Shovel Buddies (2016)

“When I was seven, I met my best friends.

They were idiots, and I loved them for it.

We did everything together.

No matter what, we had each other's backs.

Nothing could change that, even when this jackass got cancer.”

Een tijdje geleden liet ik de film “Swiss Army man” rustig aan me voorbijgaan omdat ik geen zin had om een film over een flatulerend lijk te bekijken. Ook al speelde Daniel Radcliffe dit in stijfsel gedompelde personage. Ik ben er zeker van dat er een diepere betekenis zat achter deze hele bedoeling, maar toch had ik hier echt geen zin in. Toen ik “Shovel Buddies” begon te kijken, zonder enig besef waar het nu uiteindelijk over ging, kwam ik tot de vaststelling dat men hier ook met een lijk rondholt de hele film. En dat dankzij het idiote plan dat Jimmy (Alex “Ithaca” Neustaedter) koste wat kost wil uitvoeren als laatste eerbetoon aan zijn recent gestorven beste vriend Sammy (Philip Labes). En dat plan is ervoor te zorgen dat Sammy begraven zal worden in zijn American footbal T-shirt in plaats van gecremeerd te worden. Dat is de queeste die Jimmy zich gesteld heeft, na het ontvangen van een snapchat. Tja, die jeugd van tegenwoordig. Ze blijven zich vasthouden aan hedendaagse gimmicks tot de laatste snik.

Ik moet toegeven dat aan het begin de film me enorm irriteerde. Hoofdzakelijk door het gedrag van Dan (Kian Lawley). Een vervelend kruidje-roer-me-niet die door zijn aanstellerig gedrag en arrogantie me dusdanig op de zenuwen werkte, dat ik hoopte dat er iemand hem eens vlakaf een muilpeer zou geven. Vooral het vlakaf onbeleefd voorkomen tijdens de begrafenis en de tactloze en seksistische opmerkingen naderhand, zorgden ervoor dat ik eigenlijk veel zin had om de film te laten voor wat het was. Ook het belachelijke, absurde plan was een beetje teveel van het goede. En ik dacht dat politieagenten altijd beschikten over een gut-feeling. Sammy’s vader (James C. “Coldwater” Burns) duidelijk niet. Instinctief moest hij toch aanvoelen wat ze van plan waren. Niet dus. Dat hij naderhand op miraculeuze wijze op het juiste moment en op de juiste plaats verschijnt, zal dan wel weer te maken hebben met jarenlange ervaring zeker.

Naarmate de film vorderde, nam het absurdisme van de film groteske vormen aan. Ik kon alleen niet uitmaken op een bepaald moment of het nu morbide humoristisch of tragikomisch was. Enerzijds zaten er grappige momenten in verwerkt en was het beeld van een slap hangende Sammy in de auto hilarisch. Anderzijds vond ik het soms een ietwat zielige vertoning waarbij de ene domme beslissing na de andere werd genomen. Het fragment waarbij de vier vrolijke tieners zich amuseerden inde auto terwijl een lijk doodgemoedereerd erbij zat, was zowel een vreselijk grappige (hadden ze Bohamian Rhapsody opgezet, dan was het een soort Wayne’s World geweest) als beschamende vertoning.

Het duale karakter van “Shovel Buddies” maakt het moeilijk om er een gepast oordeel over te vormen. Je wordt net zoals de betrokken personages gevoelsmatig heen en weer geslingerd. De film zit ook vol tegenstrijdigheden. Jimmy wil de laatste wens van zijn beste vriend vervullen, maar tegelijkertijd leek Sammy een echt manipulerend ettertje die een schijnbaar hechte vriendschap zomaar overboord gooit, omdat zijn zus iets heeft met die bewuste vriend. Ook Dan’s transformatie van onuitstaanbare klojo naar een begripvolle doorsnee tiener die ineens beseft dat zijn gedrag niet te tolereren was, is een beetje ongeloofwaardig.

Het grootste pluspunt van de film was Kate (Bella Thorne) met dat lieftallige, snoezige snuitje waarbij de guitige, fonkelende ogen opvielen. Een ravissante verschijning. Echt zo’n type vrouwelijk schoon waar echte vriendschappen door kapot gaan. Ik heb in ieder geval de optie “Films kijken waar Bella Thorne in meespeelt” aan mijn to-do lijstje toegevoegd. Het initieel idee voor deze film is op zijn minst origineel te noemen. Naderhand bekeken was niet alleen het kunnen begraven van een lijk een probleem, maar bleek er tussen de verschillende personages ook wel wat strubbelingen te bestaan. Deze persoonlijke vetes bleken echter op het einde van de film ook begraven te zijn. Toepasselijke titel dus.

2.5*