Of Human Bondage (1934)

Jonge Bette Davis leuk om te zien. De rol van de overdreven geaffecteerde serveerster die door een air aan te meten tot een hogere klasse wil horen is op haar jonge lijf geschreven:
ook toen al droop de minachting van haar af:
"You are a bit to superior to me fine young friend"

De binding van haar met de jonge dokter vind ik niet
erg geloofwaardig. Zijn slaafse liefde voor haar is ook voor hem zelf onverklaarbaar....maar daarvoor lijkt hij mij te
intelligent.....of het moet een teveel aan inlevingsvermogen zijn...hij doorziet haar en hoopt, tegen beter weten in, dat ze bij zal draaien.... Maar hij wordt door gelijkwaardiger dames aanbeden die ook niet onaantrekkelijk zijn......blijft merkwaardig.....dit alles kan niet met een klompvoet verklaart worden!

Maar ondanks dit akkefietje is het een leuke film (1934!) om te zien en om te luisteren naast Bette Davis is vooral de exentrieke vader, van 9 kinderen, Thorpe Athelny, gespeeld door Reginald Owen, een heerlijke personage:

"My father loves fast women and slow horses. How the might are fallen!"

"I was married to a Lady once....(theatrale gebaren).....
Good heavens....never marrie a Lady my boy
Why?
Cos a Lady has a point of view, a personality and individuality...all to devil you with!"

3,5*

Davis en Howard voor het eerst (volgens mij?) samen in een film. Dit is de tweede film die ik van hun samen zie en beviel opnieuw goed. Het was een vermakelijke romance (soms voorspelbaar) met Davis's eerste dramatische rol.

De doorbraak voor Bette Davis. Dat wist ze zelf ook aangezien ze verwacht had hier een Oscar voor te krijgen. (Dat ging trouwens niet door, maar dat kwam later wel weer goed.)

Een rol die naast de ambitie ook het lef van Davis bewees als de actrice die rollen aannam die geen enkele andere actrice in die jaren aan wilde of durfde te nemen. In dit geval van een opportunistische, valse bitch die goedgelovige, brave Leslie Howard volledig inpalmt en aan de rand van de afgrond brengt.

Er zitten een paar hele sterke scenes in de film, maar de film zelf is zeker niet geweldig. Het verhaal is te gefragmenteerd, en loopt van incident naar incident. Ondersteunende karakters worden plotseling geïntroduceerd, maar verdwijnen weer net zo snel, zodat er van uitdieping geen sprake is.

Ook zijn Davis en Howard eigenlijk helemaal niet zo goed in deze film. Ze laten beiden nogal wat steken vallen, en spelen stroefjes en geforceerd.

Twee jaar na deze film zijn ze samen een stuk beter op dreef in het veel betere The Petrified Forest.

Voor 1934 is het destructieve 'femme fatale' gegeven wellicht pittig uitgevoerd, ik zag nu eenmaal andere films van later datum uit de Jaren 30 die ik overtuigender vond. Dus het kwam niet helemaal uit de verf - vooral gekeken vanwege Davis, maar als Engelse serveerster is dat toch ook niet alles. Blijf toch ook problemen houden met Leslie Howard, ongelofelijke grijze-muis acteur, uitstraling van een regenworm. De degelijkheid, vaart en toch wel het cynisme houden de boel nog wel overeind.

edit: ik zie elders dat Querelle me maar moet overtuigen van de kwaliteiten van de regenworm

W. Somerset Maugham's beste boek (700 pagina's in mijn pocketeditie) samengeperst in 83 minuten is toch wel pijnlijk, maar ook dat kan soms goed uitpakken; zie Tony Richardson's zeer plezierige versie van Henry Fielding's meer dan 1000 pagina's tellende Tom Jones. Echter zal niemand deze versie van Of Human Bondage kennen als 'die Somerset Maugham film' maar als 'die doorbraakfilm van Bette Davis'. Als zodanig is het een memorabel stukje filmgeschiedenis; de rol van Mildred is haar op het lijf geschreven.
Eindeloos jammer dat de focus geheel ligt op narratieve expositie van een paar episoden uit Of Human Bondage (en daarbij de eerste 200-300 pagina's volledig overslaat) en niet eens hint naar het werkelijke appeal van het boek; het is een bildungsroman waarin enkele van de meest bruikbare levensfilosofieen worden propageerd die ik tot noch toe in de wereldliteratuur ben tegengekomen. Maar ach, wellicht zou een dergelijke transpositie van beschouwelijk gedachtegoed naar een populaire entertainmentfilm uit het studiosysteem ook wat teveel gevraagd zijn

Goed acteerwerk, maar als je het boek leest, merk je dat ze het verhaal ten dele om zeep geholpen hebben.
In het boek is Mildred een prostituee. Op het einde heeft ze een geslachtsziekte (syfilis?). In de film hebben ze er tbc van gemaakt en alle verwijzingen naar prostitutie gecensureerd. In het boek begrijp je ook beter waarom Philip verliefd wordt op Mildred. Met zijn verstand zou hij voor de voorbeeldige maar saaie Nora kiezen, maar met zijn passie (human bondage) voor de moeilijk te krijgen Mildred. Zij leeft een tijdje op zijn kosten en verleent hem lichamelijke diensten in ruil.

Een jonge maar schitterende Bette Davis in de rol van de fatale vrouw.
Goed, maar wat overhaast en details in het verhaal verwaarlozend naar het einde toe.

Davis zet hier toch wel een standaard neer voor de vertolking van een ongelooflijk kutwijf.

Voor de rest geheel eens met Mochizuki Rokuro hierboven.