La Casa della Paura (1973)

Wat zie ik??? Nog geen stemmen van de Rosalba Neri buffs voor een film waarin ze eerst een reclasseringsmedewerkster speelt, stiekem in een soort absurde carnavalsoutfit rondhuppelt en uiteindelijk in een ravijn kukelt ??? Hij is nog wel begin dit jaar uitgebracht op DVD !
Enfin, filmpje dat doorgaans tot de giallo canon wordt gerekend, beetje een randgeval misschien, eerder horror, maar o.k. het heeft ook een soort mystery/whodunnit aspect.
Geregisseerd door de Amerikaan Rose die daarvoor slechts grindhouse/sexploitation filmpjes ter plaatse had gemaakt en een tamelijke ongekende was in italohorror/giallo land. Dat laatste is te merken, dat eerste niet want eigenlijk bevat dit werkje tamelijk weinig sleaze, wat nog opmerkelijker is omdat hier de latere porno actrice Schubert ook nog opdraaft, terwijl de rest van de cast toch ook niet echt overgevoelig was op dit punt.
Qua gore is dit ook vrij tam: veruit het beste op dit terrein is de openingssequentie die tijdens de credits doorgaat en waar een of ander grietje door 2 thugs wordt opgepakt, ontvoerd, in een kerker gesmeten, naakt vastgebonden, en doorstoken door een merkwaardig uigedost, gemaskerd figuur.
We begrijpen dat dit alles wel verband moet houden met Giordano die na de credits in beeld verschijnt en een ex-con blijkt te zijn, helemaal alleen op de wereld en slechts steunend op de ongetwijfeld goedbedoelende Neri als haar reclasseringsmedewerkster, die haar dan ook naar het pension van een echt hele aardige mevrouw met een ontzettend firisse uitstraling stuurt, die een pension runt waar af en toe bloedplekken op de vloer verschijnen, dat moet kunnen. Dat ze met haar nerdy zoontje- een poppenfetishist- en Vallone lid is van een satanische sekte die principieel kwaad bedrijft en mensenoffers brengt, had Neri er even niet bij vermeld toen ze Giordano er naar toe stuurde.
Daarna volgt dus het gebruikelijke procédé waarin Giorano op eigen houtje en met hulp van Scanlon- een Amerikaan wiens zus verdwenen is en laatst gezien in dat pension- probeert uit te vogelen wat er allemaal loos is in het "hostel" .
Waarbij het slot met o.a. Brad Harris meer doet denken aan the American way dan aan een giallo.
Hoewel de fotografie redelijk is- b.v. in die kamer van de poppenfetishistische zoon- heeft deze toch al niet sterke film 1 gigantisch zwak punt: het ontbreekt aan ritme, en daaraan ontbreekt het omdat er eigenlijk geen montage is...wat vooral tijdens de genreconform absurde dialogen opvalt, maar doorheen de hele film ontbreekt het totaal aan dynamiek.
Dat bereikt een dieptepunt tijdens de finale, die ons tracteert op een "onthulling" die zelfs de grootste dwaas al lang had zien aankomen.
Een niet onbelangrijke rol daarbij speelt ook de muziek van Pisano, die op dat slot volslagen absurd ontoepasselijk is en leek te zijn geript uit een andere film- ik dacht Arcana. Een vervreemdingseffect waar auteurscinema slechts van kan dromen, wordt hier simpel bereikt.
Dit is dus verre van een hoogvlieger, maar voor de diehard italotrash tifosi zal dit geen beproeving zijn.

Geen hoogvlieger inderdaad, maar toch best een leuk en mooi geschoten filmpje dat het vooral moet hebben van de sfeer.

Wat zijn veel van die 70's scary movies toch cool en ontzettend spannend en stijlvol gemaakt. De sfeer stroomt er vaak vanaf, dat alleen is al een reden te gaan kijken.

Dit was ook weer een uitschieter, extreem sfeervol en erg spannend met wat creepy momenten en erg veel suspense en spanning. Deze films hebben vaak ook iets echt engs en creepy's over zich, iets wat maar weinig films tegenwoordig nog hebben in het genre vind ik. Niet voor gevoelige kijkers vaak, maar wel erg goede spannende horrorfilms. Angst kennen we allemaal voor dit soort dingen. De angsten van de moderne maatschappij zoals ze dat noemen tegenwoordig. De verhalen die voor dit soort films gebruikt worden zie je ook vaak terug in het echte leven hoe gruwelijk ze soms ook zijn, en het is toch een manier daar mee om te gaan, die emotie daarover kwijt te kunnen door zo af en toe eens fijn te griezelen bij zo'n film als deze. Classic in het genre.

Toch een tamelijk sleazy werkje met de bekende ingrediënten: onschuldig knap meisje wordt na haar detentie (toch gelukkig onschuldig) in een akelig pensionnetje gezet door haar reclasseringsambtenaar Rosalba Neri. Gerund door een soort van Bette Davis en haar Psycho zoon met zijn ongezonde interesse in damesondergoed dragende paspoppen. In La Casa lijkt een complot van sjieke SM en wederkerende bloedvlekken te zijn gesmeed... Een sm variant op het paranoia-appartement concept. Ondanks het amateurisme loopt de film best nog wel goed op rolletjes. De dialogen zijn werkelijk hilarisch onzinnig, maar dus wel hilarisch. Het detective gedeelte stelt maar weinig voor maar toch funest voor het mysterie van perversiteiten dat ook weinig voorstelt overigens. Eindigt in een Bud Spencer finale ondersteund door Las Vegas muziek (???? Overduidelijk niet voor deze film bedoeld). Best heel erg slecht eigenlijk, en toch zo leuk. Weird huh?. Oh film bevat wel wat naakt en gemartel in kerkers, voor de liefhebber. Maar op beide terreinen zijn betere films gemaakt.

Slecht/leuk

Bizar horrorwerkje dat zowat alles combineert en eigenlijk niet echt een giallo is. Daar lijkt het wel wat op, maar gezien de uitwerking van de Amerikaanse regisseur die wel in Italië vertoefde en vooral bekend was van grindhouse en sexploitation filmpjes is het een randgevalletje. Qua gore valt het wat tegen gezien het thema van satanische sekte gecombineerd met SM. Ook qua naaktheid valt het wel mee gezien de vorige werkjes van de regisseur. Anna Liberati in de openingsscène, de mooie hoofrolspeelster Daniela Giordano en Karin Schubert ( Maria ) die later zelfs een pornoster werd, zijn allemaal in tamme scènes naakt te zien. Rosalba Neri die Alicia Songbird speelt, had een grotere invulling mogen hebben. Ze is niet zo veel te zien in de film. Het whodunnit aspect is wel leuk om te volgen, ook al heb je vlug door hoe de vork in de steel zit. De uitwerking naar het einde is wel hilarisch te noemen gezien de ontknoping en de wel zeer gemakkelijke strijd en afrekeningen tussen de verschillende partijen. 6/10