijd de goude regel voor een meesterwerk dat hij bij de 2de keer zien minstens zoveel ammuseert bij mij. PRACHTIG! Ik zag nu meer details. En ik vond Valentin nog snoeziger! En inderdaat Zuid-Amerikaans. Ik dacht dat het een Zuid-Europese film was. (Schaam, schaam. Ach, ik ben pas 13... Dan mag je het Italiaans en ARgentijns toch nog perongeluk verwisselen )

Leuke, warme film die iets te veel voortgaat zonder intenties om me echt compleet te overtuigen; nu gewoon een mooie mengeling van humor en drama, een goede hoofdpersoon, de film zag er bovendien verzorgd uit, alleen het verhaal was soms wel erg gemiddeld. Zo vond ik de manier waarop onze hoofdpersoon en de blonde vrouw hun contact opbouwden wel erg onwaarschijnlijk

Toevallig, ik moest tijdens het kijken van deze film ook meerdere malen aan Amelie denken. Valentín zou haar broertje kunnen zijn...

Lieve film, die gelukkig nooit te zoet wordt. En geen happy-Hollywoord einde!

Het jochie speelt uitstekend en mij is vooral de scene in de kerk bijgebleven, waarin hij al filosoferend de hele kerkelijke leer voor lul zet.

Ondanks dat er weinig opzienbarends gebeurt blijft het geheel onderhoudend. Mooi en voor mij een dikke voldoende!

Ha! Ha! Inderdaad!

Een prachtige film! Dat jochie speelt geweldig al is het soms wel wat onwaarschijnlijk.

zeer mooie film
ik dacht dat we zijn echte moeder nog te zien gingen krijgen maar in de plaats begon de aftiteling al.
jammer

Niet een hele bijzondere film, maar wel mooi en warm. Jochie speelt idd geweldig.

Een jongen hunkerend naar genegenheid en tederheid in een vaak onbegrijpelijke volwassen wereld.

Uitzonderlijke junior-acteur deze Rodrigo Noya.

Hartverwarmend verhaal over jongetje dat moederliefde zoekt

Het achtjarige jochie Valentín wil niets liever dan de eerste man op de maan worden. Hij droomt ervan astronaut te zijn en bouwt ruimteschepen van karton. Zijn oma die voor hem zorgt, begrijpt weinig van zijn obsessie. Voor Valentín is deze hobby vooral een vlucht en een droom. Want diep van binnen is het een ongelukkig kereltje dat vergeefs zoekt naar moederliefde.

Regisseur Alejandro Agresti putte uit zijn eigen herinneringen om daaromheen het verhaal van dit jongetje te vertellen. Valentín loenst en draagt een dikke bril. Maar dat zal zijn ruimtedroom niet in de weg staan, zo weet hij zeker. De bril geeft hem een wijsneuzig voorkomen, dat overeenstemt met zijn karakter. Want dit jongetje is niet alleen een kind die naar zijn moeder verlangt, maar ook een vroegwijs kereltje dat anders tegen de volwassenenwereld aankijkt en die volwassenen met zijn interpretaties nog iets kan leren.

Moeder heeft Valentín al jong verlaten, onduidelijk is waarom. Vader is altijd druk en verslijt de ene vriendin na de andere. Valentín en oma kunnen het samen prima vinden, maar een substituut voor ouderliefde is haar zorg voor het jongetje niet. Hij hoopt en droomt op een toekomst met een moeder. Elke nieuwe vriendin van zijn vader zou die gedroomde nieuwe moeder kunnen zijn.

Valentín is vanaf minuut één een innemend en ontroerend kereltje. Hij kijkt aan over zijn dikke bril, met het hoofd een beetje schuin. Zo kijkt hij ook de wereld in en zo vertelt hij in de voice-over over zijn eigen leven. Hij doet dat nuchter en grappig, zodat het kleine drama dragelijk blijft. Een nieuwe vriendin van zijn vader raakt door emoties overmand door zijn levensverhaal, maar zelf begrijpt hij niet hoe het komt dat hij haar ontroert.

De film Valentín is hartverwarmend en soms hartverscheurend. De lichte toon is de grote vondst van deze film. Daardoor verzandt het verhaal niet in een zwaarmoedig melodrama. Desondanks raakt het verhaal je wel. De humor overheerst nergens het eenzame verhaal van Valentín, maar staat er steeds ten dienste aan. Valentín is een korte en redelijk conventionele film, die het moet hebben van het mooivertelde verhaal en van het lieve koppie en de aanstekelijke verteltoon van het hoofdrolspelertje.

Sympathieke, maar niet echt bijster bijzondere film over een klein wijsneusje met gigantische bril. De film ziet er goed en verzorgd uit, straalt aardig wat warmte uit en het wordt allemaal ook vlotjes verteld. Verder is de luchtige toon en de subtiele humor een sterke keuze geweest. De uitwerking van het verhaal liet voor mij jammer genoeg af en toe wat te wensen over, maar verder wist Valentín goed te amuseren.

3,5 sterren.

Grappig en sympathieke film over een jongetje in de grote mensen wereld. Het jongetje komt vaak grappig, wijs of brutaal over en steelt de show.

Mooie innemende film over het jongetje Valentin en de mensen om hem heen. Qua sfeer deed ie me wel wat denken aan een favoriet van me "Mit liv som Hund" hoewel die film nog een stuk verrassender is en van een hoger artistiek niveau.

Je moet ervan houden, niet mijn soort.

Concreet heeft deze charmante, onschuldige, positieve, warme, aardige en goed geacteerde film (met een gezonde dosis humor) niet zoveel te vertellen; de laatste twintig minuten probeert de regisseur nog enige spanning op te bouwen, maar een emotionele climax wordt het niet.

De eerste helft van de film kon me eigenlijk niet zo bekoren. 'k geraakte niet echt in het verhaal, maar gelukkig viel de tweede helft wel mee. De cast deed het zeker niet slecht en ook de muziek vond 'k wel iets hebben.

Tja, 'k vond het uiteindelijk wel niet mis, maar 'k hoef de film niet meer terug te zien. De film duurt ook niet zo lang (86min), dus je kan deze gerust eens meepikken als ze hem eens op tv tonen, maar een must-see is het niet.

Sympathiek klein filmpje, waarin net even te weinig in gebeurd om het echt interessant te maken.

Geeft verder niks,verder gewoon heel aardig gedaan.

Een kleine film. De film is zich daar duidelijk van bewust aangezien het jongetje tegen het einde zoiets zegt als dat hij nu "een eigen verhaaltje te vertellen heeft, al is het maar een klein verhaaltje". Klein, eenvoudig, warm en sympathiek.

Het weet zich niet echt te onderscheiden van andere films over kinderen die (een van) hun ouders missen. Enig puntje van verschil is dat hier de sympathieke teksten die het jongetje zegt duidelijk op volwassenen zijn gericht, want de teksten passen niet bij zo'n klein kind. Niets bijzonders, verder wel een nette film. 3*