Il Portiere di Notte (1974)

De hoofdrollen zijn goed gespeeld maar verder is er niet veel aan.

Ligt er denk aan wanneer je hem gezien hebt. Ik heb hem in de jaren ´70 gezien, lang voordat hij achterhaald werd door nieuwere films.

Ik vond (en vind) het een goede film, geen vermakelijk onderwerp, maar zeer goed geacteerd.

Petey, Jacky zal wel niet van drama houden;

De himmel uber berlin als 0.5 waarderen.

Maar dit is een heel interesante film met Rampling en Bogarde !!

Holocaust meets sadomasochisme. Emotioneel complexe en destijd controversiele film waarin SS-commandant en Joods slachtoffer (Dirk Bogarde en Charlotte Rampling) elkaar na de oorlog per ongeluk weer ontmoeten en hun sadomasochistische relatie een vervolg geven. Onderwijl wordt het paar belaagd door ex-nazi's die zoveel mogelijk getuigen willen opruimen. Sterk idee, mooi uitgewerkt, maar ik had er toch net iets meer van verwacht. Wat ook niet helpt is dat Bogarde in het Engels acteert en Italiaans is nagesynchroniseerd.

Film heeft een intrigerend gegeven en begint sterk, maar naar mate de film vordert wordt hij steeds saaier en ongeloofwaardiger. Bogarde en Rampling spelen wel erg goed. Uiteindelijk vond ik de film toch een behoorlijke teleurstelling, ook gegeven de ophef die er over gemaakt werd.

3 sterren

Met voorgaande opmerkingen kan ik het wel mee eens zijn. Charlotte Rampling enigszins onwaardig, maar ze stond toen nog aan het begin van een imposante carriere. In haar rol komt ze bijna altijd over als de begerenswaardige femme fatale, die met haar mysterieuze oogopslag en sensuele glimlach menige film heeft weten te redden..

Zeer sterk en overtuigend spel van zowel Dirk Bogarde als Charlotte Rampling in een wat ongeloofwaardige en zo nu en dan dramatische, depressieve en gruwelijke film over een sadomasochistische relatie tussen een voormalig SS-officier en een joodse concentratiekampgevangene. Het beul en slachtoffergegeven zorgde in 1973 voor enige ophef.

Film met een fascinerend uitgangspunt. Het verval van het nazi tijdperk op deze manier uitlichten is op papier een basis voor iets heel moois. De uitwerking van Cavani vond ik echter het script onwaardig. The Night Porter heeft doorheen de film een aangenaam sfeertje en de rollen worden magistraal ingevuld door Bogarde en Rampling. Ook waren de flashbacks zeer de moeite waard, maar wat me echter tegenviel was het audiovisuele. Ik vond de soundtrack niet bijster goed en de afwerking was op momenten een ramp. Matig camerawerk en editing die veel beter en afgewerkter had gemogen. Een smet op een project dat onder de oppervlakte uitdagend en spannend is, maar op het eerste oog anders doet vermoeden. Het spel van de twee hoofdrolspelers, het script en de soms wat surreële scènes redden de film echter.

3*

Prachtig acteerwerk in een bizar verhaal.
Had er toch iets meer van verwacht maar heb er toch wel van genoten.
Die scene dat ze topless voor die nazi's moest zingen bezorgde me kippevel, blij hem eindelijk gezien te hebben.
Eén groot minpunt is dat de nazi's geen duits spraken, daar stoor ik me altijd best wel aan.
Dus voor nu..................
Tschuss meine kino froinden.
(ik kon op het internet woordenboek de vertaling van vrienden niet vinden (ja hehe) maar ik hoop dat jullie het begrijpen.)

Ook ik had hier wat meer van verwacht. Vooral wat meer nadruk op de psychologische wisselwerking tussen Rampling en Bogarde vooral. Dat plotje met die rechtszaak kon me gestolen worden. Vond de bizarre relatie tussen die twee veel interessanter en veel boeiender. Met een paar mooie surrealistisch aandoende scenes vooral. Verder qua look heel Europees-jaren-'70. Beetje doffe kleuren, ietwat lompe editing. Bogarde en Rampling zijn wel erg sterk.

3.0*

Stiekem gewoon een exploitatie film waarvan we er sinsdien tig hebben gezien(al heb ik deze pas na tig andere gezien ), de meeste gewelddadiger.Ook is de achterliggende filosofie over de identiteit sadisme-nazisme,die bij de tijdgeest hoorde( denk aan Salò),achterhaald.Neemt niet weg dat ik geen exploitatiefilm ken met zulke topacteurs en ook de setting is prima in orde.Er is zowaar enige aandacht voor karakter- en plotontwikkeling,hoe geforceerd aandoend soms ook.Daarmee behoort deze film tot 1 van de beste in het genre.

Degelijke film die met momenten erg sterk uitpakt. Vooral de sequence met de klassieke muziek werkte erg sterk. Het verhaal heeft helaas wat minder om het lijf en het totaalplaatje doet uiteindelijk duidelijk onder voor het een jaar later gemaakte Saló. Desalniettemin is Il Portiere di Notte absoluut de moeite waard.

Ik kan eigenlijk niet anders dan me aansluiten bij de vorige post. Het gegeven van de film is een uiterst boeiend verhaal wat tot een ontzettend interessant psychologisch drama kan worden uitgewerkt. Dat gebeurt echter niet. Het is nergens schokkend, nergens spannend en nooit echt beklemmend. Het gaat allemaal net te soepel en te simpel. Het is net als Freek de Jonge ooit over de piano zei: 'Daar zit nou wertkelijk van alles in, maar ik kan er niets uithalen'. Een verhaal met een enorme potentie maar met een magere uitwerking.

Dvd-recensie cinema.nl: Naziporno: The Night Porter van Liliana Cavani op dvd

Begon goed, later ontspoort ie onzinnigheid.

Schokkend en intrigerend film. Charlotte Rampling en Dirk Bogarde acteren de pannen van het dak en zijn zeer charismatisch in hun controversiele hoofdrollen.

Redelijk drama maar wel eentje die met bijna twee uren vrij langdradig en soms ook wel saai is. Het verhaal met een interessant concept zit wel best aardig in elkaar (zeker in het eerste uur) en weet ook wel te boeien alleen is de vaart erg traag en wordt het nergens echt spannend of beklemmend. Het einde is overigens wel aardig maar zat er natuurlijk dik in. De cast deed het best goed en dan natuurlijk vooral Dirk Bogarde als Maximilian Theo Aldorfer en Charlotte Rampling als Lucia Atherton die ze eigenlijk niet allemaal op een rijtje had.

Lang geleden wel gezien, en ik vond dat het wel eens tijd was om nog eens te kijken. In het eerste uur was dat wat teleurstellend - af en toe toch best houterig gespeeld, slordig camerawerk. Dat is in de tweede helft toch veel sterker. Dan begint ook duidelijk te worden dat de film net iets meer te brengen heeft dan alleen het shockerende gegeven. Mooie scenes met Rampling en Bogarde die hier misschien wel de beste rol van hun carriere aan het spelen zijn. En anders wel de meest spraakmakende.

Jammer dat het geluid zo tenenkrommend slecht is. Leidt echt af.

erg vaag en langdradig in het eerste uur. Komt daarna goed op gang. Deste debieler it gets, deste better. Mooie vrouw maar wel een rare film.

prima conclusie voor deze film; goed raar 3.5*

Een oefening in buitengewone psychologische perversiteit. Je wil niet kijken, maar je blijft kijken. Unheimlich gevoel van: " Het is zo fout ..., maar o zo fascinerend." Verrassend dat Il Portiere di Notte destijds niet is opgepikt door Cannes of Venice. Gemiste kans, want niveau Pasolini wordt benaderd. Pakula heeft zijn inspiratie ook niet van een vreemde zo blijkt ... Acteerwerk is écht buitenaards, met Rampling in haar 'career-defining role'. Thumbs up!!

Lange tijd is het niet erg duidelijk of dit ernstig bedoeld is of niet. Een confrontatie tussen een nazi en een jodin zou het onderwerp van een drama kunnen zijn, en met acteurs als Rampling en Bogarde krijg je aanvankelijk ook die indruk. Dan gaat het echter een heel andere kant op en blijkt het "nazisploitation" te betreffen, een genre gebaseerd op sadomachositische fantasieën met Duitse officieren. Bevreemdend, maar wel grappig voor een keer.

Vreemde en gedurfde film over een bizarre romance tussen een voormalig kampbewaker en zijn gevangene- een nogal extreme vorm van het Stockholm syndroom.

Bogarde en met name Rampling zijn goed, het scenario wordt naarmate de film vordert steeds vreemder om enigszins absurdistisch te eindigen- als ze zonder eten komen te zitten en pas op dag 5 of zo bedenken om aan een buurvrouw om eten te vragen, dat werk: Buñuel is er niks bij. Het Italiaans van de Britse acteurs in een Weense setting draagt alleen maar meer bij aan de vervreemdende sfeer.

I met her again... my little girl

Toen ik een tijd geleden een retrospectief over Pier Paolo Pasolini ging kijken in Cinema Zuid overhoorde ik tijdens de voorstelling van Salo iemand de vergelijking maken met deze Il Portiere di Notte. Een film die weliswaar een jaar eerder uitgekomen was en minder schandaal veroorzaakt had maar blijkbaar toch ook een ongemakkelijke zit was. Ik had de film toen al reeds op DVD liggen en hoewel ik indertijd bij Salo halverwege de film de zaal heb verlaten, was ik nog steeds wel van plan om me hier eens aan te wagen. Zo gezegd, zo gedaan.

En dit lag me in ieder geval beter dan Salo, maar toch ook opnieuw niet mijn type film. Zowat eenzelfde ongemakkelijke sfeertje als in Cabaret en hoewel de intrige an sich nog wel interessant is, is de uitwerking dat niet. Regisseuse Liliana Cavani laat haar film dan ook als een slak voortschrijden naar het onvermijdelijke einde en doet bijzonder weinig met de 2 uur die er aan voorafgaan. Ondertussen passeren er nog wel een paar iconische scènes (Lucia haar dansoptreden in de Duitse club!) maar echt bijzonder wordt het dus nergens. Bovendien begint de film meer en meer uit de bocht te vliegen naarmate het einde nadert en dan is het wachten op de manier waarop Cavani haar film gaat afsluiten. Geen grootschalige climax gelukkig, maar gewoon een droog en sec einde. Misschien wel de beste keuze die ze in de volledige film maakt.

Hoewel het casten van Dirk Bogarde en Charlotte Rampling uiteraard ook wel een slimme zet is. Twee grote namen en twee erg degelijke acteurs. Zeker Bogarde weet een zekere diepgang in zijn rol van Max te leggen, maar misschien ben ik wel gewoon bevooroordeeld omdat ik hem heel graag zie spelen. Ook Rampling doet het goed trouwens. De rol van Lucia was al aan een aantal andere actrices voorgelegd (onder andere Romy Schneider is nog in de running geweest maar die heeft de rol geweigerd) maar de combinatie van Bogarde – Rampling is gewoon erg goed. Zelfs in die mate dat de overige cast er nogal bleek uitziet in vergelijking met dit duo. Fijn om Philippe Leroy nog eens in iets terug te zien, maar ook hij is redelijk inwisselbaar.

Vreemd filmpje en op zich heb ik dat wel graag. Het is ook het soort film dat een lange tijd nog door je gedachten blijft rondspoken en dan vraag ik me af of ik dit niet te laag beoordeel. Tijdens het kijken stoorde de zo traag uitgesponnen intrige me echter toch te veel om hier een voldoende aan te kunnen uitdelen.

2*