Il Gatto Nero (1989)

Zoals wel vaker het geval is met Italiaanse horrorfilms uit de 80's heeft ook Il Gatto Nero helemaal niks te maken met een zwarte kat of het verhaal van Edgar Allan Poe. Nog minder heeft het te maken met demonen, waar de alternatieve titel Demons 6 - De Profundis het toch echt laat lijken alsof dit het zesde deel is van de Demons serie. Nee. Tegen alle verwachtingen in is dit qua verhaal het derde deel in de ''Mother'' serie van Dario Argento ( Suspiria (1977) en Inferno (1980). De main theme van Suspiria komt zelfs af en toe voorbij.

Het begint allemaal nog wel aardig met een zeer behoorlijk sfeertje en een leuk concept. We volgen namelijk een regisseur die geinspireerd is geraakt door Argento's Suspiria en zelf nu een film over de derde heks wil maken, niet wetende dat die heks daar niet zo blij mee is waardoor zijn idee voor een film werkelijkheid wordt (confusing, I know). De eerste ontmoeting met de ''heks'', waarbij ze uit een spiegel springt met op de achtergrond klinkende rockmuziek, vond ik toch wel erg tof.

Helaas kakt het daarna een beetje in. De film is zo onsamenhangend als het maar zijn kan. Werkelijk geen touw aan vast te knopen. Wel blijft het, ondanks dat ik al totaal geen idee meer had waar ik nou naar aan het kijken was, tamelijk vermakelijk. De sfeer blijft er toch wel erg lekker in zitten en héél af en toe komt er een klein beetje gore aan te pas. Geinig om te zien dat Luigi Cozzi zelfs 9 jaar na dato zijn exploderende buik effecten uit Contamination (1980) nog niet vergeten was, en ze hier ook weer gebruikt. Helemaal overtuigend is de gore echter niet. Zeker niet als je weet dat Rosario Prestopino en Franco Casagni, die toch echt voor de make up van o.a. films as Zombi 2, Zombi Holocaust, City of the Living Dead, Nights of Terror, New York Ripper, Demons en Opera zorgden, hier ook de special make-up effecten mochten doen. De soundtrack blijft leuk om te horen met zoals ik al zei de rockmuziek, de theme van Suspiria en af en toe een score die toch wel héél erg veel lijkt op het werk van Ennio Morricone voor The Thing.

Onsamenhangend, vreemd en niet heel erg goed. Dat is wat deze film is. Toch blijft het, mede door de sfeer, wel aardig vermakelijk. Leuk om eens gezien te hebben.

Wat een puinhoop!? Maar eerlijk is eerlijk ik heb wel hard gelachen om deze film! Al denk ik niet de bedoeling was en dat men bloedserieus waren...!?

De makers gaan aan de haal met Dario Argento's Drie Moeders -trilogie. Argento had twee films gebaseerd op het bronmateriaal (een essay genaamd 'Levana and Our Ladies of Sorrow' uit 'Suspiria de Profundis van Thomas De Quincey) Eren de regisseur door hem in een dialoog te noemen, een shot uit de film te laten zien en de muziek uit Suspiria te laten horen.

Gebruiken schaamteloos als titel Lucio Fulci's Il Gatto Nero en verbinden dit door de regel "all black cats are witches in disguis" van Edgar Allan Poe erin te verwerken en zwarte katten als decoratiedecoratie op te voeren. Om vervolgens ook mee te liften op het succes van de demoni-serie.

Vervolgens bedenk je een verhaaltje over een scenarioschrijver die financiering probeert te vinden voor zijn nieuwe project, en een paar actrices die de hoofdrol willen. Als daar de Mater Lachrymarum / Moeder van tranen, geen aanstoot aanneemt en er niet mee eens is!? Oh blijkbaar is er ook een babysitter Sara en verschijnt er het geest-meisje Sybil met een gloeiende bal. Nee. Het slaat nergens op. Stop maar met proberen er iets logisch van te maken.

Bliksemschichten, een gigantische hoofd dat boven het huis hangt, stralen uit ogen Er zijn veel slechte speciale effecten die soms te maken hebben met planeten … ? Wat rest zijn nog een stel aardige gore-effecten. En huh...Michele Soavi was schijnbaar ook verdwaald en belandde op de set van deze film? De aanwezige makers waren niet eens de slechtste maar ergens moet er iets grondig mis zijn gegaan bij deze film?