The Hungry Ghosts (2009)

Openingsfilm IFFR 2009.

Ben erg benieuwd naar deze film, het debuut van Sopranos acteur Michael Imperioli.

Trailer

Lijkt interessant, dit debuut van Imperioli.

Met Steve Schirripa ( Bobby Baccala in The Sopranos )

Dit was normaal een film geweest die ik niet had uitgekeken. Al na 5 minuten niet meer. Maar ik voelde me een beetje verplicht om te blijven zitten. Dat ze dit als openings film hebben gekozen vind ik echt vreemd. De film rammelt aan alle kanten en is ondanks redelijke produktie voorwaarden echt amateuristisch in elkaar gestopt. Alles doet kunst matig aan van de belichting tot en met het praterige zelfgenoegzame scenario. Op zich zat het hart wel op de goeie plek, maar nergens wordt serieus het mes ingezet, je kan er zo vijf scenes uit halen en de rest inkorten. En het truucje om een paar mensen te volgen waarvan je later pas ontdekt wat er met ze aan de hand is en hoe hun levens elkaar kruisen vond ik erg kunstmatig gehanteerd. het liep niet lekker, er zat geen vaart in en het miste toch te veel logica om de spanning tot de climax er in te kunnen houden. Wat ook erg storend is dat een aantal bijrollen veels te laat worden geintroduceerd, dat haalt de vaart er flink uit en is ook vermoeiend om te volgen. In dit geval dan.

Dit is een film voor mensen die 'graag' kijken naar vervelende, soms ranzige karakters die hun eigen leven en dat van anderen verprutsen. Een film over mensen in New York, die worstelen met hun leven en identiteit,

Niks minder, en zeker niet meer. Ingrediënten o.a.: een nare scheiding, drugs, perversiteit, getroebleerde-zoon-die-niet-met-vader-overweg-kan, oftewel het bekende spul. Geen moment voelde ik me echt betrokken bij dit voorspelbare en vooral doelloze geheel.

Dit lag overigens niet aan de acteurs, die - op een enkel over-the-top moment na - allemaal goed werk afleverden.

Het was niet allemaal kommer en kwel, aangezien er in ieder geval nog één karakter, Gus (uitstekend gespeeld door Nick Sandow) tenminste wat interessante observaties had. Hij heeft verreweg de beste scene in de film wanneer hij de confrontatie aangaat met een meisje dat op basis van een maandje Yoga denkt 'zichzelf' te hebben gevonden, en daarnaast ook denkt 'alles te weten'. Meedogenloos prikt Gus echter vervolgens door haar luchtballon, en toont aan dat ze helemaal niks 'weet'.

Ik vrees dat deze Gus ook weinig heel had gelaten van deze film.

Viel me toch niet tegen. Had naar aanleiding van de berichten een wat traag en zielloos drama verwacht, maar dat bleek nogal mee te vallen.

Natuurlijk rammelt The Hungry Ghosts hier en daar, het is allemaal wat rommelig, en lang niet alle karakters zijn even interessant. Toch maakt de humor bij vlagen veel goed en komt er uiteindelijk toch nog genoeg uit om te onthouden. Heb me in ieder geval zeker niet verveeld.

3*