Space Odyssey: Voyage to the Planets (2004)

Mooi en realistisch beeld van de planeten en goede special effects.

One to watch!

Zeer interessant kijkvoer. We weten nog maar zo weinig van onze aarde, laat staan van ons zonnestelsel. Dit geeft een boeiend beeld van wat er zoal te vinden is (kan zijn) op onze buurplaneten.

Zo nu en dan bevat de film te veel overacting en gedramatiseerde omstandigheden, maar dat mag de documentaire inhoud niet schaden. Soms leek het wel of de tijdverschillen in communicatie enkel voor de sier werden weergegeven. Beslissingen die op aarde worden genomen op een impulsieve situatie, terwijl er 8 uur vertraging tussen te communicatiebeelden zit (wellicht totaal 16 uur: 8 heen en 8 terug? Dat werd niet helemaal duidelijk), hielpen het drama mee, maar het realistische tegen.

De sfeer is precies zoals je het ook zou verwachten van een ruimtereis, mede door de goede special effects en prima geluid. Materiaal om je weer eens aan het denken te zetten! Helemaal als je de aarde vergelijkt met de rest van het tot nog toe ontdekte deel van het heelal.

Met deze tweedelige fake documentary van de BBC gaan we aan de hand van een fictieve crew op een ruimtereis door onze zonnestelsel. De meeste planeten komen aan bod en ook de zon. Het probeert een idee te geven van hoe zo'n bemande missie naar andere planeten uit zou kunnen zien, waar het ruimteschip aan moet voldoen, en de problemen die men zou kunnen tegenkomen. In het eerste deel worden de meest dichtbijzijnde planeten (Venus en Mars) en de zon bezocht en er ook wordt aardig wat over verteld. De film gaat voor het gemak uit van één missie die alle planeten één voor één aandoet, dat is iets wat je voor lief moet nemen aangezien dat nogal onrealistisch lijkt.

In het tweede deel zijn de verste planeten aan de beurt en wordt er ook op een komeet geland. Het is wel merkbaar dat hoe verder weg de planeten zijn hoe minder we over ze weten, iets waar de makers van deze nepdocu niet zo goed mee uit de voeten kunnen. Er wordt dan gehaast door de feiten heengewandeld en de film focust meer op een dramatisering van mogelijke gebeurtenissen binnen het ruimteschip, en dat is jammer want zo geloofwaardig als de verhalen over de planeten zijn, zo nep komen de verhalen over de crew over. Ik had graag gezien dat beide delen meer aandacht hadden besteed aan de feiten over alle planeten (sommige planeten worden overgeslagen) en aan de keuze van het ontwerp van het schip (dat krijgt wel wat aandacht, maar met weinig diepgang) in plaats van aan de matige en weinig overtuigende dramatisering van de ervaringen van de crew. Een andere BBC-documentaire, Seven Ages of Starlight (2012), die over de diverse type sterren gaat, vond ik veel indrukwekkender en beter in elkaar zitten.

Space Odyssey krijgt een magere 3* van mij omdat de mix tussen fictie en werkelijkheid niet helemaal werkt. Wel grappig dat er scenes te herkennen zijn zowel uit Solyaris (1972), zoals het draaiende cirkelvormig systeem om zwaartekracht te creëren, als uit het latere Gravity (2013) (de "meteorietenregen" waar de crew mee te maken krijgt).