Le Val d'Enfer (1943)

Hij bestaat echt : de val d'enfer...en wel in de Provence zoals gekend, befaamd vanwege de mijnen die hier een prominente rol spelen. Een film uit oorlogstijd en van Continental, met een wel degelijk aanwezige al dan niet gezonde Vichy familiemoraal, zoals het slot ons duidelijk zal maken. Klinkt eng en is het misschien ook, maar die moraal wijkt in feite amper af van de Hays code.
Deze film van auteur Tourneur- die jullie ook kennen van la main du diable en als zoon van de toen ook nog actieve, gekendere Hollywoodregisseur Jacques- werd na decennia van vergetelheid door kritiekers herontdekt als een soort meesterwerk en een schaars voorbeeld van een auteursfilm uit de bezettingstijd, met bovendien neo- realistische trekjes.
Ik moest idd. tijdens het kijken wel wat denken aan Toni van Renoir, in dezelfde omgeving spelend met een zelfde soort mensen- ook gastarbeiders uit Spanje komen aan de orde ( zij het in een Vichyfilm niet te prominent natuurlijk..) en we beginnen met authentiek aandoende footage van het werk in de mijnen, met oog voor detail.
We ontmoeten dan ook Noël de held, vreemd genoeg staat hij hierboven niet eens vermeld in de cast want hij wordt vertolkt door Gabriel Gabrio. Die op hierboven aangeduide wijze in de klauwen van een heuse Femme Fatale terecht geraakt. niemand minder dan blondine Ginette Leclerc die jullie ook kennen uit le corbeau. Wat volgt had een noir kunnen worden, wordt het helaas niet. Eerder een familiedrama als Leclerc de oudjes ( Fontan en Delmont ) wegtreitert die in een bejaardenhuis worden gedumpt. Wie die "officier "uit de synopsis ik zou ik bij god niet weten, Leclerc begint wel een affaire met een stoere binnenvaartschipper. Triviaal weetje : deze wordt vertolkt door Leclercs irl hubby Gallas.
Goed, ik zal verder volstaan met de opmerking dat dat de denouement in de lijn van de censuur is, alleen jammer dat het er zo dik opligt. Bovendien wordt er op het eind nog wat gristelijke symboliek over de kijkers uitgestort via een herhaling van de verloren zoon .
Jammer van dat eind, verder wel een goede film die nog niet op DVD met onderschriften is uitgebracht. Natuurlijk hebben schobbejakken hier al fansubs voor in mekaar geknutseld. Voor de meesten hier zal dit echter te opzichtig en te oldschool zijn.

vader van Jacques.

Scherp !

De Franse realistische film met de arbeidersklasse in beeld zet zich voort tijdens de bezettingsjaren.
Maurice Tourneur, die al in de States zijn beginperiode in de stille films beleefde, is verantwoordelijk voor deze wat melodramatische film, met een vleug film noir en met veel respect voor het familiaal leven waarin vooral tevredenheid om wat je bent en bezit binnen dat vetrouwd gezin moet overheersen.
Vlot en eenvoudig uit de doeken gedaan. Ginette Leclerc overtuigt als het wispelturig vrouwtje, Gabriel Gabro als de onwennige in het huwelijk maar geliefd in zijn omgeving, terwijl Gabrielle Fontan en Edouard Delmont ook overtuigen in hun aandoenlijke ouderlijke rol.
Ver van een meesterwerk, maar met een goed weergegeven tijdsgeest en met een verhaal dat ook al geen bijzondere vondst is, maar toch in al zijn openheid kan bekoren.