Speak Easily (1932)
mijn stem
10 stemmen
Verenigde Staten
Komedie
80 minuten
geregisseerd door Edward Sedgwick
met Buster Keaton, Jimmy Durante en Ruth Selwyn
De naieve universiteitsdocent Professor Post (Buster Keaton) erft een enorm geldbedrag en hij besluit dat hij nu van het leven kan genieten. Bij het zien van een show valt hij voor een danseres en hij besluit met zijn pas vergaarde geld de show te kopen en naar Broadway te brengen.
Links
IMDb (6,0 / 760)
0
geplaatst: 20 februari 2006, 22:25 uur
Matig, maar niet Buster's slechtste talkie. En wat is die Jimmy Durante toch een irritant mannetje zeg. 2,5*
0
geplaatst: 11 december 2007, 14:51 uur
Poisonthewell schreef:
En wat is die Jimmy Durante toch een irritant mannetje zeg.
En wat is die Jimmy Durante toch een irritant mannetje zeg.
????
Ik vond hem wel een beetje overbodig personage spelen. Net of er op het laatste moment een rolletje voor hem was gezocht.
Inderdaad geen memorabele film.
0
AddictedToMovies
geplaatst: 19 augustus 2009, 14:28 uur
Gedateerde film die nergens grappig of interessant is. Niet te vergelijken met Buster Keaton's stomme films.
2*
2*
0
geplaatst: 20 juli 2010, 13:54 uur
Where is the baby?!
Ik heb een tijd geleden een Buster Keaton box gekocht met daarin 4 films en nog een DVD met wat shorts op. De reden was dat het spotgoedkoop was en dat ik nog niets van Keaton had gezien. Toen ik thuiskwam, kwam ik tot de conclusie dat ik wel eens een dikke miskoop kon hebben gedaan want de films worden hier redelijk slecht gewaardeerd. De eerste film in de box (The Villain Still Pursued Her) was nog niet zo slecht maar toch duurde het even eer ik de tweede film keek. Om een lang verhaal kort te maken, gisteren had ik zin in een melig breinloos filmpje en Speak Easily voldeed perfect aan de verwachtingen.
Eerlijk gezegd vindt ik de score hier wel onterecht. Nu heb ik nog maar één film van Keatons stomme periode gezien (Steamboat Bill Jr.) maar dit moet er niet zo heel hard voor onderdoen. Keaton voert nog altijd leuke stunts uit, de Speak Easily show onder andere maar het is natuurlijk allemaal niet zo spectaculair meer vandaag de dag. Het verhaal van Speak Easily heeft ook meer om handen dan ik had verwacht. Het is natuurlijk allemaal zo cliché als de pest (iemand die nooit een rotte frank heeft uitgegeven krijgt een gigantische erfenis, besluit alles erdoor te jagen om dan tot de conclusie te komen dat hij het geld nooit in zijn bezit heeft gehad) Het is niet dat we het allemaal nog niet eerder hebben gezien maar ik kan het films van bijna 80 (!) jaar geleden moeilijk kwalijk nemen. De reden waarom de film goed kijkbaar is, zijn voor mij toch de vele stereotiepe personages die de film kent. Post zelf is zo chaotisch als maar kan, geraakt altijd wel in de problemen en doet alles verkeerd. James is niet veel beter maar die weet er zich altijd wel tussenuit te lullen. Was ik trouwens de enige die vond dat het personage van James nogal hard trok op een combinatie van Bud Abbott en Chico Marx? Soit, de film kent zo nog wel een aantal leuke personages die ervoor zorgen dat de sfeer altijd wel blijft. Voor velen zijn dit soort personages waarschijnlijk de dooddoener, toch naargelang van wat ik kan afleiden uit de paar berichten hier op de site, maar voor mij werkte het perfect. Het authentieke sfeertje doet de film ook wel goed want dit is het soort film dat je niet in perfecte beeldkwaliteit moet gaan zien want dan gaat er teveel van de 'magie' verloren.
Buster Keaton heeft zijn bijnaam van Great Stone Face erg verdiend. Hij doet alles perfect met een uitgestreken gezicht waardoor de scènes vaak een hilarisch tintje krijgen. Op geen enkel moment zie je hem lachen en zijn gezicht verrekt zelfs geen spier wanneer hij los in een gat in het podium valt. Hulde voor Keaton! Het overdreven acteren past ook uitstekend in de film en net zoals bij The Villain Still Pursued Her kan ik me wel vinden in zijn keuze om het personage zo te spelen. Het geeft toch net dat beetje extra. In tegenstelling tot zowat iedereen hier op de site vond ik Jimmy Durante geen irritant personage spelen. Oké, de moppen die hij verteld zijn zo oubollig als het maar kan zijn maar ergens was zijn overdreven reactie nog leuk. Ik heb blijkbaar ook wel een zwak voor het Italiaanse accent dat hij opzet want ook Chico Marx weet hier ontzettend goed mee te scoren bij mij. Nu we het toch over The Marx Brothers hebben, leuk om Thelma Todd nog eens terug te zien. De Blonde is te vroeg gestorven want volgens mij hadden we hier nog wel wat van kunnen verwachten, hoewel ze een dikke 110 films heeft gemaakt op juist 10 jaar! Toch moet Todd ergens onderdoen voor Ruth Selwyn. Zij heeft net dat beetje meer klasse dan Todd en ik was dan ook blij dat Keaton in de film uiteindelijk voor haar koos.
Wederom een leuk Keaton filmpje. Toch maar eens wat meer werk gaan maken van de twee overige films ( Li'l Abner (1940) en Parlor, Bedroom and Bath (1931) voor de geïnteresseerden). Toch wel weer ondergewaardeerd hier op de site.
3.5*
Ik heb een tijd geleden een Buster Keaton box gekocht met daarin 4 films en nog een DVD met wat shorts op. De reden was dat het spotgoedkoop was en dat ik nog niets van Keaton had gezien. Toen ik thuiskwam, kwam ik tot de conclusie dat ik wel eens een dikke miskoop kon hebben gedaan want de films worden hier redelijk slecht gewaardeerd. De eerste film in de box (The Villain Still Pursued Her) was nog niet zo slecht maar toch duurde het even eer ik de tweede film keek. Om een lang verhaal kort te maken, gisteren had ik zin in een melig breinloos filmpje en Speak Easily voldeed perfect aan de verwachtingen.
Eerlijk gezegd vindt ik de score hier wel onterecht. Nu heb ik nog maar één film van Keatons stomme periode gezien (Steamboat Bill Jr.) maar dit moet er niet zo heel hard voor onderdoen. Keaton voert nog altijd leuke stunts uit, de Speak Easily show onder andere maar het is natuurlijk allemaal niet zo spectaculair meer vandaag de dag. Het verhaal van Speak Easily heeft ook meer om handen dan ik had verwacht. Het is natuurlijk allemaal zo cliché als de pest (iemand die nooit een rotte frank heeft uitgegeven krijgt een gigantische erfenis, besluit alles erdoor te jagen om dan tot de conclusie te komen dat hij het geld nooit in zijn bezit heeft gehad) Het is niet dat we het allemaal nog niet eerder hebben gezien maar ik kan het films van bijna 80 (!) jaar geleden moeilijk kwalijk nemen. De reden waarom de film goed kijkbaar is, zijn voor mij toch de vele stereotiepe personages die de film kent. Post zelf is zo chaotisch als maar kan, geraakt altijd wel in de problemen en doet alles verkeerd. James is niet veel beter maar die weet er zich altijd wel tussenuit te lullen. Was ik trouwens de enige die vond dat het personage van James nogal hard trok op een combinatie van Bud Abbott en Chico Marx? Soit, de film kent zo nog wel een aantal leuke personages die ervoor zorgen dat de sfeer altijd wel blijft. Voor velen zijn dit soort personages waarschijnlijk de dooddoener, toch naargelang van wat ik kan afleiden uit de paar berichten hier op de site, maar voor mij werkte het perfect. Het authentieke sfeertje doet de film ook wel goed want dit is het soort film dat je niet in perfecte beeldkwaliteit moet gaan zien want dan gaat er teveel van de 'magie' verloren.
Buster Keaton heeft zijn bijnaam van Great Stone Face erg verdiend. Hij doet alles perfect met een uitgestreken gezicht waardoor de scènes vaak een hilarisch tintje krijgen. Op geen enkel moment zie je hem lachen en zijn gezicht verrekt zelfs geen spier wanneer hij los in een gat in het podium valt. Hulde voor Keaton! Het overdreven acteren past ook uitstekend in de film en net zoals bij The Villain Still Pursued Her kan ik me wel vinden in zijn keuze om het personage zo te spelen. Het geeft toch net dat beetje extra. In tegenstelling tot zowat iedereen hier op de site vond ik Jimmy Durante geen irritant personage spelen. Oké, de moppen die hij verteld zijn zo oubollig als het maar kan zijn maar ergens was zijn overdreven reactie nog leuk. Ik heb blijkbaar ook wel een zwak voor het Italiaanse accent dat hij opzet want ook Chico Marx weet hier ontzettend goed mee te scoren bij mij. Nu we het toch over The Marx Brothers hebben, leuk om Thelma Todd nog eens terug te zien. De Blonde is te vroeg gestorven want volgens mij hadden we hier nog wel wat van kunnen verwachten, hoewel ze een dikke 110 films heeft gemaakt op juist 10 jaar! Toch moet Todd ergens onderdoen voor Ruth Selwyn. Zij heeft net dat beetje meer klasse dan Todd en ik was dan ook blij dat Keaton in de film uiteindelijk voor haar koos.
Wederom een leuk Keaton filmpje. Toch maar eens wat meer werk gaan maken van de twee overige films ( Li'l Abner (1940) en Parlor, Bedroom and Bath (1931) voor de geïnteresseerden). Toch wel weer ondergewaardeerd hier op de site.
3.5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.