Ultimo Tango a Zagarol (1973)
Alternatieve titels: Last Tango in Zagarolo | The Last Italian Tango
mijn stem
geen stemmen
Italië
Komedie
100 minuten
geregisseerd door Nando Cicero
met Franco Franchi, Martine Beswick en Gina Rovere
Een vrouw geeft haar man minderwaardig voedsel en bewaart het beste eten voor haar minnaar, die ze op zolder verbergt. De man besluit haar te verlaten en alleen in een appartement te gaan wonen. Hij ontmoet een jonge vrouw, waarmee hij een sadomasochistische relatie begint. Op een dag verneemt hij dat zijn ex-vrouw gestorven is en dat de onbekende gast die voordien bij haar logeerde een prostitué was.
0
geplaatst: 7 november 2012, 10:13 uur
Een van de beste spoofs aller tijden en zeker ook een van de meest vernietigende, op welke film lijkt me duidelijk. Een film van Franco solo, zijn eerste geloof ik en een enorm kassucces- Coppola kocht de rechten voor de Amerikaanse release. Vele critici vinden hem beter dan het origineel, en daar sluit ik me bij aan.
Enfin, Franco speelt als gebruikelijk een totale retard wiens vrouw een gribus runt die eigenlijk een vermomd bordeel is, daarbij Franco misbruikend als loopjongen en zijn voer aan haar minnaar gevend, bewerend dat het een doodzieke klant zou betreffen. Zelfs zonder boter moet de anti-held het stellen, maar natuurlijk blijft dat niet zo als hij Beswick ontmoet in zijn nieuwe appartementje, waar zij hem meteen verkracht en Sm spelletjes met hem speelt, met een absoluut verbod op het noemen van namen...
Zoals gekend loopt deze gepassioneerde relatie volkomen uit de hand en wordt op een gegeven moment ook een botervloot tevoorschijn gehaald, met verrassende gevolgen.
Zoals u begrijpt zijn de rollen uit het origineel hier min of meer omgedraaid, wat ook geldt voor de zij-intrige waarin Franco een acteur is die door auteur Franca Valeri- dus min of meer de rol van Leaud overnemend- is ontdekt op het schijthuis. Hoogtepunt uit de film is die waarin Franco een volstrekt volmaakte imitatie geeft van het beruchte Brando acteren tijdens een close-up monoloog, gekleed in het iconische witte t-shirt. Franco was een van de grootste acteurs aller tijden, en dat zeg ik zonder ironie. Dat hij meestentijds rondloopt in hetzelfde smerige coltruitje als Brando spreekt voor zich, en ook de jas ontbreekt hier niet, net zoals Beswick hier met het Schneider sjaaltje rondhuppelt. Beswick is wel lekkerder dan Schneider- wie niet, zeker als je bedenkt dat laatstgenoemde dood is- maar deed me af en toe aan een tranny denken bij bepaalde shots.
Ze levert minder naakt dan Franco, die hier in zijn blote reet is te zien ! De film kreeg een 14+ rating, wat familieman Franco ernstig kwetste, hij was zelf net geheel gelukkig met het af en toe scabreuze filmpje waarin hij trouwens aan het blowen slaat en vervolgens zijn haar wast in de plee die hij voor de douche houdt
.
De goede man verzorgde zelf de muziek , waaronder de onsterfelijke schlager "ultimo tango a Zagarol " , waarom die zo heet weet ik niet want de film speelt geheel in Rome.
De laatste woorden reserveer ik voor auteur Bertolucci die hierover het volgende zei :
ik heb UTAP nooit herzien. Waarom niet?
Omdat ik vermoedde dat UTAZ beter zou zijn.
Dat vermoed ik ook.
Enfin, Franco speelt als gebruikelijk een totale retard wiens vrouw een gribus runt die eigenlijk een vermomd bordeel is, daarbij Franco misbruikend als loopjongen en zijn voer aan haar minnaar gevend, bewerend dat het een doodzieke klant zou betreffen. Zelfs zonder boter moet de anti-held het stellen, maar natuurlijk blijft dat niet zo als hij Beswick ontmoet in zijn nieuwe appartementje, waar zij hem meteen verkracht en Sm spelletjes met hem speelt, met een absoluut verbod op het noemen van namen...
Zoals gekend loopt deze gepassioneerde relatie volkomen uit de hand en wordt op een gegeven moment ook een botervloot tevoorschijn gehaald, met verrassende gevolgen.
Zoals u begrijpt zijn de rollen uit het origineel hier min of meer omgedraaid, wat ook geldt voor de zij-intrige waarin Franco een acteur is die door auteur Franca Valeri- dus min of meer de rol van Leaud overnemend- is ontdekt op het schijthuis. Hoogtepunt uit de film is die waarin Franco een volstrekt volmaakte imitatie geeft van het beruchte Brando acteren tijdens een close-up monoloog, gekleed in het iconische witte t-shirt. Franco was een van de grootste acteurs aller tijden, en dat zeg ik zonder ironie. Dat hij meestentijds rondloopt in hetzelfde smerige coltruitje als Brando spreekt voor zich, en ook de jas ontbreekt hier niet, net zoals Beswick hier met het Schneider sjaaltje rondhuppelt. Beswick is wel lekkerder dan Schneider- wie niet, zeker als je bedenkt dat laatstgenoemde dood is- maar deed me af en toe aan een tranny denken bij bepaalde shots.
Ze levert minder naakt dan Franco, die hier in zijn blote reet is te zien ! De film kreeg een 14+ rating, wat familieman Franco ernstig kwetste, hij was zelf net geheel gelukkig met het af en toe scabreuze filmpje waarin hij trouwens aan het blowen slaat en vervolgens zijn haar wast in de plee die hij voor de douche houdt
.De goede man verzorgde zelf de muziek , waaronder de onsterfelijke schlager "ultimo tango a Zagarol " , waarom die zo heet weet ik niet want de film speelt geheel in Rome.
De laatste woorden reserveer ik voor auteur Bertolucci die hierover het volgende zei :
ik heb UTAP nooit herzien. Waarom niet?
Omdat ik vermoedde dat UTAZ beter zou zijn.
Dat vermoed ik ook.
* denotes required fields.
* denotes required fields.