Project Nim (2011)

BBC productie,hield me vast , maar voeg niets toe, hoog uit dat er nog steeds mensen zijn die morgen ook een aapje willen.blijven leuken beesten, worden groot net als mensen.

Zeer intresante film/documentare

Het onderwerp vond ik zeer intresant "of de mogelijkheid bestaat om een aap te laten praten"

Vond het leuk om te zien dat de wetenschappers een band kregen met de aap maar door gebrek en geld de aap gewoon aan zijn lot over lieten

Zeer geslaagde doc.

Superieure documentaire, tegelijkertijd fascinerend en hartverscheurend. Alleen in de jaren '70 heeft iemand het maffe idee kunnen realiseren om een chimpanzee op te laten groeien binnen een menselijk gezin. En dat is slechts het begin. De documentaire bevat genoeg drama voor een hele reeks speelfilms en is daarnaast subliem in elkaar gezet. De gebruikte foto's en archiefbeelden zijn indrukwekkend; de interviews met de betrokkenen zijn dit ook. Niet zelden is de documentaire behoorlijk aangrijpend, mede door de emotionele betrokkenheid van de mensen die een rol hebben gespeeld in het leven van Nim. Eersteklas.

Ja, mee eens james_cameron. Toch had ik gehoopt op wat meer focus op 't experiment, de wetenschappelijke kant van het geheel. Deze film focused zich vooral op het sociale aspect. Uiteraard niet echt een punt van kritiek, het is maar net waar je als documentaire maker de focus op wilt leggen, maar dat had ik persoonlijk nog net wat interessanter gevonden. Desalniettemin een indrukwekkend geheel.

Uitstekende documentaire over de chimpansee Nim die wordt opgevoed als een mens en gebarentaal leert. Simpel qua opzet (talking heads en veel archiefmateriaal), maar toch boeiend. Er wordt nogal gemakkelijk over dit project gedacht door alle betrokkenen, en op het einde is niemand er beter van geworden (vooral Nim niet). Uiteindelijk zegt deze documentaire meer over de mens dan over de aap.

Verslag van een wetenschappelijk experiment uit 1974 waar een chimpansee-baby in een mensen-gezin wordt geplaatst met de bedoeling hem gebarentaal te leren en zo met een andere soort te kunnen communiceren.

Hier zien we hoe het experiment afliep en wat er vervolgens gebeurde in het 25-jarige leven van Nim.

Tamelijk onthutsende docu...meer ellende dan je lief is...van lekker apies kijken is hier geen sprake.

Echt vreselijk. En dan heb ik het over de inhoud. De vormgeving is prima: foto's en filmpjes, mensen die hun vertelling doen, aardige muziek erbij...

Ok, de inhoud. Ik heb zelden zo overdreven sentimenteel en vervuld met onwezenlijke fantasieën horen spreken over een dier. Ik vraag mij ook werkelijk af of deze mensen op dezelfde wijze zouden spreken over hun kind of over een geliefd familielid. Of ze dan ook een sensueel gevoel zouden hebben als hun eigen naaktheid bestudeerd werd en of zij geïnteresseerd zouden kijken als diegene aan het masturberen was bijvoorbeeld.

Eigenlijk walgelijk om zo met een dier om te gaan vind ik, eerlijk gezegd. in mijn ogen een onwerkelijke en onrealistische sentimentele benadering en het beoordelen van het dier naar zeer vreemde maatstaven.

De mensen in deze docu zijn niet socially awkward, nee, ze zijn volkomen wereldvreemd en van de pot gerukt en vinden ALLES wat ze meemaken en zien ontzettend raar. De intonaties in hun stemmen zijn daarom verschrikkelijk ergerlijk en het was voor mij bijna niet vol te houden om de belevenissen, laat staan de idiote visies aan te horen.

En verder: aapje krijgt truitje en broekje aan, aapje gaat naar school, aapje moet gedomineerd worden omdat ie zo sterk wordt en wat nog het allerbelangrijkste is: people are thrilled about it!!! O ja, en aapje gaat steeds meer bijten. "Misschien..... gewoon..... omdat hij ouder wordt?" vraagt meneer. Omg!

Triest. Bah, wat een misselijkmakend project. Vooral het afscheid van de onhandelbare aap en zijn behandeling daarna.

De tweede helft geeft beelden te zien van hoe de chimpansees in die tijd 'normaal' behandeld werden, met stroomstokken en andere martelwerktuigen en constant in kooien verblijvend en experimenten ondergaand. Nog walgelijker (zeg maar pure horror!), maar dan wél van documentaire waarde.

En de hoogleraar zegt als conclusie na zijn project: Ik had met aliens kunnen communiceren als ik had kunnen aantonen dat de chimpansee met een menselijke zinsbouw zou communiceren.

Huh?

Mijn conclusie: deze docu geeft een uitstekend beeld van waanzin.

De waanzin van de mensen in de docu, wel te verstaan.

Ik snap je post niet helemaal. Wat wil je nou zeggen ? Dat het van tevoren al duidelijk was dat een chimpansee geen zinnen zou kunnen vormen ? De documentaire stamt uit de tijd dat bekend werd dat chimpansee DNA voor 99% gelijk is aan dat van een mens en dat evolutietheorie sowieso echt omarmd begon te worden. Dat men dit soort experimenten ging doen is daar enkel een logisch gevolg van.

Nee, dat zei ik niet, wel dat de man, te concluderen uit zijn uitspraken, met aliens zou willen communiceren en voor dat doel wil aantonen dat dat pas mogelijk zou zijn als een aap de menselijke zinsbouw zou kunnen aanleren of nadoen. Ik vroeg mij af wat hij (+ de hele familie) gebruikte om zo uit zijn nek te kunnen kletsen en zijn leven aan zo'n nutteloos doel te besteden.

Of zie jij wel nog enige logica hierin?

Evolutietheorie -> experimenten als logisch gevolg (?) Tja, de kosten (dierenleed) staan m.i. in geen verhouding tot de baten. En als ze dachten dat de chimpansee zo goed als mens was, zoals jij zegt, is de behandeling nog meer schandalig. Experimenteren op soortgenoten wordt het dan.

Daarbij het feit dat zoveel dierenleed nodig zou zijn, terwijl de mensen die de proef uitvoeren zogenaamd vrede-, mens- en dierlievend zijn (hippie, treehuggen, door een roze bril kijken, hoofd in de wolken, paddestoelen uit eigen tuin, whatever) en ondertussen martelen wel ok vinden. Want hoe zij de chimpansee behandelden vond ik net zo goed martelen. Vooral toen ze zo glazig bleven kijken toen de aap steeds meer tegendraads werd, zoals volgens mij bv ieder kind ook zou reageren op zoveel onbegrip voor het wezen zelf en op zoveel opgelegde onzinnigheid.

Ik wilde trouwens eerst 1* geven, maar later vond ik het toch wel goed gedaan dat ik zo boos werd van de docu, van de eerste helft dan, en leek het mij heel waardevol dat het vastgelegd is, zodat zoiets nooit meer zal hoeven plaatsvinden.

Martelen ? Dat ben ik niet met je eens. Je ziet juist dat sommige onderzoekers van die Chimpansee houden alsof 't hun kind is. Dat ze er niet de totale zeggenschap over krijgen doet hun overduidelijk veel pijn. Ja, uiteindelijk blijkt dat hun acties niet goed voor de chimpansee uitpakken maar dat was van tevoren niet duidelijk

Interessante wetenschappelijk onderzoeksopzet waar achteraf gezien weinig van overblijft. Denk dat we inmiddels een stuk verder zijn in onze compassie voor dieren en onze relatie tot hen. Interessant om te zien hoe de dierlijkheid van een dier zich manifesteert, ondanks 'onze' leertheorieën etc. Want natuurlijk zijn het geen zinsconstructies, maar is het pure conditionering. Verder mooi om te zien hoe de oprechtheid en verniftigde gevoelens van dieren (chimpansees uiteraard in het specifiek) zich manifesteren. Wat betreft de inhoud van de docu; de emotionele kant had wat minder belicht mogen worden (vooral in het begin), eveneens de constant aanhoudende bombastische muziek. De enkele visuele graphics hadden wel een toegevoegde waarde en de vrij 'kale' manier van interviewen was ook prettig: Prettig om te zien! 3,5*

Helemaal mee eens. Vond het echt triest voor deze aap, genegenheid krijg om vervolgens weer een trap in zen gezicht te krijgen. Die herbert moesten ze ook aan de hoogste boom opknopen, wat een misselijke vent. Even snel scoren door terug te komen met een camera op de snufferd, want oh wat lief! De aap krijgt weer verwachtingen en krijgt vervolgens weer een schop in zen gezicht... Hoe deze mensen met deze aap zijn omgesprongen, echt schandalig!

Tikkie te eenzijdig vanuit oogpunt aapliefhebbers. Weinig weerwoord. Bijna alle verzorgers zijn 'bedrijfsblind'. Er zijn een paar echt gekken bij.

Mooie docu over een experiment met een aap, men wil hem net zo opvoeden als een mens en wanneer dit niet gaat zoals men gehoopt of verwacht had komt er heel wat drama bij kijken. Aangrijpend en heftig. Wel jammer dat het grotendeels vanuit 1 standpunt gemaakt is.

Ik heb hier geen woorden voor. Zo met de gevoelens spelen van dit dier. En vaak met een trotse smile nog kunnen navertellen, uiteindelijk komen de tranen...schuldgevoel ? Ja...schaam je je niet ! Ik wil niet iedereen over dezelfde kam scheren, maar zo'n dieren horen niet in een gezin, en zeker niet als experiment.

Ik heb de film vaak doorgespoeld, kon hier met moeite naar kijken.