Nothing but the Truth (2008)

melodramatisch gerek, ik was blij dat de film uit was.

Sterke acteur prestaties, rammelend verhaal, stom einde.

Dit gaat niet om een principe meer, dit is down-syndroom.

@chebby
Volgens mij vertel je als journaliste nooit je bron, ook al is het een klein kind.
En als ze het zou zeggen dat het meisje het bron is, zadel je het meisje met enorme schuldgevoelens op voor de rest van haar leven. Dus zoals CIA moeder raakte werkloos, geen bescherming meer en werd vermoord. Journaliste leven en het leven van haar gezin verwoest.

Een sterke drama, goeie acteerprestaties, met een verrassend einde.

3.5*

Interessant duel tussen volledig verschillende personen, posities en principes, die bijna berekenend en routinematig opgebouwd wordt en daardoor spanning mist. Er wordt uitstekend geacteerd.

Goed geacteerd.

Begint sterk, maar wordt steeds langdradiger en het eind is echt superslecht, dit maakt heel de film waardeloos !!!

Best spannende thriller met uitstekende rollen van Kate Beckinsale, Vera Farmiga en Alan Alda. De film is duidelijk geïnspireerd door het schandaal rond CIA-agente Valerie Plame, dat vanaf de andere kant belicht wordt in Fair Game (2010).

Bronbeschermster.

Een redelijke rechtbankthriller die door de uitvoering van de sterrencast een paar centimeter naar een hoger niveau getild wordt. Beckinsale doet het goed als veroordeelde journaliste die haar bron niet wil prijsgeven. Ze beschermt deze principieel en moet daardoor op de blaren zitten. Advocaten Alda en Dillon zorgen voor een vermakelijke juridische strijd, waarbij het achterliggende politieke verhaal vooral intrigeert.

Goed.

Jammer dat het einde een beetje werd afgeraffeld. Verder een uitstekende film met goed neergezette rollen. Voor wie van rechtbank films houd een echte aanrader.

standaard verhaal,.. ik bleef eigenlijk alleen kijken om te weten wie de bron was,..

2**

Kijkt redelijk weg.
Sterke acteerprestaties.
Verhaal begint sterk, maar daarna wordt het alsmaar minder.
Sommige verhaallijnen zijn mij betreft niet voldoende uitgewerkt, waardoor de 'breuk' tussen de hoofdpersoon en Ray een beetje uit het niets komt

Verder, er wordt hier veel gezegd: waarom niet gewoon vertellen wie de bron was. Ik had zelf het idee dat ze dat niet deed om haar eigen ego te redden. Want wie is er nou trots op het gebruiken van een kind voor je eigen gewin (een primeur en een award)

Al met al; leuk tijdverdrijf, maar het verhaal zelf valt achteraf toch wat tegen.

Spannende film, zou zo maar echt kunnen gebeuren. Je blijft zitten om achter de bron te komen.

Prima uitgewerkt, goed geacteerd, kortom prima thriller

Heb deze film zojuist gezien. Het begin was onderhoudend, maar naarmate de film vorderde werd het steeds minder. En deze aflopende trend zet zich door tot het absolute dieptepunt aan het eind van de film. Heb niet eerder meegemaakt dat het einde de hele film verpest.

een dergelijke film kijk ik niet eens af. heb ik het geduld niet voor.

Best een aardig drama (wel wat cliché) wat ook weet te boeien en zelfs spannend is m.b.t. het vrijgeven van de bron. Wat deze film naar een hoger niveau tilt is de cast (veel bekende acteurs en actrices) die het goed doet. Hoofdrolspeelster Kate Beckinsale speelt goed maar Alan Alda vond ik er echt bovenuit springen. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor Matt Dillon hoewel hij regelmatig me het bloed onder de nagels haalde. Het einde vond ik overigens sterk en ook wel verrassend (verklaard wel waarom ze zo standvastig was).

P.S. David Schwimmer speelt weer eens het typische lulletje wat hij vrijwel altijd speelt in een film.

De film doet me het meest aan een gemiddelde TV-film denken. Ik vond de regie een beetje irritant met dat 'hippe' camerawerk, en het einde viel heel erg tegen (ongeloofwaardig). Een magere 3.

Goeie film waarin een journalist weigert haar bron vrij te geven die een CIA-agente heeft ontmaskerd. De film zit goed in elkaar, is boeiend en onderhoudend met een aantal goeie dialogen en een prima cast. Het hoofdpersonage is wellicht iets te 'rechtschapen' en de ontknoping van de film stelt alles in een ander daglicht maar is tegelijkertijd ook wel wat te gemakkelijk.

Degelijk rechtbank/conspiracy-drama dat het vooral moet hebben van een goede cast (m.n. Beckinsale, Alda en Farmiga) en de harde strijd tussen 'het recht van persvrijheid' en 'nationale veiligheid'. Die strijd levert toch de boeiendste en allerbeste momenten in de film. De aanklacht wordt echter behoorlijk verzacht door de rest van het scenario. Het is al snel duidelijk (voor mij dan) wie de bron is, en het handjevol pogingen tot een beetje humor (met veelal David Schwimmer, ja die van Friends, in de picture) zijn te doordacht en irritant. Zo wordt een snedige discussiefilm met een terechtwijzend vingertje richting de Amerikaanse overheid (nou ja, in het algemeen, degene die macht heeft) al gauw een Hollywood-soap waarbij gesnotterd moet worden. Jammerdebammer.

Een mooie drama/thriller film...

Spannend verhaal...

Uitstekende acteerwerk...

Bekende acteur Matt Dillon ...

Ook een bekende actrice Kate Beckinsale speelt zeer goed....

Super mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Heerlijk genoten...

Goede film. Goed acteerwerk. Daar wil ik Alda ook bij noemen. De Mash man. Ik vraag mij af hoe met er met dergelijke dilemma' s in Amerika omgesprongen zou worden. In Nederland lijkt me de persvrijheid onomstreden winnaar. Amerika is wat nationale veiligheid na 9-11 een raar land wat dat betreft.
de bron was wel heel bijzonder....

een slecht einde..?

Je kunt er kijkgenot-technisch van vinden wat je wilt, maar 't einde maakt nu juist op een verassende manier 't de tegenstrijdigheid duidelijk waar 't in heel de film over gaat, waarom ze blijft volhouden...het is haar niet (alleen) te doen om bescherming van de bron zelf, maar om het principe van bronbescherming en persvrijheid, tegenover landsbelang en nationale veiligheid.

Maar voor wie dat niet helemaal door heeft kan 't misschien een anticlimax zijn...

middelmatig als film , maar geeft weer erg treffend aan wat een kloteland Amerika is .

Wat een indrukwekkend verhaal is dit zeg !!!

Als dit fictieve verhaal dan toch is gebaseerd op feiten, dan vraag ik me toch af waar de Verenigde Staten het recht vandaan halen om andere landen terecht te wijzen, als ze zelf handelen als een dictatuur.

Een journaliste wordt meer dan een jaar opgesloten, geïntimideerd, na haar vrijlaten met ongeoorloofde praktijken opnieuw opgepakt en veroordeeld tot meer dan 5 jaar gevangenis, tenzij ze haar bron bekend maakt die ze al die tijd halsstarrig beschermt, een recht dat elke journalist heeft trouwens, maar in de VS dus blijkbaar niet.

Op het einde van de prent, moe getergd ten einde raad, geeft ze haar bron vrij (al zie je dat niet) om strafvermindering te krijgen.

En die bron.. wel je mond valt wagenwijd open als die bekend wordt.. van een verrassing gesproken...

Ik verklap het hier niet of de film heeft niet meer hetzelfde effect als hij op mij had...

Wat ik wel overhoud aan deze film, is dat mijn vertrouwen in de VS alweer een flinke knauw heeft gekregen.. ze zouden beter eens dweilen in eigen rangen dan de politieagent van de wereld te spelen.

Rod Lurie baseerde zijn scenario op het verhaal van de journaliste Judith Miller die de gevangenis in moest omdat ze weigerde te getuigen en haar bron vrij te geven. Hiermee is er een zeer interessant onderwerp wat zich leent voor een spannend verhaal. Het knappe aan dit verhaal is de spagaat die gecreëerd is en waarvan we op het einde pas de uitkomst zien. Rachel Armstrong weigert toe te geven aan intimidatie, maar tegelijk blijken Rachels principes niet helemaal zuiver te zijn. De cast speelt fantastisch en in het bijzonder Alan Alda.

Sterk acteerwerk met het recht tot brongeheim als rode draad. Zeker prima uitgewerkt dat de Amerikaanse overheid veiligheid boven personen zet, de Patriot Act. Eigenlijk niets nieuws maar op prima niveau naar voren gebracht om discussie uit te lokken. Duidelijk dat de schrijver geen voorstander is en ik deel dat met hem.

Waren van Rod Lurie "Resurrecting the Champ" en "The last Castle" eerder matig, deze "Nothing but the Truth" zit toch wel een trapje hoger.

Met een fictief presidentieel schandaal brengt de cineast een "interessant", enigszins aangrijpend en tevens boeiend uitgewerkt verhaal waarbij er toch wel bedenkingen vallen o.m. bij het haaienwerk van de advocaten en het verrassend gedrag (wat is er toch vlug sprake van smaad aan het Hof) van rechtsinstanties.

Matt Dillon en good old Alan Alda overtuigen in hun rol en ook beide betrokken dames, Kate Beckinsale en Vera Farmiga leveren stevig werk.

Knappe dialogen, maar het einde van de film is wel wat kortaf en niet op het niveau van het geheel.

Persvrijheid.

Het verhaal van Valerie Plame vanuit de hoek van de journalist. En dat levert eigenlijk een betere film op dan het onderwerp zelf - zoals in Fair Game (2010), die me wat tegenviel. De makke van deze film is vooral het wat te moeizaam fictief gemaakte hoofdmotief, wat voor mij vooral tot uiting komt in het ietwat onbevredigende aap-uit-de-mouw moment aan het einde. Waarvan ik me dan vooral afvraag of een serieuze onderzoeksjournalist in zo'n geval van een 'bron' zou spreken.

Los daarvan is de film vooral sterk door de goed gespeelde rollen - Beckinsale vooral zet een mooie prestatie neer. En Alan Alda verbaast leuk door na zijn introductie als maatpakfetisjist toch wat te brengen. En Matt Dillon heeft eens zo'n zeldzaam moment waarin hij laat zien toch echt wat te kunnen - wel een erg onsympathieke rol als de aanjager van de wraakbehoefte van de overheid. Hoewel hij daarin nog overtroefd wordt door Schwimmer, die zorgelijk overtuigend een enorme lul neerzet - en dat doet hij nog al eens vaker, je zou haast gaan denken dat dat type hem goed ligt.

Nog wel iets zorgelijker eigenlijk is toch natuurlijk wel het onderwerp. Zelfs zonder de link naar de zaak-Plame spreekt nogal duidelijk uit het geheel dat de overheid haar eigen wraakbehoefte meedogenloos nastreeft. En dat is niet iets waar ik direct een Amerikaans fenomeen van zou durven maken - ook bij ons gaat er nogal eens wat mis dat de overheid dan graag onder het matje wil houden, en ook bij ons zit er wel eens een journalist in de bak. Lees de krant - zolang de journalisten nog vrij zijn.

Toch wel goede film, vond ik.Sterk rechtbank drama, met een goed op dreef zijnde cast(vooral Farmiga) en een boeiend onderwerp.Het einde leek een beetje onlogisch, maar verrassend en geeft stof tot nadenken.Ik heb me prima vermaakt bij deze film.

Een ijzersterke slottwist is een waardige afsluiter van dit psychologische drama gebaseerd op het relaas van New York Times-journaliste Judith Miller die in 2005 een gevangenisstraf verkoos boven het onthullen van een vertrouwelijke bron. In deze film heet de journaliste Rachel Armstrong [Kate Beckinsale] en onthult ze dat lerares Erica van Doren [Vera Farmiga] een CIA-agente is. Al gauw staat aanklager Patton Dubuis [Matt Dillon] lijnrecht tegenover haar en eist dat ze haar bron onthult omdat hier sprake zou zijn van landverraad. Maar om redenen die pas helemaal op het einde duidelijk worden, weigert Rachel de bron te onthullen. Dat betekent niet alleen dat ze in de gevangenis komt te zetten, maar ook dat haar huwelijk met Ray [David Schwimmer], alsmede haar band met zoontje Timmy [Preston Bailey] onder grote druk komt te staan.

Beckinsale is voortreffelijk in één van de beste rollen die ze ooit heeft gehad. Datzelfde geldt voor Dillon, die ook zijn beste rollen in vele jaren neerzet. Farmiga, maar ook Alan Alda en Courtney B Vance leveren vakwerk af in hun rollen en een bijzondere vermelding gaat uit naar Floyd Abrams in de rol van de rechter. Hij was Millers advocaat in de rechtszaak waar deze film op is gebaseerd.

“I know you can't tell me who your source is. I respect that, okay? I know about keeping secrets.”

Uitstekende film. Films over journalisten die hun werk doen en achter de waarheid proberen te komen (of in dit geval, de waarheid willen beschermen) kan ik altijd wel waarderen, en Nothing but the Truth is ook weer een vakkundig gemaakte journalistenfilm. Beckinsale, Dillon en de andere acteurs doen het goed, en regisseur Rod Lurie weet de spanning tot het einde toe vast te houden. Geen sinecure in een film waarin veel gepraat wordt en de spanning vooral van de soms vlijmscherpe dialogen en het acteerwerk af moet komen.

Mooie film, goed opgebouwd en boeiend.

Ik had aanvankelijk het idee dat dit een waar gebeurd verhaal was.

Aan het einde kwam een fascinerende twist die, alhoewel die niet veel aan het verhaal toevoegde, toch erg leuk gevonden was.