Running with Scissors (2006)

Wat ongemakkelijke mix van humor en drama, maar de moeite waard door de sterke cast en het bizarre verhaal. Vooral Annette Bening is erg goed. Hier en daar iets te dik aangezet en soms een beetje pretentieus, maar over de hele linie genomen goed geregisseerd en mooi vormgegeven.

G.R.A.Z.Y. & The Roral Tenebaums meets The Adams Family

Mooie film.

Ik snap alleen niet zo goed de omschrijving van de pedofiel in de achtertuin.....zal wel iets gemist hebben.....

Dat is dus die Bookman die in de achtertuin woont, en die met Augusten gaat. Hij mag niet in het huis van de Finches wonen. Hij zegt het later ook 'waarom mag ik niet in huis wonen, omdat je bang bent voor mij aggresiviteit?'

Maar t komt inderdaad niet duidelijk naar voren dat hij in de achtertuin woont.

En een vleugje Ordinary People en You Can't Take It With You.

Het deed me allemaal niet zoveel. Erg over-the-top, maar het vermaakte me niet erg. Het is allemaal zo bedacht en daardoor voorspelbaar.

'Goh laten we eens wat rare types verzinnen, da's leuk.'

Zelfs de goede rol van Annette Bening gaat hier vervelen door de opeenstapeling van waanzin.

2 sterren

Deze film is mij op de één of ander manier zeer opgevallen. Het gaf me een vreemd gevoel, omdat de hele film vreemd was. Er zitten heel wat onverwachte flauwigheden in, en dat maakt het dus nog leuker. Alles zat goed: acteren op het hoogste niveau, verhaallijn een beetje ingewikkeld, maar zeer boeizaam als je het wel 100% begrijpt (waarschijnlijk de reden van zoveel lage stemmen). Ik geef niet zo makkelijk een hoge score voor een film, (ben namelijk een criticus), maar geef deze hierbij een uitzondering.

4,5*

Buitengewoon onevenwichtig filmpje dat nergens echt weet te pakken. Tijdens het kijken regelmatig gedacht hem maar gewoon af te zetten maar toch uitgekeken op de hoop dat er nog iets interessants zou gebeuren, helaas dat ging dus niet door.

De mix van zwarte komedie en drama wat erg goed werkt in een film als American Beauty, of iets droogkomisch als een Wes Anderson film lijkt er hier wat bij de haren bijgesleept. Films met wat vreemde personen zijn alhoewel er af en toe bijzonder aardige en sterke exemplaren tussen zitten natuurlijk niet echt nieuw. In deze film vond ik het soms erg gezocht zonder dat er een goede solide basis aan al die merkwaardigheden ten gronde ligt. Nergens kom ik ook echt in de film omdat deze bijna net zo manisch is als de personen die de hoofdrol vertolken.

Er wordt wel heel, heel hard geprobeerd er een cool jaren '70 sfeertje aan te geven maar heel veel verder dan wat stylingtips die je ook in de Glossy's kan vinden plus wat "He, die gouwe ouwe was ik helemaal al vergeten"-erlebenis komt het allemaal niet.

Nee, deze film doet te erg zijn best om vooral apart en vreemdsoortig over te komen maar om nu te zeggen dat het me verstelt deed staan... Verre van. 1.5*

Het boek "Running with Scissors" (Nederlandse titel: Er klopt iets niet) van Augusten Burroughs, waarop deze film gebaseerd is, heeft het volgende motto:

"Zoek naar het absurde in alles En je zult het vinden."

Jules Renard,1890

Zoals vaak met een boekverfilming: het boek is beter!

Inderdaad , het is "overdone" , te veel van het goede.

In bv. "you,me & everyone we know" werkt deze mix veel beter.

Er wordt trouwens door de moeder (Annette Bening) een sterke rol neergezet.

matige film 2,5***

Prachtige film. Geen humor? Ik vind dat een rare uitspraak, omdat humor helemaal niet de steunpilaar van deze film is. De cynisme; hetzelfde als in Ghost World, American Beauty en High Fidelty, dat is de kracht van deze film. Psychologisch erg geniaal. De film had een beetje moeite met het onderbouwen van het verhaal, maar na een tijdje is het achteruit leunen en volop genieten. Ook wordt er briljant geacteerd en is Evan Rachel Wood voor elke film een groot pluspunt. Aanrader!

4,5*

Helemaal nix voor mij. Wat een vreemde familie. Wel een mooi einde...

Wat ik wel raar vond, is dat ze Joseph Cross als Augaunust (?) lieten spelen, hij zou immers 13-15 moeten zijn, hij ziet er eerder 18 uit of ouder, dus niet echt geloofwaardig.

Vond hem niet goed eigenlijk

1.5*

Jaaa dit is weer zo'n filmpje voor mij. Ik begin toch langzaam wel een type film te vinden wat ik onder hoog niveau grappig en diepe lagen zie. o.a Happiness, Ghostworld, Juno, American Beauty enz.

In dit geval zijn Ghostworld en Juno wat luchtiger, waar ze dus misschien buiten mijn voorbeeld vallen.

Anyway, het moge duidelijk. De ene persoon mankeert nog meer dan de ander en reageert dat lekker af op de hele wereld en bij voorkeur op de mensen waarvan ze houden. Wij mogen dat allemaal aanschouwen, heerlijk. Dat is pas lachen! Nuja, niet altijd, maar dat is nu juist zo mooi, alles is erg bitter en soms is dat grappig en soms erg dramatisch/serieus.

Verhaal was lekker bitter en de personages lekker absurd.

De cast was erg goed gekozen en leuk (ook vooral mooi) om Evan Rachel Wood weer eens te zien. Augusten vond ik inderdaad de acteur ook wel iets te oud vor gecast, als ie 15 moest zijn, zou je dat niet zeggen.

Kortom, waarschijnlijk weer een film voor mijn collectie een keertje. Ik zet hem voor nu op 4*

Hetzelfde vind ik ook voor de hoofdrolspeelster van Juno, ze ziet er iets te volwassen uit om een 16jarige te spelen. Maar dit terzijde. Het gaat toch om de funtionaliteit en ik geloof dat ze allebei wel geschikt zijn voor de rollen
Verder de film: Het eerste half uur worden de personages flink uitgediept. Een goede basis wordt gelegd. Alleen heb je geen idee welke kant het verhaal opgaat. Ben je eenmaal op de helft zit je eigenlijk in een heel ander verhaal. Het is TE boeiend om de film dan los te laten. Het vervelende is dat je er zo in zit dat je steeds het ergste vermoedt terwijl het juist niet het geval is. (Uiteindelijk zijn het een bunch of cookoos gasten maar niet levensbedreigend.)

Het is gebaseerd op memoires van Augusten Burroughs, het lijkt mij nogal onlogisch dat je kan voorspellen hoe de verhaallijn verloopt en van het verzinnen van rare types lijkt mij te gemaktzuchtig omdat het nl waar gebeurd is. Misschien hooguit gedramatiseerd. Maar misschien zat je er als co-producent of heb je het boek gelezen . Desalnietemin, samenvattend: exentriek en controversieel: relatie met een minderjarige. Net zo breed uitgemeten als American Beaty. Niet te vergelijken maar dit is mijns inziens net zo een pareltje.
Een *4.5

http://en.wikipedia.org/wiki/Running_with_Scissors_%28memoir%29#Legal_case

Wat een ongelofelijke kutfilm. Heb hem na 50 minuten uitgezet!

Klare taal Michail.

Heb hem met moeite uitgekeken. Ik heb het boek niet gelezen, maar het lijkt wel of ze een paar cruciale passages vergeten zijn. Daardoor bleef het allemaal ook niet zo hangen. Helaas.

Matige film. Af en toe is het wel geinig, bijv. met die drol en de prof. Maar voor de rest vond ik neit echt zo leuk.

2.5*

Deze film teert niet op het leuk zijn, het is geen Adams Family. Ondanks de luchtige cover en omschrijving is deze film best zwartgallig in zijn visie op de mensheid. De film gaat verder dan een loutere opeenstapeling van rare typetjes. Acteerwerk van de hele cast is zeer goed, oscarwaardige rol van Cox en Bening zelfs. ****

Heerlijke film over gekte. Ik hou er wel van als er een ander concept word gebruikt. Deze zit vol met gekte, is af en toe wel wat langzaam. De iewat zwarte humor vind ik goed. Het acteerwerk ook.

Beetje een rommeltje. Een aaneenschakeling van scènes waarvan sommige goed zijn, maar de meeste saai en langdradig. In het begin was Brian Cox nog wel grappig als doodkalme psychiater, en ook Palthrow was wel leuk met haar Bijbel, maar zij werd te weinig gebruikt, en hij juist te veel. Ook Bening speelt een degelijke rol, maar draait op een gegeven moment te ver door.

De film duurt al bijna twee uur en is moeilijk door te komen. Vanwege een aantal sterke scènes en soms wat leuke muziekkeuzes kom ik uit op een krappe 2.0*

Vrij aparte film met erg goede rolverdelingen en een redelijk goed verhaal.

Running with Scissors is een film die moeilijk te beoordelen is, het is typisch een film die je kan waarderen of een film die je helemaal niks doet, ik val zeker onder de eerste optie maar toch wel met een dubbel gevoel.

Vond de film over het algemeen goed uitgewerkt maar toch ook weer niet op een manier dat hij ver boven het gemiddelde uitsteekt, sommige situaties en emoties hadden wat meer uitgediept mogen worden en vooral het personage van die man die in de tuin leefde(weet zijn naam in de film niet meer) had zeker meer mee gedaan mogen worden.

Kortom: redelijke film met een hoog acteer niveau maar een iets te simpel uitgewerkt plot.

3,5 sterren.

Trouwens, deze scene is wel heel erg emotioneel en mooi gemaakt!

YouTube - running with scissors scene

m'n hart gaat altijd sneller kloppen als ik bij een film zúlke uiteenlopende meningen zie staan, van meesterwerk tot volkomen prut. Deze ga ik zéér snel bekijken, maar heb al een voorgevoel dat ik dit briljant ga vinden als ik de referenties naar andere films hier lees.

Een beetje een speciale film

Een mix van drama en komedie. Vooral in het begin meer komedie en naar het einde toe veel meer drama.

'k vond inderdaad ook de soundtrack het vermelden waard.

Jammer dat de heel bekende cast er toch geen schitterende film kon van maken. Zeker geen must see (beter eentje om eens mee te pikken via tv), maar je moet er een beetje voor zijn

Goed komisch drama met heel wat grappige scene`s waar ik echt om heb kunnen lachen. De personages zijn stuk voor stuk mesjogge, inclusief de psychiater. Het acteerwerk is ook prima gedaan door de gehele cast. Een dikke 3,5 ster voor deze aparte en originele film waar ik met veel plezier naar heb gekeken.

Maar het is toch gewoon gebaseerd op feiten? Klik (zie bv. kopje Legal case)
Meh, ik vond dat juist een geforceerde poging tot een 'Magnoliaatje'; het samenkomen der dingen dan wel mensen in gelijksoortige orgasmische shots, zoiets.

Verder vooral een film die te lang duurde, op een gegeven moment weet je het wel en lijkt het verhaal (met de moeder en haar buien) telkens opnieuw te beginnen. C.R.A.Z.Y. moest ik ook regelmatig aan denken, maar verdere vergelijkingen vind ik wat mank gaan; W. Anderson is veel lichter van toon, al wordt het hier ook wel eens enigszins benaderd - en dat zijn dan meestal de momenten die niet zo passend voelen. Maar misschien is het ook wel wat verwant aan de genoemde Happiness, Ghost World, Juno en American Beauty - ze zijn enkel niet in me opgekomen. Wel moest ik dan weer af en toe denken aan Lymelife.

Op het vlak aangrijpend (en ook nog eens mooi aangekleed) melodrama kon ik hier veel beter mee uit de voeten, zoals de afscheidsscène op het eind. Goed acteerwerk van Joseph Cross, en wat kan Evan Rachel Wood heerlijk zijn om naar te kijken, daar moet ik ook weer meer van zien! ( ) De rest van de cast is er trouwens niet minder om.


3,0*.

Zwarte humor. Film heeft wel wat weg van een keiharde trap in het kruis van mensen die vanwege luxe problemen maar al te graag het bankje van de psychiater opzoeken, terwijl ze ondertussen de grip op de alledaagse, belangrijke dingen, opvoeding bijvoorbeeld, allang totaal kwijt zijn.

Moeder dus, die droomt van roem, maar met haar grillige gedrag haar gezin en zichzelf de prak in rijdt. Met enige hulp van de zielenknijper, die voor alles een pilletje heeft en niet schroomt om zijn patiënten een poging tot zelfmoord voor te schrijven. Het gaat van verknipt tot nog verknipter.

De film is best leuk aangekleed, kleur speelt bijvoorbeeld een belangrijke rol, maar het vervalt stilaan in hetzelfde patroon, waar de meer onderhuidse, fijnzinnige grappen lijken te verzuipen in de excentrieke wereldje van de patriarch. Het scoort van minder naar nog minder en sporadisch.

Van een masturbatorium (ja, leuk) tot een verticale drol (nee, te lomp). Het zal ook wel komen omdat het dramaturgisch allemaal niet erg aanslaat, zoals tijdens de schreeuw scène. Prima geacteerd, maar van een klik met het spul is geen sprake. Het bloedt na verloop van tijd een beetje dood.

Onzinnig verhaal (gebaseerd (!) op ware feiten), met buitensporige gebeurtenissen; totaal , totaal, totaal niet boeiend.

Mijn heel beperkte sterren gaan naar de acteurs, al was Joseph Cross wel een paar jaren te oud voor de rol van een twaalfjarig personage, én is dat personage een paar jaren te wijs voor z'n leeftijd.

Oh, ik had eigenlijk gedacht dat deze film wel beter gewaardeerd zou worden en ook een stuk bekender was. Een behoorlijk vreemd verhaal over een jongen en zijn dominante moeder en haar psychiater. De bijzondere film kijkt wel aardig weg al is het verhaal ergens ook wel saai en had ik moeite om mijn aandacht er constant bij te houden. Maar het is mooi vormgegeven met vaak mooie decors en er wordt hier en daar ook knap gebruik gemaakt van bekende mooie muziek. Ik moet de film alleen nog eens bekijken als ik wat meer uitgerust ben en beter in de stemming voor een film als dit. Eens kijken wat ik er dan echt van vind.