The Ticket (2016)

Fascinerend wat je doet als je altijd blind geweest bent en opeens weer kunt zien.

fascinerend om op 't einde een halfblinde man achter het stuur te zien rijden... -;)
Mooie rol van Dan Stevens die heel geloofwaardig van zielige blindganger in een nietsontziende geldvraat ontaard. Verder worden de overige karakters te weinig uitgewerkt om de film boven het gemiddelde te brengen. Jammer.

Film heeft weinig om het lijf. Plotje is op voorhand op zich best aardig. De uitwerking is helaas nogal eenlijnig en kaal. D'r zit niet veel omheen.

De film is voornamelijk gefocust op de wederwaardigheden en het simpele gevoelsleven van de herziener, zijnde het hoofdpersonage. De personages in zijn omgeving met wie toch ook veel aan de hand is, worden welhaast vergeten.

Door de focus in de film niet breder te leggen wordt het verhaal maar niet levendig. Er zijn meer ontwikkelingen bezig, maar daarvan komen we het fijne niet te weten. De camera volgt slechts heel stug de herziener.

Ik was de herziener na een tijdje eigenlijk wel zat. Het personage is niet interessant genoeg om alleen een film te dragen. Stomme keuze.

Het acteerwerk is over de hele linie heel acceptabel. De bijrol van Platt had iets aardigs op kunnen leveren, maar het wezen van zijn personage bleef even onderbelicht als dat van de overige personages.

Een bredere focus zou zeker een meer bewogen film opgeleverd hebben. Nu niet.

Matige film over een blinde man met een gezin die van de ene op de andere dag zijn zicht weer terug krijgt. Het toenemende zelfvertrouwen van het hoofdpersonage is op het begin boeiend om te zien en ook goed wel neergezet. Maar de film is te eentonig en wat aan de saaie kant. Dan Stevens zet een prima rol neer.

“If you leave,

you can't come back.”

Hoe zou jij reageren als je op jonge leeftijd je gezichtsvermogen verliest, waardoor je de rest van je leven afhankelijk bent van anderen, je vrouw en kind nooit hebt kunnen aanschouwen, geen flauw idee hebt hoe je omgeving eruit ziet en tewerkgesteld bent als blinde in een callcenter van een vastgoedbedrijf (m.a.w. een uitzichtloze job), en dan op een dag ontwaak je en constateer je dat je je zicht terug hebt gekregen. Ik ben ervan overtuigd dat het een schok zal veroorzaken. Eindelijk zien hoe aantrekkelijk je vrouw is en tot de vaststelling komen dat het een echte controlefreak is. Beseffen dat je een schattig zoontje hebt die al geruime tijd gepest wordt op school, waarover je vrouw nooit iets heeft gezegd. Dat het huis waar je woont er nogal stoffig uitziet en redelijk oubollig aanvoelt met dat bloemetjesbehangpapier. En ook dat je toch een redelijk aantrekkelijke vent bent waarna je je al flierefluitend op het flirterspad begeeft.

Dit klinkt allemaal wel aannemelijk. Maar dat James (Dan Stevens) op nogal korte termijn helemaal verandert in een arrogante, egocentrische klootzak die alleen nog maar oog heeft om zijn persoonlijk leven te verrijken en zo snel mogelijk promotie te maken zodanig dat hij zijn materialistisch leventje kan verbeteren, vond ik zelf een beetje ongeloofwaardig. Sorry, maar ik zou toch eerst eens bijvoorbeeld een dierentuin, pretpark of naar de cinema gaan om datgene te bewonderen wat ik al die jaren gemist heb. Nee, James start liever een egotrip waarbij hij iedereen die hem jaren heeft gesteund en bijgestaan in de steek laat. Een mooi voorbeeld van iemand die zijn fysieke blindheid heeft ingeruild voor een totale emotionele blindheid.

De vraag is natuurlijk of zijn toestand veroorzaakt werd door een geneeskundige oorzaak. Of dat er een goddelijke tussenkomst in het spel is, sinds James dagelijks als een goede christen de Heer bedankt voor zijn rijk leven vol attente mensen. Misschien daarom dat hij met het lumineus idee afkomt om mensen in de kerk te overtuigen om hun huis nu te verkopen en dan ook verlost te zijn van een schrijnende schuldenlast. In zijn verkooppraatje gebruikt hij altijd het verhaal over de persoon die dolgraag de lotto wil winnen en daar elke dag ook voor bid, terwijl hij nooit een lottobiljet koopt. De boodschap luidt dus : als je iets wil veranderen in je leven, dan moet je ook wel acties ondernemen zodanig dat verandering mogelijk is. Naar mijn mening is James ervan overtuigd dat hij winnende lot heeft gewonnen nadat hij er ook jaren devoot voor heeft gebeden. De acties die hij naderhand onderneemt zijn wel drastisch overdreven in mijn ogen.

En hoe onwaarschijnlijk die ommezwaai ook is aan het begin, zo onwaarschijnlijk is de ommekeer op het uiteinde. Uiteindelijk blijkt het winnende lot van tijdelijke aard te zijn. Of is het een goddelijke interventie als straf omdat hij de duistere kant van zijn persoonlijkheid laat overheersen? In ieder geval zag ik de verdere ontwikkeling al van ver aankomen (ook toepasselijk). Persoonlijk vond ik de beelden waar niks te zien was, het meest fascinerende. Een impressie van hoe James naar de wereld kijkt. Een zwarte vlek met stroboscopische lichteffecten en nevelachtige reflecties. Een geslaagde demonstratie van hoe een blind persoon zijn zicht ervaart. Het meest emotionele moment was het breekpunt in het groezelige danscafé waar James voor de laatste keer nog eens met zijn vrouw Sam (Malin Akerman) een intiem dansje pleegt. Ondanks het artistiek karakter, de vele doodse momenten en het trage verloop, weten Dan Stevens en Malin Akerman toch een levendige en boeiende vertolking neer te zetten. “The ticket” zal wel niet zo’n kassucces zijn als “Beauty and the beast” maar laat wel een glimp zien van de veelzijdigheid waar Dan Stevens over beschikt.

2.5*