Pandora'nin Kutusu (2008)

Nog geen reacties hier?? Verbazend! Dit is namelijk een buitengewoon goede film. Zeer herkenbaar en realistisch. Uitstekend gefilmd, ingetogen, prachtige begeleidende muziek en bovenal briljant acteerwerk. Van Tsilla Chelton in het bijzonder. Oscarwaardig.

Aangename verassing voor mij afgelopen jaar op IFFR.

Maa meer dan de moeite waard.

Eerste half uur lijken we rechtstreeks op een meesterwerk af te stevenen.

Helaas slaat de film hierna een iets andere toon aan.

Afgezien daarvan laat deze film natuurlijk wel even zien hoe je zonder vals sentiment, zonder te veel nadruk op, een film maakt over de ziekte van Alzheimer.

Regelmatig zeer ontroerend familieportret met schitterende beelden.

Wederom een Turkse regisseur die weet te overtuigen!

Begint zo langzamerhand een behoorlijk interessant filmland te worden.

Mooi verhaal over twee zussen en een broer die vernemen dat hun moeder in hun geboortedorp vermist is. Daar aangekomen wordt ze terug gevonden en stellen ze vast dat ze lijd aan Alzheimer. Vanaf dit moment moeten haar kinderen, die elke hun eigen problemen hebben, uitmaken wie de zorg voor hun moeder op zich zal nemen. Een zeer up to date thema, de nazorg van onze ouders in hun oude dag.

Mooie film die met de vele close-ups van de overigens uitstekende acteurs een intimistische sfeer creëert.

Duidelijke karaktertekening. De figuur van het oudje is merkwaardig en de omgang met haar kleinzoon is knap weergegeven.

Ook meerdere uitstekende natuurbeelden.

Aanrader is deze film zeker.

Prachtig! Acteerwerk was erg goed, met name door Granny.

(klein Pareltje)

3.75

Een goede dramafilm...

Mooi verhaal...

Prima acteerwerk...

Redelijk kwaliteit breedbeeld,

teveel geruis (geen HD)...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

En ook nu weer zo'n hele fijne Turkse film waar ik even wat geduld voor moest opbrengen, maar uiteindelijk heerlijk op werd meegevoerd. Prachtige rol van vooral de oude moeder, en ik kan me zo voorstellen dat Alzheimer een onderwerp is dat niet snel in Turkije behandeld wordt. Had misschien met wat minuten korter gekund, maar dat is verder niet zo van betekenis. Erg goed.

4,0*

Een fijne, ingetogen film. Het verhaal voerde mij al snel mee, het acteerwerk vind ik erg goed en het verhaal ontroerde mij. Heel mooi. 4*

Ik kan me alleen maar aansluitingen met de reacties hier. Sterke film inderdaad die op een erg serene en ingetogen manier dementie onder de aandacht brengt. Het begin van de film begint al erg intrigerend wanneer de oma plots verdwijnt. Van ontvoering is niet onmiddellijk sprake, ze is gewoon vermist. Ronddolend waarschijnlijk daar in die onherbergzame omgeving van een klein lokaal dorpje.

Maar ieder heeft zijn leven. De drie kinderen, die voorts geregeld met elkaar kibbelen en ook zo hun eigen problemen hebben, nemen de zorg voor mama op hen, met vallen en opstaan. Ze worden dan ook geconfronteerd met haar dementie in allerlei kleine facetten. De wezenloze afwezige blik van oma is confronterend.

Fijn waren ook de contacten met de kleinzoon. Een film die me nauw aan het hart ligt en waarin ik werd meegezogen. Zeker door het thema, maar ook de serene aanpak en het uitstekende acteerwerk van eenieder. Sterk!

Met behulp van zeer rustige, poëtische en zorgvuldig gecomponeerde beelden vertelt schrijver en regisseur Yesim Ustaoglu over vervreemding binnen een Turkse familie. Een familie waarin halve waarheden, leugens en laffe uitvluchten meedogenloos worden blootgelegd als Nusret, de oude moeder en oma van de familie ziek wordt. De film vertelt een ontroerend verhaal dat zich overal had kunnen afspelen. Uiteraard plaatsen de aanwezigheid van fraaie mistroostige landschappen, de levendige entourage van het overvolle Istanbul en de Turkse rolbezetting de film onmiskenbaar in de Turkse cultuur. Het verhaal is echter een universeel verhaal.

Evenals in de Griekse mythe over de doos van Pandora, die bij opening allerhande onheil over de werled uitstortte, wordt in de film ook een plaag uitgestort over de personages. De plaag is de Alzheimer van de oude vrouw. In de film is de ziekte de katalysator die geheimen en valse pretenties bij haar kinderen en hun aanhang blootlegt. Zodra de ziekte deze rol krijgt toebedeeld, verdwijnt de ziekte enigszins op de achtergrond. De film richt zich vanaf dat moment op de thema’s vervreemding, verweerde familiestructuren en op de consequenties van (vaak verkeerde) beslissingen die in een mensenleven worden genomen.

De oude Nusret wordt gespeeld door de 90-jarige toneelspeelster Tsilla Chelton, die in deze film pas haar tweede hoofdrol in een film heeft te pakken. Met haar bijzondere uitstraling is zij het hart van de film. Een film met een sombere sfeer. Maar ook een film die vertedert en ontroert en naast alle zware somberheid gelukkig ook plaats biedt aan vleugjes licht en optimisme. Pandora’nin Kutusu is geen film die sensatie, opwinding of de ostentatieve traan zoekt. Pandor’nin Kutusu is fijnzinnige cinema met oog voor detail. Met oog voor zijn personages en hun wijze en onwijze gedrag. Rustig, bescheiden en echt. Genoten!