Fataal (2016)

Jesse (17) maakt een film over zinloos geweld | Scholieren.com

Vanaf 3 november in de bioscoop (JSB Productions, via Pathé)

Vandaag de premiere en ben enorm benieuwd. Lijkt me een topper juist door het enorme zinlose geweld van de afgelopen jaren

Doorsnee film die het vooral van de boodschap moet hebben.

Het geheel voelde een beetje leeg aan. Het leek alsof het enige doel van de film de boodschap was, en dat de rest er maar een beetje omheen verzonnen was. De boodschap is natuurlijk - zeker in dit geval - belangrijk, maar dan moet de film verder wel interessant zijn. Na de mishandeling gebeurde er eigenlijk niet zo veel en modderde alles een beetje door. Personages werden verder niet uitgediept. Gelukkig werd alles nog redelijk goedgemaakt door het einde. Ik twijfelde of de film zijn ruiten zou ingooien door het te laten eindigen in een happy-end, maar gelukkig gebeurde dat niet.

Het acteerwerk was meestal niet bijzonder, maar hoofdrolspeler Jeffrey Hamilton heeft mij positief verrast. Hij zette best een overtuigende rol neer, en speelde eigenlijk de rest van de cast van het scherm. Het dieptepunt was de rol van Harry Piekema. Zelden zo'n niet-overtuigende rol gezien; alsof hij zijn teksten van een blaadje oplas.

De beelden zagen er hier en daar prima uit. Wel leek het alsof de film oorspronkelijk in 16:9 was opgenomen en later 21:9 is gemaakt; acteurs die buiten het beeld vielen of shots die wel erg ver ingezoomd leken.

De geluidsmix was bij zoveel Nederlandse films niet best. Bij de clubscènes was het grijpen naar de afstandsbediening om het volume flink lager te zetten en waren de dialogen nauwelijks meer te verstaan. Nadien moest het volume weer flink omhoog.

Al met al een aardige film (van een 19-jarige regisseur) die je een keer aan kunt klikken op Videoland of Netflix, maar waarbij binnen zijn genre zeker betere opties te vinden zijn.

6,5/10

Laat ik voorop stellen dat het natuurlijk behoorlijk knap is dat zo'n jonge gast dit voor elkaar krijgt. En natuurlijk mooi dat ze iets voor dit thema willen doen.

Maar oei de film is wel heel erg slecht. Was er al een beetje bang voor na het zien van de über soap achtige trailer.

Grootste stoorzender was overigens juist de ervaren man Dick van de Heuvel. Wat een tergend slecht script. Nou ben ik sowieso niet zo'n fan van de Nederlandse taal in film, maar de dialogen waren echt beroerd. Dat in combinatie met acteurs die niet overtuigend genoeg zijn. Met name Harry Piekema en Priscilla Knetemann.

Ik geloof overigens ook niet dat een film als deze, hoe goed ook bedoelt, echt een verschil zal maken bij jongeren wat betreft zinloos geweld.

Qua distributie heel knap en het budget was niet hoog, maar dat zie je er helaas ook vanaf. Belichting was ver onder de maat, net als het geluid. Ben verder ook nog niet overtuigd dat we hier de nieuwe Paul Verhoeven aan het werk hebben gezien.

Wel een mooi nummer op het eind van Michael Prins.

1.5*

Verrassend sterk drama met vrijwel volledige onbekende cast.

Op Piekema de Albert Heijn chef na dan.

Er wordt best aardig overtuigend geacteerd en het onderwerp is beladen genoeg om de aandacht 90 minuten vast te houden. Ik heb wel slechtere nederlandse films gezien met meer bekende namen en zogenaamde reeds gevestigde regisseurs.

3*/3.5*

perfect omschreven door #flitskikker hierboven. Wel erg vreemd dat je je vriendin ten huwelijk vraagt en je al een jaar bezig bent om een club op te bouwen terwijl ze daar niks van weet. Dus zoals #flitskikker omschrijft:het leek er op dat het enige doel de boodschap was. Desondanks toch 3*

#aanmoediging.

Goedbedoeld, met een duidelijke boodschap maar als film te geforceerd en bij tijd en wijle klunzig ogend. Als je met zo'n heftig maar vaak verteld verhaal volledig wil overtuigen is het belangrijk dat bijna alles klopt en hoewel iedereen zichtbaar zijn best doet is daar hier geen sprake van. Karakters zijn vaak eendimensionaal geschreven/uitgewerkt(een grotere hufter dan Milan's pa heb ik zelden gezien,) of ongelukkig gecast(Kneteman's Sophie komt onbedoeld over als het tuttige zusje van Marga van Praag, nauwelijks voor te stellen dat iemand als Milan hier voor zou vallen). Vertelling zelf laat ook te wensen over(net nadat MIlan de weg naar mentaal herstel heeft ingezet, krijgt hij weer een niet te goed uitgewerkte terugval zodat zijn daden in de laatste vijftien minuten voor mij niet te plaatsen zijn).

Als pamflet tegen zinloos geweld(bestaat er trouwens zoiets als zinvol geweld?) niet helemaal geslaagd, onderwerp had echt een sterkere uitwerking verdiend. De koele cijfers over geweld in Nederland aan het eind veroorzaakte bij mij nog het grootste schrikeffect.

Tv film of het ziet eruit als een tv film.

Acteren soms om te janken zo slecht.

Camerawerk te degelijk. Weinig sfeer.

Al met al toch 2,5 *

De zeventienjarige Jesse Bleekemolen miste in het rijke Nederlandse filmaanbod een film over zinloos geweld. De tiener besloot hier zelf voor te gaan zorgen en begon slachtoffers van zinloos geweld te interviewen als basis voor zijn scenario. Hij kreeg hierbij hulp van de ervaren scenarioschrijver Dick van den Heuvel, die in het verleden verantwoordelijk was voor de scenario’s van films als Spijt! en Stuk!. Met een nagenoeg onbekend cast begon hij aan dit project. Nagenoeg inderdaad, want Jeffrey Hamilton is een bekend gezicht uit Goede Tijden, Slechte Tijden en Overspel en Harry Piekema kennen we natuurlijk als het gezicht uit de Albert Heijn-reclames.

Ondanks dat Bleekemolen eerder een korte film over zinloos geweld afleverde is een speelfilm natuurlijk hele andere koek. Dat blijkt met Fataal, waarin de jonge filmmaker iets teveel volhardt in het overbrengen van de boodschap van zinloos geweld. Verder wordt elke realiteitszin en erger nog, het volgen van een verhaal, genegeerd. We kunnen dan ook direct stellen dat Van den Heuvel er samen met Bleekemolen een ondoordachte brei van heeft gemaakt. Zo is het natuurlijk ondenkbaar dat Milan zijn vriendin Sophie ten huwelijk vraagt, maar zij tegelijk niets blijkt te weten van zijn plannen om een dance club te openen. Helaas bevat de film wel meer van dit soort situaties die de nodige vraagtekens oproepen en dat komt de film niet bepaald ten goede.

Het zorgt ervoor dat Fataal een wat stroeve film is, die soms de meest bizarre plotwendingen op de kijker afvuurt. Hierdoor krijg je meer dan eens het gevoel dat je naar een aflevering van een slecht uitgewerkte soapserie kijkt. Natuurlijk valt het te prijzen dat Bleekemolen een onderwerp als zinloos geweld verder onder de aandacht wil brengen, maar dit had hij veel beter kunnen aanpakken. Zo zijn de dialogen soms tenenkrommend slecht, waarbij de kijker soms moeite zal hebben om niet in de lach te schieten. Natuurlijk heeft dit ook een hoop te maken met onervarenheid en een zeer beperkt budget waarmee werd gewerkt. Laten we dan ook vooral toejuichen dat jonge filmmakers hun dromen nastreven, want met een iets beter scenario en betere technische middelen is er zeker een kans dat dat hij een volgende keer een stuk beter voor de dag komt.

Fataal heeft een sterke boodschap, maar is verder te mager om van een succes te mogen spreken. Toch is het best knap hoe de zeventienjarige Bleekemolen met een relatief onbekende cast deze film van de grond heeft gekregen en dat valt zeker te prijzen. Het is dan ook vooral een ervaren scenarioschrijver als Dick van den Heuvel aan te rekenen dat het scenario is uitgedraaid op een samen gesprokkeld allegaartje dat amper boven de gemiddelde soapserie uitstijgt die dagelijks op de televisie te zien is. Rare beslissingen van de personages en slecht uitgewerkte dialogen zorgen ervoor dat de boodschap van de film wel overkomt, maar dit allemaal met veel te weinig overtuiging gebeurt. Laten we hopen dat Bleekemolen niet ontmoedigd raakt, maar leert van zijn fouten. Want ondanks dat Fataal een matige film is, wordt het nergens echt slecht en is de potentie zeker aanwezig.

De zinloos geweld-versie van Spijt! Nog voor de film begint wordt er een Postbus 51-achtig filmpje getoond tegen zinloos geweld met het bekende lieveheersbeestje: Stop agressie en geweld! Als je zoiets bij een Tarantino zou zien, dat zou toch echt bespottelijk zijn. Daarna beland je in een verhaal over een jongeman die een discotheek wil gaan openen, iets waar zijn toekomstige vrouw niets vanaf weet, gek genoeg. De eerste 30 minuten lijkt het wel alsof je naar een of ander duf cursusfilmpje 'Ondernemen en boekhouden voor beginners' zit te kijken met nepacteurs en houterige dialogen.
Dan wordt de hoofdpersoon in een parkeergarage in elkaar geslagen en belandt daardoor in een rolstoel (wel heftige beelden eigenlijk, iets té heftig naar mijn idee). Vervolgens wordt er een blik clichés opengetrokken die je doorgaans bij dit soort films kunt verwachten: de familie aan het ziekenhuisbed, het ontwaken uit de coma, de dokter die het slechte nieuws komt brengen, de shock, het revalideren, het thuiskomen, dingen die niet worden uitgesproken, ruzietjes, etc... O, en die gesprekken met z'n therapeut, echt tenenkrommend slecht. Wat een enge therapeut.
Het einde kwam toch nog onverwacht.

Ik vraag me wel eens af of er ergens in het universum een planeet bestaat zoals de onze, maar waar de evolutie net iets anders verliep waardoor een film als deze dáár als een meesterwerk wordt beschouwd, en al het overige dus nóg erger is. Waar nooit een Hitchcock of een Fellini heeft rondgelopen zeg maar.
Of andersom; dat wij hier films de hemel in prijzen die op een andere planeet als complete bagger worden gezien.