Bloodline (1979)

Een keur van bekende sterren speelt mee: Audrey Hepburn, James Mason, Romy Schneider, Gert Fröbe, Irene Pappas en Omar Sharif. Er is een bepaalde scene met Audrey in het donker in een kamer die me sterk deed denken aan een soortgelijke met haar in "Wait until dark". Redelijk spannend maar het einde was zeer voorspelbaar en voor mijn gevoel niet geheel afgerond.

Wordt op IMDB afgemaakt maar trekt me toch wel. Zag laatst de dvd liggen, eens meenemen.

Ik dacht leuk al die oude sterren. En de meesten doen het ook niet verkeerd maar wat een ongelofelijke zwakke film in alle opzichten. Had sowieso een 20 minuten korter gekund met al die verplaatsingen per welk voertuig dan ook. Zeer zwak script met een belabberd afgeraffeld einde.Onsamenhangend geheel.
Ja toen konden ze het ook al c-films maken met een behoorlijke cast.

The line between love and death is the bloodline

Ik weet dat ik deze Bloodline ooit eens in een soldenbak voor een paar euro had meegenomen in een poging om een Audrey Hepburn collectie aan te leggen. Ik wist toen nog niet dat ze in veel films had meegespeeld (ik dacht eigenlijk dat ze zowat als Grace Kelly was qua aantal films) en bij nader inzien leek me dit niet zo'n enorm boeiende film. Hepburn leek serieus verouderd op de hoes dus ik gaf de voorkeur aan haar oudere werk zoals My Fair Lady. Gisteravond dan toch maar eens aan begonnen in de hoop eens te snoeien in het aantal films op mijn to-see lijst.

Bloodline is een wisselende film geworden. Het begint allemaal nogal vreemd met een grote vlek in de rechterbenedenhoek van mijn scherm dat blijkbaar een visuele gimmick moet voorstellen maar eens dat voorbij is, begon mijn verwachting serieus te stijgen. Waarom? Omdat hier eigenlijk echt wel wat bekend volk in meespeelt. Het duurt een tijd eer Hepburn op het scherm tevoorschijn komt en meteen wordt duidelijk dat ze de tand des tijds niet heeft doorstaan zoals een Catherine Deneuve er nu nog altijd fantastisch voor haar leeftijd uitziet. Ten tijde van Bloodline was ze 50 en haar periode van My Fair Lady en Breakfast at Tiffany's was voorbij. Niet jammer dacht ik want hiermee kon ze zich bewijzen als een uitstekende actrice en wordt ze niet alleen op haar mooie snoetje door iedereen worden afgerekend, mezelf incluis trouwens. Toch blijkt dat dit niet helemaal haar ding is. Hepburn is bij vlagen uitstekend als Elizabeth Roffe die tegen wil en dank in een wereldje wordt betrokken dat haar vader mee oprichtte maar al even vaak lijkt ze helemaal niet op haar plaats te zijn. Dan was Romy Schneider een stuk beter en bij vlagen geweldig om naar te kijken. Normaal ben ik haar gewend in koninklijke rollen zoals Sissi of haar rol van Elisabeth in Visconti's epos over Ludwig maar hier speelt ze sterk. Gert Fröbe staat dan weer voor altijd op het netvlies gebrand als de schurk Goldfinger uit de gelijknamige Bondfilm maar hij heeft hier maar wisselend succes. Vooral het gezeik rond de computers kwam me op een bepaald moment echt wel de oren uit. Nog een reden trouwens waarom er hogere verwachtingen werden geschept was dat de soundtrack door Ennio Morricone werd verzorgd maar daar is jammer genoeg maar met vlagen wat van zijn kunnen te horen. De synthesizers waren bijvoorbeeld verschrikkelijk.

Bloodline is een film die nergens echt verrassend uit de hoek komt. Het plot is er één die we al meermaals in films hebben gezien en het wordt ook maar omslachtig uitgewerkt. De flashbacks rondom Elizabeth's vader worden er met de haren bijgesleept en ook heel de intrige is enorm voorspelbaar. Ze laten te overduidelijk uitschijnen dat Rhys de schuldige is maar je weet gewoon dat dit niet zo is doordat ze er simpelweg teveel de nadruk op leggen. Dan begin je na te denken wie het wel zou kunnen zijn en hoewel mijn gok verkeerd was, ik zette mijn geld erop dat Helene er iets mee had te maken, krijgen we een onsamenhangend en vooral afgeraffeld einde waar er opeens snuff movies aan te pas komen en een moordenaar die moord om een onbekende reden. Iedereen heeft wel een motief, met uitzondering van Charles, en net die blijkt de moordenaar te zijn waarop hij in de laatste minuten de naam van zijn vrouw fluistert. Tjah, echt duidelijk wordt het dus niet en dit zorgt eerder voor frustratie dan voor bevrediging.

Hepburn probeert in haar enige 'R' rated film de brokken te lijmen maar slaagt hier maar half en half in. Ze wordt gelukkig nog geflankeerd door een uitstekende selectie van acteurs waaronder Romy Schneider en Gert Fröbe waardoor het allemaal een hoger niveau krijgt. Bloodline is leuk om eens een keer gezien te hebben maar net zoals ik Terence Young's aanpak met de James Bond films niet echt de moeite vind, kan hij met Hepburn blijkbaar ook niet bijzonder veel.

3*

Redelijk goede film met een uitmuntende cast.
Goed verhaal, maar het einde valt me toch wel tegen, al was dat destijds wel de gewoonte om met de film te stoppen midden in een scène waar alles duidelijk wordt en de dader bekend is.