Alting Bliver Godt Igen (2010)

Ziet iemand overeenkomsten met de filmposter van 'The American'?

Daar moest ik ook aan denken toen ik de poster zag.

Bekijk de poster van Vertigo eens.

Politieke thriller van Christoffer Boe?
Lijkt het wel op, maar net als in Reconstruction en Allegro zit alles weer net even iets anders in elkaar dan het in eerste instantie lijkt.
Scriptschrijver met writersblock rijdt iemand aan, neemt tas van slachtoffer mee en verlaat de plek van het ongeval.
Als hij dag later aangifte wil doen van deze hit-and-run blijkt de politie geen slachtoffer te hebben, maar hoofdrolspeler zit wel met onfrisse Deense militaire geheimen.
En dan krijg je allerlei schimmige figuren achter je aan.
Vreemde camerastandpunten (een landend vliegtuig gaat van kop naar staart diagonaal door het beeld) en overviews van straten lijken ontzettend veel op de maquettes uit de filmstudio.
Er wordt weer flink heen-en-weer gehobbeld met werkelijkheid en illusie.
Prachtige slotscene trouwens!

Tsja. De hand van Boe is wel te zien, maar daarmee wordt Alting bliver godt igen nog geen topfilm. Verre van. Zoals ik bij Allegro al schreef zou Boe er goed aan doen eens een ander uitgangspunt te kiezen, een andere verhaalstructuur. Telkens weer draait het bij Boe om de grens tussen fictie en werkelijkheid, met binnen de film verschillende niveau's, die dan ook in lagen op de kijker afkomen. (Los daarvan is het gebeuren van een scriptschrijver die de werkelijkheid niet meer goed kan scheiden van fantasie sowieso al echt te uitgemolken, daar moet je wel wat meer mee doen om het nog interessant te maken). Daarnaast gooit Boe er standaard het klassieke thema van de verloren of onmogelijke liefde doorheen. Niks mis mee, en in Reconstruction werkte het wonderwel, maar het is me teveel van hetzelfde inmiddels. Wat heeft Alting bliver godt igen verder nog te bieden? In ieder geval een redelijk interessant en actueel subplot over het naar buiten brengen van militaire wandaden, een prima tempo, meer dan redelijke cinematografie met vooral een opvallende helderheid in de shots, en een stijlvolle muzikale omlijsting. Genoeg voor de amusementswaarde in elk geval, maar zoals gezegd, indruk maken doet het al lang niet meer. Mag het misschien eens wat anders zijn, meneer Boe?

Offscreen is iets heel anders.

Ah, goed om te weten, hoewel je, afgaande op de reacties en de plotomschrijving, toch precies de twee door mij aangehaalde typische Boe-elementen in het verhaal terug ziet...

Zitten wel wat Boe elementen in maar vergeleken met Reconstruction, Allegro en Everything Will Be Fine dusdanig weinig en heel anders uitgewerkt dat het wel een andere soort film is die niet bij dit rijtje thuishoort behalve dat ze de regisseur gemeen hebben. En Boe zit er zelf in als zichzelf ook wel grappig.

Topfilm over een vermeend controversieel onderwerp.
Prachtige plotwending. Jens Albinus is in vorm
Genoten

Haast een typische Boe (film sluit duidelijk aan bij Reconstruction en Allegro), maar gelukkig wel genoeg 'eigen' om op eigen benen te staan. Van voor naar achter is de film weer compleet gestilleerd. Dit uit zich vooral in het lichtgebruik, waar sommige scenes overspoeld worden door licht, dat door een raam naar binnen komt en het gebruiken van maquettes als locaties. Sowieso speelt de architectuur een hele grote rol.

De opbouw van deze thriller is erg sterk, maar verliest met het verlopen van de tijd een beetje de angel. De twee verhaallijnen die door elkaar lopen zijn niet optimaal op elkaar afgestemd en roepen ook vragen op, die niet zo makkelijk te beantwoorden zijn. Ik vraag me af hoeveel van regisseur Jakob Falk in Boe zelf terug te vinden is. Als een extra bij Allegro zei hij, dat hij zich na het succes van Reconstruction min of meer verplicht voelde om nog zo'n soort film te maken (i.p.v. Offscreen, die hij toen al aan het maken was). Wanneer Falk hier een writer's block heeft, zegt zijn vrouw, dat hij maar een script moet schrijven met een verhaal dat pijn doet, daar is hij namelijk toch zo goed in?

Ben benieuwd waar Boe in de toekomst mee gaat komen.

Met Reconstruction maakte Christoffer Boe een film die nu al jarenlang in mijn top 10 staat. En om maar meteen met de deur in huis te vallen in die top 10 zal Everything Will Be Fine niet belanden. Daarvoor verliest de film na een ijzersterk begin te zeer aan kracht. Dat zit hem vooral in het hoofdpersonage.

Waar je in Reconstruction volledig meeleefde met het centrale personage daar slaat de achterdocht en waanzin bij Jacob Falk in Everything Will Be Fine veel te bruusk en daardoor volkomen ongeloofwaardig toe.

Dat de film uiteindelijk met een volkomen plausibele verklaring komt, maakt het enigszins goed, maar doet niets af aan de irritatie die het personage Jacob Falk in het middenstuk opriep. Dat is doodzonde, want visueel weet Christoffer Boe in Everything Will Be Fine weer meer dan te overtuigen met enkele pareltjes van scenes.

Goed filmpje.

Matige film over een filmregisseur die zijn deadline moet halen, maar ondertussen iemand aanrijdt en met belastende fotos komt te zitten. Op zich een plot voor een conventionele spionage-thriller, maar niets is minder waar. Het hoofdpersonage wordt op een gegeven moment ongeloofwaardig paranoïde, en tijdens het laatste gedeelte kom je er dan ook achter waarom. Ondanks een aantal mooie shots, kon de film mijn aandacht niet altijd even goed vasthouden.

Een redelijk Drama/Thriller film...
Redelijk verhaal...
Prima acteerwerk...
Bekende acteur Nicolas Bro (The Killing)...
Prima kwaliteit breedbeeld
(geen HD aanwezig)...
Redelijk achtergrond geluid
(geen Dolby Digital aanwezig)...

Spannende thriller die complexer wordt naarmate het verhaal vordert tot het doordringt dat realiteit en fictie bij het hoofdpersonage netjes dooreen lopen.
Met die zienswijze vind ik deze "Everything will be fine" een goede, onderhoudende film, die de kijker kan boeien en kan bogen op een intelligente opbouw en uitstekende acts.

Je moet hem even uitzitten maar ik vond dit een van de beste films ooit gezien op Sundance chanel

Weer een betere Boe, mocht ook wel na de martelgang die Offscreen was.

Al is het wel een stuk conventioneler, plotgewijs voornamelijk. Beetje afgezaagd zou je het zelfs kunnen noemen, het hele mindfuck gebeuren waarin fictie en realiteit in collisie raken. Pakte in Reconstruction pertinent beter uit.

Deze film moet het dan ook vooral hebben van zijn visuele krachtpatserij. Prachtig gefilmd, opvallend hoe hij telkens weer ijverig omspringt met de meest geweldige belichtingen. Een echte virtuoos op dat gebied, zoveel is wel duidelijk na een viertal films van de man gezien te hebben. Albinus's prestatie is tevens solide. Gelukkig een stuk minder ergerlijk dan een tergende Bro uit Offscreen, en veel minder saai dan die lamlendige biljartbal uit Allegro. Aan het kaliber Bonnevie/Kaas kan hij dan net weer niet tippen.

Tegenvallender is echter de soundtrack; waar Boe normaliter veel sfeer en mystiek meegeeft door middel van muziek, klonk de soundtrack hier grotendeels veeleer als iets wat je in zo'n vrijdagavond RTL thrilletje aantreft. Behalve enkele schaarse momentjes wellicht, zoals wanneer de pianomuziek intrede deed.

Maar zeker de moeite waard, al is het maar omwille van de schitterende cinematografie. Voor nu een kleine 3,5*, maar ik voorzie dat dit wellicht een groeiertje is.

Tegenvaller. Voor een werkje uit Denemarken kun u me normaal gesproken midden in de nacht wakker maken, maar deze is het toch net niet.
Thriller die een lange opbouw heeft, en derhalve lang, vaag en onopvallend blijft. Het laatste half uur komt er eindelijk wat meer vaart en spanning in het af en toe moeilijk te volgen verhaal, maar gaan ze uiteindelijk aan het slot definitief in de fout door opzichtig te proberen er een kunstzinnig tintje aan te geven. Iets wat niet past en zeker niets toevoegt aan deze film.
Wat ook niet meehelpt trouwens is dat het mannelijk hoofdpersonage een laffe, egoïstische lompe hork is. Dat hij verderop in het verhaal ook nog paranoia wordt, doet je als kijker dan ook helemaal niets.
Volgende keer beter dus.