La Cinquième Saison (2012)

Deze film vanavond herzien en net zoals de films van Tarkovsky waar ik gelijk aan moest denken is dit een film die je meermalen gezien moet hebben om er een juist oordeel over te vellen. Vrolijk wordt je niet van deze apocalyptische film waar de mens terugvalt in het meest primitieve. Zowel God als wetenschap lijken immers te hebben afgedaan. Deze film die het van mij moet hebben van de schitterende cinematografie - de kracht die er van de beelden uitgaat is enorm - heb ik nu bekeken zonder ondertiteling, want dat laatste leidt alleen maar af. Ten slotte heb ik de film al een keer gezien en ik weet dus precies waar het over gaat. Deze film krijgt na herziening van mij de hoogste waardering en mag zich rekenen tot de beste Belgische producties ooit gemaakt.

5,0*

Misschien aardig om hier even te vermelden? KEBAB ROYAL - kebabroyal.com Als het goed is, dit voorjaar geschoten.

Erg mooi. Mocht alleen heel soms net iets scherper uit de hoek komen. Maar voor de rest mooi verteld, mooi geschoten, en met veel symboliek, humor en filmhistorisch besef. 4*

Visueel erg mooi en schijnbaar ben ik niet de enige (misschien door de kleurstelling?) die moest denken aan "Songs from the Second Floor" en inderdaad The Wicker Man en Tarkovsky ... tsja kan je inderdaad niet helemaal omheen, maar het lijkt meer als saluut bedoeld te zijn.
Film op zichzelf is al sterk genoeg met een soort van langzaam voltrekkende apocalyps als na de winter de natuur gewoon in slaap blijft ... een waarschuwing van waar wij mee bezig zijn en daarom ook de struisvogels aan het einde?
Weinig dialoog, de beelden vertellen het verhaal samen met de personages die we volgen.

De beste film van de laatste 2/3 jaar i.m.o.

Boeiende film die helaas nergens écht indruk wist te maken. Daarvoor vond ik het op teveel vlakken een beetje 'net-niet'. Ik sluit me vooral aan bij wat The One Ring op de vorige pagina al schreef: op de één of andere manier voelt het toch niet zó uniek aan, en doet het aan een hoop films denken die eigenlijk beter zijn imo.

Neemt niet weg dat ik hiervan wel degelijk genoten heb. Voornamelijk de begin en eindscene zijn goud waard. De desolate contreien en de aardige soundtrack (hoewel wat braaf) weten een sterk sfeertje te creëren. Verhaaltje zelf is leuk bedacht maar had af en toe wel wat verrassender uit de hoek mogen komen. Ook de pogingen tot absurdisme voelen ietwat halfbakken, had sterker naar voren mogen komen. Toch 3* sterretjes.

Wie al eens naar de Ardennen op reis gaat, weet dat het er aangenaam toeven is bij mooi weer, maar ook dat het er doods en depressief is bij grijs weer. Het is dan ook niet onbegrijpelijk dat de lokale bewoners niet genoeg hebben aan een psychiater als ze een volledig jaar geen enkel streepje zon gezien hebben. Louwyck glijdt tot twee keer toe uit als hij gefrustreerd op rotte appels rondom hem schopt, Van Den Begin hakt het hoofd van zijn eigen felbegeerde haan eraf en Poirier ziet eruit alsof er nooit een ziel in dat lichaam van haar gezeten heeft.

De gebroeders Brosens-Woodworth tonen het einde van de wereld als een tergend traag melancholisch proces, en geven hier en daar een absurdistische toets aan het geheel (ik las de vergelijking met Calvaire, zo ver gaat wel het nooit) Ze leggen het plot uit aan de hand van (soms poëtische) beelden, en vermijden veel dialoog. De emoties van de personages zijn gestild, maar toch erg intens.

Hoewel het cinematografisch niet revolutionair is, blijft dit toch een streling voor het oog. De ene prachtige shot volgt het andere op. De statische beelden zijn als schilderijen op je scherm, en de regisseurs geven je voldoende tijd om erin te verdrinken. 105 minuten lang houden ze precies de juiste toon aan. Even was ik vergeten hoe mooi arthouse kan zijn. Bedankt aan de Brosens & Woodworth om mij eraan te helpen herinneren.

Lijkt me toffe film die ik snel eens hoop te zien!

Zondebok heet Pol, dat natuurlijk verwijst naar een Pool. Ook een bekend zondebok.

Iemand enig idee of deze film nog ergens te verkrijgen is?

Bol.com

Wel uitsluitend op dvd geloof ik.

Films over een nakende apocalyps, het is niet alleen voor Hollywood films weggelegd maar ook auteurs werken graag met dit onderwerp. Vermits er nu massaal naar dit soort films wordt gekeken, kon ik niet achterblijven. Maar deze keer geen Outbreak of Contageon maar Het vijfde seizoen (la cinquième saison) van het talentvolle Belgische duo Brosens/Woodworth. De tweede film die ik van hun zie en een patroon begint te vormen. Link met de natuur, focus op rituelen binnen de gemeenschap (in casu de boomverbranding met het schitterend dansje als voorsmaakje), een soundscape als score. Geniale momenten (de volledige sequentie na de val van het jongetje, het beeld van het meisje op de schommel met op de achtergrond mensen die in slo mo wegrennen met spullen) die een ordinair plot (ook al een patroon bij de cineasten) als narratieve structuur hebben. De film vertelt met beelden bv de opening alleen al krijg ik kippenvel (no pun intented). Maar hoe dwingend hun beelden ook zijn (zelfs van waaiende bomen voelen we onheil) af en toe kunnen we geen emotie linken met verhaal (waarom het meisje zich keert tegen vriend en ouders en dorp bv – de dood van de vader is toch wel heel mager). Voor mij komt wat de makers willen vertellen niet helemaal uit de verf maar de film is knap en creatief gemaakt en stelt vragen over de verhouding mens/natuur.

Recentelijk dit artikel mogen publiceren, waarin ik de film interpreteer en analyseer als parabel.

Wegens de lovende recensies hier en de hoge notering op de Belgiëlijst deze ook eens bekeken. Het is me niet geheel positief bevallen. Zeer minimalistische prent met erg veel stilstaande beelden over een dorpje dat afgesloten lijkt van de buitenwereld met een naderende of reeds plaatsgevonden apocalyps.

Er zijn vele woorden die me door het hoofd spoken. Absurd, nihilistisch, somber, melancholisch, poëtisch en filmisch erg statisch. Mooie beelden van de natuur en enkele rituelen. Geen alledaagse film, ook voor mij niet zo eenvoudig om te doorspartelen.

Een kunstzinnige productie dus die je wellicht in je moet opnemen om volledig te doorgronden. Misschien dat een tweede kijkbeurt later me andere inzichten biedt. Nu bevindt de film zich voor me tussen schip en wal.